Yazardan

Mert, oğlu Alaz'ın sözleriyle başını hızlıca kızına çevirdi. Alaz'ın söylediği sözlerden dolayı kızının incinmesinden korkuyordu.

Mert bakışlarını kızına çevirdiğinde içi parçalandı. Çiçek başını yere eğmiş, sessiz bir şekilde ağlıyordu. Mertin korktuğu gerçekleşmişti.

"Annemin katili neden burada baba!" Alaz bağırarak konuştuğunda yerinde sendeledi.

Alaz'ın konuşmasıyla Mert öfkesine hakim olamayıp, ellerini masaya sertçe vurup ayağa kalktı.

Çiçek çıkan gürültü karşısında irkilip eğdiği başını korkarak yukarı kaldırdı.

Mert, Alazın yanına hızlı adımlarla ilerlerken, Çetin ve Tüzün tedirgin olup ayağa kalktılar.

Mert, Alaz'ın yanına geldiğinde yüzüne sertçe vurdu. Tokatın etkisiyle Alaz dengesini kaybedip yere düştü.

Alaz düştüğü yerden başını kaldırıp şaşkın bir şekilde babasına baktı.

Tüzün ve Çetin koşarak babalarının yanına gittiler.

"Ne biçim konuşuyorsun sen! Ben seni böyle mi yetiştirdim! Söyle!" Mert bağırarak konuşup, öfkeyle oğluna baktı.

"Yalan mı! Annem onun yüzünden ölmedi mi!?" Alaz bağırarak konuştu. Sinirlendiğinden dolayı gözleri dolmuştu.

Mert oğlunun söyledikleriyle daha da sinirlendi. Yere düşen oğlunun yakasından tutup sertçe ayağa kaldırdı.

Çetin babasının sağ kolunu tutarken, Tüzün'de babasının sol kolunu sıkıca tutuyordu.

"Baba yapma! Sarhoş ne dediğini bilmiyor!" Tüzün gözleri dolu bir şekilde yalvardı.

Olayın büyüyüp babasının ve abisinin zarar görmesinden korkuyordu.

Mert, oğlu Tüzün'ün ağlamaklı çıkan titreyen sesini duyunca öfkesi yavaş yavaş söndü. Mert, Alaz'ın yakasını bıraktığında Alaz dengesini kaybetti.

Çetin, Alaz'ın kolundan tutarak yere düşmesine engel oldu.

"Bana bak! Aklını başına topla, beni sinirlendirme!" Mert, Alaz'a işaret parmağını doğrultup uyardı.

"Bir daha kızımı üzdüğünü görmeyeceğim Alaz. Anladın mı!?" Mert, Alaz'a bağırdığı sırada Çiçek korkmuş bir şekilde olanları izliyordu.

"Yaptın mı beğendiğini!" Eser kısık sesle sordu. Eser'in konuşmasıyla Çiçek bakışlarını karşısında oturan abisine çevirdi.

"N-ne!?" Çiçek anlmayarak sordu. Korktuğu için sesi titremişti.

"Diyorum ki yaptığını beğendin mi! Geldiğin gibi babamla abimin arasını bozdun!" Çiçek şaşkınlıktan dolayı konuşamadı.

"Babam senin tarafını tuttuğu için rahatlamışsındır!" Eser kollarını göğsünde birleştirip arkasına yaslanarak alaycı tonla konuştu.

Çiçek kırgın bakışlarıyla abisine baktı. 'Gerçekten benim hakkımda böyle mi düşünüyordu' diye düşündü.

"Yok öyle bir şey! Neden böyle bir şey isteyeyim ki!" Çiçek titreyen sesiyle konuştu. Kendini düzgün ifade edemediği için gözleri dolmuştu.

Biraz daha Eser üzerine giderse ağlamaya başlayacaktı. Eser konuşmasına devam edeceği sırada adım seslerini duymasıyla sustu.

Başını çevirip yanlarına gelen babasına baktı. Göğsünde bağladığı kollarını serbest bırakıp, oturduğu yerden ayağa kalktı.

"Ben doydum, odamdayım." Eser babasının bir şey söylemesine izin vermeden koşar adımlarla merdivenlerden yukarı doğru çıktı.

Mert arkasında kalan oğluna bakıp, önüne döndü.

Bakışlarını kızına çevirdi.Çiçeğin perişan görünen haline üzüldü. Yavaş adımlarla yanına gidip, yanında duran sandalyeyi çekip oturdu.

Çiçek bakışlarını yanına oturan babasına çevirdi. Dolu olan gözleriyle babasına bakarken, Mert kızını kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı.

Babasının sarılmasıyla birlikte dolu olan gözlerinden yaşlar birer birer aktı. Mert kızının ağladığını fark edince usulca saçlarını okşadı.

Çiçek, başının okşanmasıyla birlikte hıçkırarak ağlamaya başladı.

"Şşş geçti güzel kızım, geçti." Mert kızının ağlamasına dayanamadı, gözleri doldu. Başını öpüp kızının saçlarını okşamaya devam etti.

Çiçek yorgun düşene kadar babasının göğsünde ağladı. Bu sırada Tüzün ve Çetin, Alazın kollarından tutup, sürükleyerek odasına çıkardılar.

Alaz'ı yatağa bıraktıklarında Tüzün abisi Çetin'e döndü.

"Abi benden bu kadar! Ben Çiçeğin yanına gidiyorum." Çetin dalgın bir şekilde başını sallayıp Alaz'a baktı.

Tüzün abisinin bakışlarını takip edip yatakta sızan abisine baktı. İç çekti.

"Kız geldiğine pişman olmuştur. Çok ağır konuştu." Tüzün üzgün ifadesiyle konuştu. Tüzün, Çiçek için endişenmişti.

"Kız yalnız hissetmesin kendini, ben gidip bir bakayım." Çetin olumlu anlamda başını salladı. Tüzün odadan çıktığında Çetin sıkıntıyla iç çekti.

Alaz'ın bu hallerinden yorulmuştu. İçmediği tek bir gün bile yoktu. Her gün içip, sarhoş bir şekilde eve geliyordu.

Her ne kadar kardeşini sevsede bu sorumsuz hallerinden bıkmıştı.

Tüzün merdivenlerden inip salonda koltukta oturan babasının yanına gitti. Babası kambur bir şekilde oturmuş, karşısında ki duvarı izliyor, düşünüyordu.

Mert evlatlarına karşı kendisini yetersiz hissediyordu. Kendisini beceriksiz bir baba olarak görüyordu.

Tüzün babasının perişan görünen haline üzüldü. Babasının kafasında ki düşünceleri az çok tahmin edebiliyordu.

Yavaş adımlarla yanına gidip oturdu. Sol kolunu babasının omzuna attığında Mert irkilip yanına oturan oğluna baktı. Kafasında ki düşüncelere o kadar dalmıştı ki Tüzün'ün geldiğini fark etmemişti.

Tüzün gülümseyerek babasına baktığında, Mert sıkıntıyla nefesini verdi.

"Ben kötü bir baba mıyım?" Mert'in konuşurken sesi boğuk çıktı. Sorarken gözleri dolmuştu.

Babasının çaresiz görünen bakışlarıyla Tüzün'ün de gözleri doldu. Buruk bir şekilde babasına gülümsedi.

"Hayır babam, sen bu dünyada görüp görebileceğim en iyi babasın. İyi ki benim babamsın!" Mert, Tüzün'ün konuşmasıyla kendini tutamadı. Gözünden bir damla yaş aktı.

"Gerçekten mi?" Mert masum bir şekilde oğlunun yüzüne bakarak sordu. Tüzün dolu olan gözleriyle gülümsedi.

"Gerçekten babam. Gerçekten." Tüzün güven veren yüz ifadesiyle konuştu. Mert buruk gülümsemesiyle oğluna baktı.

Tüzün babasına doğru dönerek sarıldı. Oğlunun sarılmasıyla Mert sessizce Tüzün'ün omzunda ağlamaya başladı. Tüzün babasının sırtını okşayıp, sessizce göz yaşlarını akıttı.

Sakinleştiklerinde Tüzün geri çekilip babasına baktı. Mert içten bir şekilde gülümsedi.

"İyi ki varsın oğlum." Tüzün babasının elini tutup sıktı.

Mert 'en büyük hazinem evlatlarım' diye düşündü.

"Baba, Çiçek nerede?" Tüzün'ün sorusuyla Mert'in yüzü asıldı. Kızının korku dolu bakışları bir an olsun aklından çıkmamıştı.

"Ağladı... Çok ağladı." Üzüntüyle oğluna baktı. "O halini görünce içim parçalandı Tüzün!" Konuşurken yutkunmakta güçlük çekti.

"Sıkma canını babam." Moral olsun diye gülümsedi babasına.

"Nerede şimdi, yanına gidip bir bakayım." Mert telaşla oğluna baktı.

"Uyuyor şimdi, uyandırma kızı." Babasının bu haline kıkırdadı Tüzün.

"Yok babam uyandırmam. Sadece göz atacağım. Görmezsem uyuyamam şimdi. Aklım onda kalır." Babası usulca kafasını salladı.

"İkinci katta. Misafir odasına yatırdım." Konuşurken kaşlarını çattı Mert. Apar topar gittikleri için hiçbir şey hazırlayamamıştı.

"Çiçeğin odasını da hazırlamadık." Sıkıntıyla iç geçirdi.

"Fırsat mı oldu baba! Çiçeği öğrendiğimiz gibi yanına gittik. Oda derdine mi düşecektik!" Mert kafasını salladı.

"Yarın hallederiz. Çiçek odasını nasıl istiyorsa öyle dizayn ederiz." Tüzün olumlu anlamda başını salladı. Yavaşça ayağa kalktı.

"Ben gidip bir bakayım şu cimcimeye. Görünce anca içim rahat eder." Mert başını kaldırıp oğluna baktı.

"Tamam ama sessiz ol, uyandırma kızı!" Mert'in ikazıyla Tüzün güldü.

"Tamam, tamam amma kıymetliymiş senin de kızın!" Mert gür çıkan sesiyle konuştu.

"Öyle tabii. Kız evladı gibisi var mı? Birtanem o benim." Tüzün babasının bu haline güldü.

" Neyse ben gideyim. " Mert olumlu anlamda kafasını salladı.

Tüzün merdivenlerden yukarı doğru çıkıp Çiçeğin kaldığı odanın önüne geldi. Sessizce kapıyı açıp, sessiz adımlarla yanına ilerdi.

Uyuyan kardeşini bakıp gülümsedi. Kardeşi uyurken çok tatlı görünüyordu.

Yanına yatmak istedi ama sonra Çiçeğin korkacağını düşünerek bu fikirden vazgeçti.

Bakışlarını etrafta gezdirdi. Kenarda duran pufun yanına gidip kucağına aldı.

Kucağında ki pufla birlikte yatağın yanına gelip pufu sessizce yere bıraktı. Üzerine oturup kardeşinin elini avucunun içerisine aldı.

Baş parmağıyla elini okşayıp, uyuyan kardeşini izledi. Bir süre sonra Tüzün'ün uykusu gelmiş, yatağa doğru eğilerek uyuya kalmıştı.

Selamlar kıymetli değerli canım okurlarım 👋🏼 Bölüm biraz kısaydı ama sizi de bekletmek istemedim. Hızlı bir şekilde yazdım. Hatalarım varsa kusura bakmayın. Sizi seviyorum❤️