Bu sefer bir şöminenin karşısında berjer bir koltukta oturmaktaydım. Şöminenin etrafı koyu ahşap renginde bir kitaplık ile çevriliydi ve içinde sayısız kitap durmaktaydı. Üşüme hissi yoktu. Hatta alevler fazlasıyla hararetliydi ve ben terlemeye başlamıştım.

"Ne gördüğünü bana anlatacak mısın?"

Sesin geldiği yöne doğru baktım. Karşımdaki berjer koltukta balıkçı yaka kazak giymiş bir adam oturuyordu. Bacak bacak üstüne atmış, kucağında tuttuğu ajandasına not alıyordu.

"Siz kimsiniz?"

"Ben senin doktorunum. Bastırdığın bir anını ortaya çıkarmak için hipnoz uyguladık. Hatırlamıyor musun?"

"Hayır" dedim sessize yakın kısık bir sesle. Şimdi hangi görüntünün gerçek olduğunu anlamaya çalışıyordum. Üşümem, şu an terliyor olmam kadar gerçekti. İki dünyada da doktorum vardı. Tek emin olduğum şey, psikiyatrik bir rahatsızlığımın olduğuydu.