Her şeye rağmen..

Annemle dışarı çıktık. Hava oldukça güzeldi. Alperen'i görmeme umuduyla yürüyordum. Neyse görsem nolacaktı ki? Benim için artık hiç birşeydi. Sadece annemin ona yapacaklarından korkuyordum.

Evimiz çarşıya yakın olduğu için, varmamız uzun sürmedi. Sonra biraz durduk.

Figen: Nereye girsek?

Gönül: Şu mağzaya girelim bence orada güzel kıyafetler var.

Figen: Tamamdır, yürü bakalım küçük hanım.

Annemin bana küçük hanım demesi hoşuma gidiyordu, neden bilmiyorum..

Biraz kıyafetlere baktıktan sonra arkalarda kalmış bi elbise gördüm. Tam yazlıktı. Rengi kırmızıydı ama çok ağır durmuyordu. Askılıydı ve biraz göğüs dekoltesi vardı. Elbisenin bedenine baktıktan sonra istediğim bedeni buldum. Ve anneme götürdüm.

Gönül: Anne bu çok güzel değil mi? Alabilir miyiz?

Figen: Üstüne giy bakayım bi.

Deneme kabinine gitmeye koyuldum. Hemen içeri girip, üstümü çıkarttım. Ve elbiseyi giydim. Aynadan kendime baktığımda güzel duruyordu. Vücudumu sarmıştı..

Annemi bekletmemek amacıyla hemen çıktım.

Figen: Vaay, çok güzel olmuş. Ya Gönül, sen model falan mı olsan anneciğim valla bak. Çok güzelsin.

Gönül: Ah, teşekkürler anne, e tabi kimin kızıyım?

Annemin şu iltifatları beni öldürüyordu. Onun sayesinde kendimi seviyordum ve ayakta dimdik duruyordum.

Elbiseyi almaya karar verdikten sonra kasaya yöneldik. Parayı ödeyip mağazadan çıktık. Annemde kendisine bi bluz ve çanta aldı. Sonrasında bir şeyler yemeye karar verdik.

Figen: Gel şuraya oturalım kızım.

Kafe zaten dışardaydı, o yüzden herkes buradan görünüyordu. Ve lanet olası şom ağızımı açtığım için onu gördüm.. Ama yanındaki kişinin varlığı beni sırtımdan bıçaklamıştı..

SINAVLARIM BİTTİİ CANLARIM. O YÜZDEN SERİ Bİ ŞEKİLDE YAZACAĞIM. HEMEN SONRAKİ BÖLÜMÜ YAZMAYA GİDİYORUM. İYİ OKUMALARRR