Ben herşeyin şu an farkına varıyordum. Şimdi herşey daha açıktı. Vebalar ben Kamil Altanın kızıyım diye bana böyle davrandıklarını. Ondan öte babamın Vebalarla çalışması beni hayretlere düşürmüştü.

Şu an karşımdaki adam söyledi bunları. Ne kadar süre hareketsiz kaldım bilmiyorum. En sonunda silah sesleri gelmeye başladı. Bizi takip etmişlerdi. Ben hala olduğum yerde hareketsizdim. Gözlerimi kapattım.

Silah sesleri gelmeye devam ediyordu birden ayaklarım havalandı. Baran beni kucağına almıştı. Benim gözlerim hala kapalıydı. Gözlerimi açmak konuşmak istiyordum. Olmuyordu. Baran beni üst kata götürdü.

Ardından beni yumuşak bir şeye bıraktı. Gözlerimi sonunda açabilmiştim. Ama Baran yoktu. Aşşağıdaki patlama sesleri giderek arttı. Uzun bir süre sorna anca ayağı kalkabilmiştim.

Pencereye doğru yürürken sesler azaldı.En sonunda pencereden baktığımda gidiyorlardı. Arkalarından bakarken Odaya Baran gelmişti "İyi misin? Bu kadar şaşıracağını bilseydim söylemezdim" Kafamı Barana çevirdim "İyiyim " dedim.

Yatağı oturduğumda kendimi bırakmamaya çalışıyordum. Düşüncelerimi susturmak istiyordum, uyumak istiyordum. Yatağa uzandım gözlerimi tekrar kapattım.

Gözlerimi yavaşça açtığımda Baranın beni izlediğini gördüm. Sabah olmuştu yattığım yatağa oturdum. Baranın yüzünde ilk defa sert bakışlar yoktu. Kaş ları çatık değildi. "Dün gece pek iyi değildin İyi misin ?"

Kötü olduğum için yatağın başı da mı beklemişti . Kafa salladım. Baran hiç bir şey demeden odadan çıktı. Yüzümü yıkayıp saçlarımı düzelttim. Aynada gözümdeki kesiğe bakıyordum. Ardından göğüsümdekine.

Vücudum sanki parçalanmıştı. Ellerimde küçük cam kesikleri duruyordu, ellemedim .Banyo dan çıkıp aşağı indim. Masanın üzerinde simit poğaça ve kahve vardı. Baran oturmamı söyledi.

Karşısına oturdum. Elime tutuşturduğu kahveyi içebildiğimde ancak ayılabilmiştim. Baran aniden elimi çekip teker teker cam parçalarını çıkardı. Elimi temizledik ten sorna simiti yerleştirdi . Baran konuşmaya başladı " Baban ölmeden önce Bekirden seni korumasını istemiş Bekirde böyle bir çözüm bulmuş."dedi.

Etraf cam kırıklarıyla doluydu fakat o sadece elimdekini temizledi. Baranın telefonu çaldı. Baran yavaşça kalkıp üst kata çıktı. Masayı toparladıktan sorna etrafı temizlemeye başladım. Baran gelmişti "Temizlemeye gerek yok güvercin" onu dinlemeden temizlemeye devam ettim.

Etrafı temizledikten sorna yukarı çıkıp çantam ,telefonum ve dün geceden kalan kanlı elbiseyi alıp aşağı indim Baranla arabaya bindik. Yol boyu ikimizde konuşmamıştı. Geldiğimizde ofise girmiştim.

Duygun gelir gelmez üstüme atladı " Çok korktum bir şey olucak diye İyi misin?" Kafamı salladım arkadan Beria isyan eder gibi "Yalvarırım şu deliyi başımdan al kafamın etini yedi" ardından Eren "Geçmiş olsun"dedi. Kendimi zorlayarak gülümsedim. Ertuğ sadece kafasını salladı.

Baranda arkdan geldiğinde Erenle Ertuğ kalktı. Oturduğumda Beria ile Duygun bana bakıyorlardı Beria"Eee hadi anlatsana" anlatmaya başladım en sonunda Baranın dediklerimi söylediğimde sustular.

Yanımıza Baran Eren ve Ertuğ geldiğinde onların yüzündende bildikleri anlaşıyordu. Baran " Bakir bizi çağırıyor" dedi. Bakir bildiğimi biliyor olamazdı. Peki neden çağırıyordu.