Poyraz bey yanımdan gittikten sonra uzun bi düşünce trafiğinden sonra uyumuştum.Sabah kalktığımda ise karşımda sevgi hanımı gördüm.Sevgi geldiğimden berri benimle ilgilenen tek kişiydi.

Ben yatakta oturur pozisyona gelince yanıma geldi.

"Lavin hanım birazdan sizi hazırlamaya gelicekler kalkmanız gerek."

Diyince kalkıp banyoya gittim.Bu bi kaç günün yorgunluğunu üzerimden atmam gerkti.

Banyodan çıkınca karşımda üç kişilik bi makyöz ekibi gördüm.Ne gerek vardı bunlara hiç bilmiyordum.

Beni sandalyeye oturttular ve hazırlamaya başladılar.Yarım saat içinde bitince.Sevgi beyaz bir elbiseyle karşıma dikildi.Elbiseyi alıp banyoya gidip giyindim.Banyodan çıkıp odada ki boy aynasından kendime baktım.

Çok güzeldi ama biraz fazla gibiydi.Kim gelicektiki bu düğüne.Ayrıca bunlar ne ara benim bedenimi öğrendi be.Dönüp sevgiye baktığımda gülümseyerek bana bakıyodu.

"Peri gibi oldunuz"

Diyince güldüm.Sevgi olmasa bu evde kafayı yerdim galiba.O benim bu hapisanede tek yakın olduğum kişiydi.

Derken kapı çaldı ve içeri başka bi kadın çalışan girdi.

"Sevgi bi bakman gerek"

Diyince sevgi bana gülümseyip gitti ben ise tekli koltuklardan birine oturup ayakabımı giymeye çalışıyordum.Şu topuklu işinden de hiç anlamıyordum.Hayatımda nerdeyse hiç giyinmediğimden galiba.

Ben ayakabıyı giyinmeye çalışırken kapı açıldı.Kimin geldiğine baktığımda ise maraz gelmişti.Sen neden geldinki şimdi.

Yanıma gelince durdu ve eğildi.

"Yardım lazım mı?"

Kafamı iki yana sallayınca diğer koltuğa da o oturdu.

"Biraz hızlı olurmusun misafirler bizi bekliyo"

Off bu ayakkabı giyilmiyo ki.Bi süre oyalanınca marazın yanıma yaklaştığına ve eğildiğini gördüm.Tam önüme diz çökmüştü.

Sen neden bunu yaptın ki.

"Bırak ben hallediyim"

Diyip elimi tuttu.Tutunca hrmen geri çektim daha sonra ayakkabı işini halledince geri kalktı onunla beraber bende ayağı kalktım.

Maraz bi süre bana öylece baktı.Ona ne bakıyosun bakışı atınca

"Yok bişey"

diyip gitmeye başladı.Bi an durdu ve arkasını döndü.

"Ha bu arada güzel olmuşsun"

Böyle bir adamdan iltifat gekince de insan şaşırmadan edemiyo be.

"Ee hadi gitmemiz gerek"

Diyince ayağımdaki topuklularla yanına gittim ve odadan çıktık.Büyük merdivenin önüne gelmeden önce maraz kolunu bana uzatınca bi ona bi koluna bakıp durdum.

Bu adam beni şok etmeye devam ediyo.Fazla beklemeden koluna girince ağır ağır merdivenleri inmeye başladık.O ara alkış sesleri kopmaya başlamıştı.Etrafa bakınca ne kadar çok insan geldiğini gördüm.Biz istenmeyen bir evlilik yapıyoduk.Ne gerek vardı bu kadar bunlara.

Nikah masasına oturunca nikah memuru klasik sözleri söyeyip asıl vurucu kısma geldi.

"Siz hakan arslan kızı lavin arslan maraz karasoyu eş olarak kabul ediyormusunuz?"

Evet lavin şimdi şu masada kaderin yazılıcaktı.Ya evet diyecektin yada hayır.Evet dersen yaşıyacaktın,hayır dersen bunun garantisi yoktu.Ben napıcaktım.O kadar düşündüm olacakları,ölçüp tarttım ama buraya gelince hepsi kafamdan uçup gitmişti.Düşünme yetimi kaybetmiştim sanki.

Ben düşüncelere dalmışken uzun bir süre geçmiş olacak ki marazı bana sanki kesicekmiş gibi bakarken yakaldım.

Derin bi nefes alıp verdikten sonra bi maraza bir misafirlere bakıp nikah memuruna döndüm ve önümdeki kağıda 'Evet' yazdım.

Sıra maraza gelince oda evet dedikten sonra ayağı kaltık.Nikah memuru evlil cüzdanını bana verdi.Ben evlenmiştim.Şaka gibiydi ama gerçekti.İnanması zor bir gerçek.

Nikah birince küçük bi davet verildikten sonra herkes dağılmıştı.Ben napıyomydum.Ayaklarımı mahveden topuklular yüzünden bulduğum ilk koltuğa oturup gözlerimi kapamış bir şekilde duruyordum.

Bi süre sonra yanıma da biri oturunca gözlerimi açıp kimin geldiğine baktım.Poyrazdı gelen.Bana bakıp gülümsedi ben ise düz bi ifadeyle ona bakmaya devam ediyordum.

"Sen ve maraz aynısınız biliyomusun.Aynı bakışlar,aynı soğukluk,aynı hareketler."

Bu çok saçmaydı.O adam kimdi ben kimdim.Bizim haytlarımız,yaşam tarzımız,kısacası hiçbir şeyimiz aynı değildi.Olamazdı da.Benim tek bir amacım vardı kısa sürede bu evden ve bu adamdan kurtulmak.

"Bu arada abin öğrenmiş herşeyi.Buraya geliyo."

Abimin canı için buraya gelmemesi gerekti.En azından mira için.

Hemen etrafımda kağıt kalem gibi bişey aradım ama yoktu.Poyraz da anlamış olacak ki telefonunu verdi.

"Al yazıcaksan buraya yaz"

Diyince yazmaya başladım.Abimin yaşaması için buraya gelmemesi gerek.Abime bişey olursa yaşayamayız.

Diye yazıp ona gösterdim.Bu sırada yanıma biri yaklaştı.Artık alışkanlık olmuştu bunda da hes sesiz sedasız geliyodu.Poyraz marazı görünce ayağı kalktı ama ben hayla oturuyordum ve açıkçası kalkmaya hiç niyetim yoktu.

Poyraz marazın yanından geçerken

"Ben yeni çiftimizi yanlız bırakıyım"

Diyip gitti.Ah be poyraz gitmesen olmazmıydı.Bu hödük adamla beni başbaşa bıraktın.

Maraz yanıma gelip oturunca içime bir ürperti geldi.Adam hiçbişe yapmasa bile etrafa korku salıyodu.Allahım ben neyin içine düştüm.

"Sen o oda da kalmaya devam edebilirsin.Evli olmamız aynı oda da kalıcağımız anlamına gelmiyo"

Diyince içten içe sevinmiştim.İçimden ayağı kalkıp sevine sevine odama gitmek gelsede bunu yapmıyacaktım.

Marazın dediğine düz bi ifadeyle karşılık verirken o ise fazla durmadan yanımdan ayrıldı.

***

Aradan bir hafta geçmişti.Arada odadan çıkıp mutfağa gidiyor kendime yemek yada tatlı yapıyordum.Daha sonra tekrar odama çekiliyodum.Bu bi hafta da iyice asosyal birine dönüşmüştüm.İlk geldiğim zaman benimle en çok ilgilenen sevgiyle bile iletişim kurmuyordum.Maraza gelince sanki evinde misafir kalıyomuşum gibiydi.Aramızda o günden sonra bir iletişim olmamıştı.Sadece adamlarını gönderip birşeye ihtiyacım olup olmadığını sorduryordu.Onda da olmadığını söyeyip gönderiyordum.Poyraz da bu bi haftadır benimle iletişime geçmiyodu.Abim geldimi geldiye ne oldu.Hiç bilmiyordum.

Annem eskiden hem sitres yaptığında kendini yemek yapmaya verd derdi.Bende küçüklüğümden berri ne zaman birine sinirlensem yada sitres yapmsam mutfağa girer yemek yada tatlı yaparak kafamı boşaltırdım.

Ben gene mutfaktaydım bu sefer tercihimi tatlıdan yana kullanmıştım çünkü bu ara canım inanılmaz tatlı çekiyodu.

İlk başlarda mutfağa girindiğimde çalışanlar garibsesede artık alışmışlardı.Simgeden temel malzemelerin yerinide öğrendiğim için işim daha da kolaydı.

Tatlıyı yaptıktan sonra mutfaktaki yemek masasına koydum.Saat dokuzu geçtiği için çalışanlar yoktu.Sadece ben vardım.

Masaya oturup tatlılardan birini yemeye başladım.Kendimi övmek gibi olmasın ama çok güzel yapmışım.

Ben güzelce yemeğimi yerken arkamda birini hissettim.

"Bakıyorum da eve hemen alışmışsın"

Gelen marzdı.Bu adam sezice gelme huyundan ne zaman vaz geçicekti acaba.

Ben tatlımı yemeye devam ederken oda sandalyelerden birine oturup beni izlemeye başladı.'Hayırdır bilader neye bakıyon' diye geçirdim içimden.

"Sen tanımadığ her insana böylemisin.Doğrusu bi haftadan fazladır beraberiz çoktan bana alışman gerekiyodu"

İyide biz hiç görüşmüyoduk ki.En son ki görüşmemiz ise düğün günüydü yani bi hafta önce.O yüzden ne ben maraza alışabilirim nede böyle bi ihtimal söz konusu çünkü ben elinde sonunda bu evden gidicektim.O yüzden maraz benim hiçbir zaman yakınlık kurabileceğim biri olmayacaktı.

°°°°

Selaam.

Bu bölümden sonra daha fazla maraz ve lavin sahesi gelicek.Biz daha fazla başrolleri beraber görücez.Binevi aslında lavinin hikayesi bundan sonra başlicak.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

💕