İyii okumalar✨

Sabah uyanıp rutin işlerimi hallettikden sonra kahvaltımı yapmıştım ve şimdi bilgisayar başında ayarlamaları düzenliyordum.2 gündür aslında herşey hazırdı ama ben bugünü beklemiştim çünkü bugün onların beni bırakıp gittiği gündü.

8 Kasım.O günün Üstünden tam 21 yıl geçmişti ama benim içimdeki burukluk,kimsesizlik hiç geçmemişti.Saat 12.29'du ve ben son kodu giriyordum.Onuda girdikten sonra artık herşey tamamdı şimdi tek yapmam gereken bir tuşa basmaktı.

Elim yavaşça ilerledi ve tuşun üstünde Geçen 21 yılda yaşadıklarımı düşündüm yurttan ayrıldıktan sonra okuyup geçinebilmek için bir sürü işe girmiştim.Eve gece 2 3 lerde geldiğim,işten çıkıp uykusuz derslere girdiğim çok günüm olmuştu.

Kafamdaki düşüncelerle beraber elimin altındaki tuşa bastım.1 dakika sonra önüme hesapların, tapuların olduğu ekran düştü ama bir terslik vardı.Bu kadar tapu banka hesaplarındaki paralar ve daha bir sürü şey...

Bunların hepsinin onların olmasının imkanı yoktu.Tamam onların da bir sürü şeyi vardı ama bu kadarı fazlaydı.Ayrıca buradaki herşey tek bir kişinin üzerineydi.

Hemen ekrana eğildim ve incelemeye başladım.Ekran kaydır kaydır bitmiyordu.Çok fazla tapu,miras,para ve daha sayamadığım birçok şey vardı.Hızlıca hesap sahibinin isminin olduğu yeri aramaya Gördüğüm isimle dumura uğradım.Yaman Kara.Bu benim babam değildi.Korktuğum olmuştu işte.İsim tanıdık gelince internete girip bakmaya başladım.Yaman Kara.

Genç iş adamı 29 yaşındaymış.Bir kaç kere magazinlerde görmüştüm ama hiç dikkat etmemiştim.Hemen olduğum sayfadan çıktım ve sisteme geri döndüm.Bir sürü deneme yapmıştım fakat hiçbiri olmuyordu.

Geri dönüşü olmayan bir yola girmiştim ve nasıl bu işin içinden çıkabileceğimi düşünüyordum.Yapıcak tek bir şey kalmıştı o da farketmemeleri için dua etmek ama bu imkansızdı.

Bilgisayarı kapattım ve kanepeye oturup beklemeye başladım.Elimdeki telefonun titremesiyle yerimden sıçradım.O kadar çok dalmıştımki telefon sesi beni kendime getirmişti.

Arayan İpek'ti.Üniversitenin ilk yıllarında tanışmıştık ve şimdide konuşmaya devam ediyorduk.Eskisi kadar sık görüşemiyorduk.Üniversiteden sonra o başka şehire ben başka şehire taşınmıştım.Daha fazla bekletmeden telefonu açtım.

"Deren kuşumm."telefonda İpek'in neşeli sesi yankılandı.Ama malesef ona aynı neşeyle cevap veremeyecektim.

"Efendim."Cansız çıkan sesimle İpek endişeli bir şekilde konuştu.

"Deren iyimisin?"

"İyiyim."

"Sesin hiç öyle gelmiyo ama."

"Sen neden aramıştın?"

"Hiç öyle napiyosun diye aramıştım da sen anlat bakim noldu."Olanları birine anlatırsam biraz da olsa rahatlardım belki.Zaten İpek yapacağım şeylerin çoğunu biliyordu.

Ya İpek hani ben babamların hesaplarını hacklicektim ya işte ben bu sabah onu yapmak için tüm hazırlıkları yaptım fakat işler hiç istediğim gibi gitmedi."

"Ne demek istediğim gibi gitmedi.Nasıl yaa nolmus olabilir ki."İpeğe kısaca olanları özet geçtim ve telefonu kulağımdan biraz uzaklaştırmak zorunda kaldım.

"NASIL YAA SEN ŞİMDİ ÜNLÜ İŞ ADAMI YAMAN KARAN'IN HESAPLARINIMI HACKLEDİN?İNANAMIYORUM YA ŞAKA GİBİ."

"Yaptım öyle bir hata ama geri dönüş yolu bulamıyorum kaldım böyle mal gibi."

"Kızım bu adamın bı ara mafya olduğuyla ilgili bir haber çıktı biliyosun dimi."

"Offf bilmiyorum İpek bilmekte istemiyorum.Ne yapacağımı da bilmiyorum zaten."

"Tamam ya sakin ol."

"Neyse kapatıyorum ben tahminene ne zaman bana ulaşırlar diye düşünmem lazım."

"Tamam askm çok da düşünme ama."

"Düşünmem hadi görüşürüz."İpek telefonu kapattıktan sonra düşünmeye başladım.

İpeğin dediği gibi ya bu adam gerçektende mafyaysa.Eğer öyleyse daha büyük sıkıntıydı.

Mutfağa geçtim ve kendime kahve hazırladım.Tekrar bilgisayar başına oturup Yaman Karay'ı daha detaylı araştırmaya başladım.

Miras listesine bakarsak fazlasıyla zengindi.Bağış yaptığı yurtlar, burs verdiği okullar varmış.Mardinliymiş.Vay bee kesin aşirettir bunlar.Severizz.Şaka bı yana bu adamda gerçekten bir mafya tipi vardı.Ya öyleyse.

Gözlerimin ağrımasıyla kafamı kaldırıp saate baktım.11.34.Ben kaç saattir bu adamımı araştırıyordum. O kadar dalmışım ki saati bile farketmemişim.

Arkama yaşlandım ve belimin uyuşukluğunun geçmesini bekledim.

Artık yapacak tek bir şey kalmıştı o da ya beni fark etmeleri yada etmemeleri fakat bu imkansızdı.Bekleyelim bakalım ne zaman farkedecekler.

Önümde çok stresli ve gergin günlerin olduğunu hissediyordum.Umarım yanlış hissediyorumdur.

✨ Umarım beğenirsiniz.