Adının Anıl olduğunu söyleyen çocuk beni baya şaşırtmıştı. Tek yumrukta Alperen'i yere düşürmesi baya ilginçti. Yere düştükten sonra Alperen toparlanıp yanımızdan gitti. Ama eminim ki illaki gene karşılaşacağız ve bu sefer iyi şeyler olmayacak.

Biraz daha yürüdükten sonra Güneş'in yanına vardım.

Güneş: Kızım nerdesin sen? Telefonumu da açmadın bişey oldu sandım.

Gönül: Aslında oldu, yolda Alpereni gördüm.

Güneş: Ne, noldu sonra?

Gönül: Sonrasında üstüme yürüdü, o anda bi çocuk geldi ve onu tek yumrukta yere düşürdü.

Güneş: Oha çocuk seni bildiğin kurtarmış, sonra naptınız? Yakışıklı mıydı bari?

Gönül: Ay Güneş.. Tek düşündüğün bu mu? Ama açık konuşayım, bende etkilenmedim değil. Tek yumrukta Alperen gibi birisini yere sermek kolay değil.. Üstüne telefonunu da verdi.

Güneş: Var ya siz ilerde sevgili olursanız şaşırmam. Telefonu verdiğine göre ismini de biliyorsundur ismi ne?

Gönül: İsmi Anıl.

Güneş: İyi bakalım her neyse sen iyi misin? Sence Alperen peşine takılır mı ?

Gönül: Bende ondan korkuyorum. Ya peşime takılırsa? Bu sefer beni kurtaracak bi kahraman da olmaz.

Güneş: Ben varım kızım yanında. Alperen de kimmiş?

Gönül: Dağ gibi arkadaşım var değil mi?

Güneş: Tabiki de kızım. Dostlar bu zamanlarda vardır!

Gönül: Neyse neyse hadi yürüyelim bir şeyler içelim, tansiyonum düştü iyice!

Güneş: Tamam tamam hadi yürü..

umarım beğenirsiniz, çok kez kitap yazdım ama ilk defa yayımlıyorum. Okuduktan sonra oy vermeyi unutmayın