Sabah sakin sakin kahvaltımı yaparken kapı çalmaya başladı.Kimseyi beklemiyordum.Belkide üst komşumdur.Orta yaşlı bir ablaydı ara sıra bana yaptıklarından getirirdi.Masadan kalktım ve kapıya doğru ilerledim.Kapıyı açtığımda karşımda takım elbiseli iri iki adam duruyordu.

"Buyrun kime bakmıştınız?"

"Deren Özer sizmisiniz?"Adımı nerden biliyodu be.Kimdi bunlar.

"Evet de siz kimsiniz?'

"Deren Hanım bizimle gelmeniz gerekiyor." ne alaka ya bunlar kim ki ben bunlarla gidicem.

"Nereye geliyorum sizinle ya siz önce bı kim olduğunuzu söyleyin ha yok biz söylemeyiz diyorsanız gidin yoksa polisi aramak zorunda kalıcam."adamların yüzünde alaylı bir gülümseme oluştu.

"Tamam Deren Hanım ararsınız polisi ama önce bı Yaman Beyin yanına gidelim malum kendisi beklemeyi sevmez ve siz şuan yeterince beklettiniz."

Nee Yaman Beymi.İste şimdi bitmiştim ben napicaktim adamın hesap şifrelerini kırıp hesaplarına çökmüştüm.Aslında bilerek yapmamıştım ama gelde bunu ona anlat işte.Belkide anlayışlı biridir.Hemen paçayı sıyırmam gerekiyordu.

"Yaa yakışıklı beyefendiler sizinle gelmek çok isterdim ama ben aslında Deren değilim onun ikizi Erenim yani şey pardon Cerenim. Deren şuan Burada değil hatta Türkiye'de bile değil."off iyice saçmalamıştım.Paçayı sıyırmak yerine köpeklere kaptırdık iyi mi.

"Deren Hanım uzatmayın isterseniz.Hadi bizi zor kullanmak zorunda bırakmayın."

Aslında üstümü değiştircem deyip odanın camından mı atlasam.Evet evet çok mantıklı.

"Tamam o zaman yakışıklı abiler siz burada bekleyiniz bende üstüme birşeyler alıp geliyorum."

"Tamam çabuk ol."tam kapıyı kapatıp arkama dönüyordum ki adamın sert sesini duydum.

"Kapıyı açık kalsın ve sakın kaçmaya çalışma evin etrafında adamlar var."Heh işte şimdi naneyi yemiştim.

Hiç birşey söylemeden odama gittim ve camdan dışarı baktım. Gerçekten de camın altında 2 adam vardı.Tek çare onlarla gitmekti.Hızlıca üstümü değiştirdim ve kapıya çıktım.Adamlar kapıda bekliyordu.Spor ayakkabılarımı giydim ve kapıyı kapattım.

"Hazırım gidelibiliriz."

Adamların biri önümde biri arkamdaydı.Öndeki adam asansöre yaklaşınca asansöre binceğimizi anladım.

"Ben asansöre binmem.!"Öndeki adam bana baktı.

"Bin şu asansöre uğraştırma beni.!"Emredersiniz paşam.

"Hayır ben binmicem merdivenlerden inicem siz de isterseniz asansörle inin isterseniz bak arkanda cam var oradan atlayarak inin.!"Arkama bakmadan merdivenlere yöneldim ve inemey başladım.Gelen seslerden arkamdan indiklerini anladım.

Aşağı indiğimizde kapıda iki siyah araba vardı.Bir tane adam bana öndeki arabanın arka kapısını açınca adama ters bir bakış attım ve arabaya bindim.

Daha sora diğer adamlarda arabalara yerleşti.Tabiki kapıma dayanan iki dağ ayısı benim olduğum araca bindiler.Yola çıkmıştık muhtemelen Yaman denen adamın 10 şirketinden birine gidiyorduk.

20 dakikadır yoldaydık ve ben artık iyice sıkılmaya başlamıştım.

"Off! Ne sıkıcısınız siz be bi şarkı filan açında dinleyelim."Adam dikiz aynasından bana bakıp sabır çekti.Bende göz devirip yola bakmaya devam etmiştim.

Araba gökdelen gibi siyah bir binanın önünde durunca arabadan önce adamlar indiler daha sonrada benim kapımı açtılar.

"Bu taraftan."adamın dediği yere doğru ilerledim öndeki adamı takip ediyordum .Şirketin içine girdiğimizde adam asansörün önünde durdu ve bana döndü.

"Eğer yine ben asansöre binmem diye zırvalamaya devam edeceksen şimdiden merdivenleri çıkmaya başla çünkü 24.kata akşama anca çıkarsın."

24.katmı hayatta merdivenle çıkamazdım ama asansörede binemezdim.Off off.Yapacak birşey yoktu gözlerimi kapatıp asansöre bindim ve sırtımı kabine yasladım.Asansör hareket etmeye başlayınca nefes alış verişlerim hızlandı.Sakin ol Deren sadece 1 2 dakika sonra ineceksin sakın ol.Ben kendimi teselli etmeye çalışırken asansör durdu ve adam kolumdan tutup asansörden indirdi.

Derin bir nefes aldım ve etrafıma baktım.

"Hadi sonra incelersin etrafı."gözlerimi devirdim ve adamı takip ettim.Siyah bir kapının önünde durunca bende durdum.Kapının üstünde yazan yazıyla kimin odası olduğunu anladım ve gerginliğim tüm vücuduma yayıldı.

"Yaman Bey Deren Hanımı getirdik."

İçeriden Yaman Beyin sert sesi duyuldu.

"Girsin."

Adam önümden çekildi ve yavaş adımlarla içeriye doğru ilerledim.Ben içeriye girince arkamdan kapı kapandı.

"Demek Deren Özer sensin."Yaman Bey önce bana baktı ve tekrar konuştu.

"Oturana."deyip önündeki tekli koltukları gösterdi.Ağır adımlarla masanın önüne doğru ilerledim ve oturdum.

"Beni neden getirttiniz buraya?"sorduğum soruyla beraber kasları çatıldı ve sert sesiyle konuştu.

"Bence sen neden burada olduğunu gayet iyi biliyosun."Bence annemle babamı işin içine katmadan olanları kısaca analtabilirdim.

"Evet biliyorum banka ve şirket hesaplarınızı hackledim ama inanın bilerek olmadı.Bir kaç iş için kod denemeleri yapıyordum son koduda girdiğimde önüme sizin hesaplarınız çıktı kod hatasından kaynaklanan bir durumdu yani.Daha sonra bunu fark ettiğimde çok denedim geri düzeltmeyi ama olmadı.Yani anlayacağınız bile isteye olmadı hiçbir şey."

İnanmamış gibi bakıyordu suratıma.Yavaşca kaşlarını kaldırdı.

"Ve benden de bu yalana inanmamı bekledin öyle mi?"Ben suratına bakmaya devam ederken tekrar konuştu.

"Peki senin yanlışlıkla oldu dediğin hatanın bu şirkete ve bana açtığı zarardan haberin var mı senin.Ama senin haberin yoktur.Sen YANLIŞLIKLA şirket hesapları hacklemekle meşgulsün çünkü."

Sona doğru sesinin yükselmesi ile yerime iyice sinmiştim.Zararları gerçekten büyüktü galiba.Ama bende bilerek yapmamıştım ki.Şimdi ne söylesem inanmayacaktı bana.Hem bi hacklemeyle ne gibi bir zararı olmuş olabilirdi.

"Bakın anlıyorum sizi ama bende hiçbir şeyi kasıtlı yapmadımki.Hem alt tarafı hesap şifrelerini kırdım bu size ne gibi bir zarar açmış olabilir."Söylediklerimle birlikte kaşlarını çattı.

"Ne gibi bir zarar açmış olabilir öyle mi?Hadi düşünelim nasıl bir zarar açmışsın.Hesapların şifrelerini kırdın peki sence şuna hesaplar ne ile korunuyor şifre yok güvenlik sistemleri hacklendi.Yani anlayacağın şuan isteyen birisi hesaplardaki her şeye rahatlıkla ulaşabilir ve emin ol çevremde bunu yapmak isteyen beni çökertmek isteyen yüzlerce düşmanım var.Şimdi tekrar düşün bakalım nasıl bir zarar açmışsın!."

Nefes almadan kurduğu cümlelerle donup kaldım.Gerçekten düşününce oluşabilecek riskler çoktu.Emin olmak için sordum.

"Nasıl yani şimdi hesapları koruyan bir güvenlik sistemi yok mu?"

"Yok!"Biraz durdu ve tekrar konuştu.

"Ama olacak.Madem bizi bu duruma sen düşürdün sen düzelteceksin.Hesapların yeni şifreleri ayarlanana kadar hesapları sen koruyacaksın."

Ne!İşte bunu hiç beklemiyordum.Hesaplara yeni şifre oluşturmak çok uzun sürerdi ve benim almam gereken bir intikam vardı.Ayrıca sayamayacağım kadar çok hesap vardı ben hepsini nasıl koruyacaktım.

"Bunu yapamam sayamayacağım kadar çok hesap var ben hepsini tek tek koruyamam.Bu benim için imkansız."

"Neden?Sen yazılımcı değilmisin gayette rahat yaparsın.Hesap hackleyen korumada yapar.Artık yeni uygulamalarmı bulursun korumak için yoksa başka şeyler mi ben bilmem.Ama o hesapların tek bir tanesine bir şey olsun işte o zaman bu kadar sakin davranmam."

Yazılımcı olduğumu nerden biliyordu.

"Sen yazılımcı olduğumu nereden biliyorsunuz?"

"Emin ol senin hakkında senden daha çok şey biliyorum."

Dedikleriyle kaşlarım istemsiz çatıldı.Beni mi araştırmıştı.Söylediği şeyleri kabul edemezdim benim yapmam gerekenler vardı ve bu bana engeldi.

"Ben sunduğunuz fikri kabul etmiyorum.Hesapları koruyamam başka birisini bulunuz."

Kollarını masanın üstüne koyuldu ve biraz daha eğildi.

"Birincisi sana fikrini sormadım.İkincisi ise senin canın galiba seni mahkemeye vermemi istiyor.Hay hay keyifle yaparım bunu."

Ne yapmaya çalışıyordu bu adam.Mahkemeyle uğraşamazdım şuan avukat tutamazdım.Kabul etmekten başka çarem yoktu.

"Tamam peki kabul ediyorum ama siz istediğiniz için değil mahkemelerde uğraşmak istemediğim için."Çantamı aldım ve ayağa kalktım.

"Başka bir emriniz yoksa çıkıyorum malum rica ederek konuşmayı bilmiyorsunuz."

"Mümkünse yarın başla.Sistemler uygulamalar yarına hazır olsun"

Adam emir vermeden konuşamıyordu.Hiçbir şey söylemeden odadan çıktım.Mecbur yapacaktık bir kere tamam demiştim.

Her şeyden kurtulucam derken hayatımın en berbat günlerini yaşayacaktım sanırım.

Bunları yaparken asıl hedefimi unutmayacaktım.Ben bu yola önce kendi ayaklarım üstünde durabilmek daha sonrada bana yaşatılanın daha kötülerini yaşatmak için çıkmıştım.Ve yapacaktım...