Dersin bitmesine az kalmışken telefonuma baktım çünkü ancak böyle tuvaletim olduğunu unutuyor, dikkatimi dağıtabiliyordum. Üstten gelen bildirimler elimi titreştiriyordu fakat ben mesajlara bakmıyor öylesine sosyal medyada geziyordum. Onun mesajlarına bakmayınca sürekli olarak yeni mesajlar gönderse de bakmamaya kararlıydım.

Kim olduğunu bilmediğim biriyle konuşmak istemiyorum. Dikkatimin dağılmasını, hayatımın kontrolünü kaybetmeyi istemiyor ve bunun için çabalamam gerekiyordu. İleride başarılı olabilmek için şimdi kendimi geliştirmeye adamam lazımdı.

Bir yandan da gizliden mesaj atanın kim olduğunu da merak ediyordum. Gizli olanı hayatım boyunca hiç sevmem çünkü bana arkası olmayan sonsuz bir karanlık gibi gelirdi. Ardını göremiyorsan baştan hata yapıyorsundur. Ceren kafasını sıraya koymuş yatıyordu, bacaklarım kendimi sıkmaktan titriyor her geçen dakika sinir kat sayım artıyordu.

Zilin çaldığını duyduğum ilk an ışık hızıyla koştum. Sanki arkamdan atlı kovalıyordu, bu sefer yanımda telefonum yoktu tabii!

Ellerimi yıkayıp tuvaletten çıktım, derin bir oh! Çektim, buna çok ihtiyacım vardı. “Hayırdır, neden öğle teneffüsünde gitmedin?” Dedi.

“Aptal telefonu, cebimde unuttum.” Anladım dercesine kafasını salladı.

“Kıyamam yaa! Bütün ders kıvranıp durdun.” Deyip bana sarıldı, küçük bir çocukmuşcasına ona sokuldum. “Moralim çok bozuk, hoca da azarladı.” Deyip dudaklarımı büzdüm.

“Oyy kıyamam!” Deyip beni kendine daha fazla bastırdı. Alp, Yaman ve Faruk bizim ne yaptığımızı anlamaz halde dikilmiş bizi seyrediyordu. Ceren de ben de onları görmezden gelip sarılmaya devam ettik.

“Ne yapıyorsunuz?” Dedi Alp tüm ciddiyetiyle. Yaman, Alp ve Faruk birbiriyle göz teması kurup bizden cevap beklediler.

“Teselli ediyorum çocuğumu, görmüyor musunuz?” Diye çemkirdi. “Teselli mi ediyorsun?” Deyip yeniden bakıştılar. Faruk, “Böyle mi?” Sırıttı.

“Evet! Böyle! Beğenemedin mi Faruk efendi!” Dedi. “Yok beğendim,” deyip geçiştirdi. “Biz dışarı çıkıyoruz, siz?”

Ceren kafasını bana eğdi, eğer ben çıkarsam o da çıkacak ben çıkmazsam o da çıkmazdı. Kafamı göğsünde aşağı yukarı salladım, belki bahçeye çıkarsam moralim biraz olsun düzelebilirdi.