Hayat hiç beklemediğiniz bir anda sürprizlerini karşınıza çıkarıyordu.

Ya da yıllarca o sürprizi bekleyip tam vazgeçtiğiniz anda karşınıza çıkarıyordu.

Sen nereden biliyorsun diye soracak olursanız,kendimden biliyordum.

Bende yıllarca o soğuk yetimhane odasında anne ve babamı beklemiştim.Belki bir gün gelirler umuduyla yaşama tutunmaya çalışmıştım.

Ama başaramamıştım.Şimdi ise tam hayattan vazgeçerken, ölmeyi beklerken ailem karşıma çıkmıştı.

Ne kadar saçmaydı değil mi? Yıllarca beklediğim ailem ölmeme aylar kala beni bulmuştu.

Daha fazla düşünürsem ağlayacağım bildiğim için,arabanın camından akıp giden yolu izlemeyi bırakıp Meltem hanıma çevirdim bakışlarımı.

Arabanın ön koltuğunda oturuyordu.Elinde bir peçete tutup, yaşlı mavi gözlerini siliyordu.

Onu incelerken arabanın aynasından göz göze geldiğimizde bana buruk bir tebessüm yolladı.

"Miray güzel kızım bu sokaktan mı döneceğiz?"

Meltem hanımla bakışmamızı bölen sese doğru çevirdim bu sefer bakışlarımı.

Kadir Bey,sürücü koltuğunda oturuyordu.Az önce ileriden döneceğimizi söylediğim sokağı soruyordu.

Başımı cama çevirip ard arda sıralanan binalara çevirdim bakışlarımı.

Tanıdık sokağa girdiğimizi görünce ise içim huzurla doldu.

"Evet Kadir Bey ileride kırmızı bina benim oturduğum apartman, isterseniz önünde ineyim ben."

Kadir Bey çatılmış kaşlarıyla bana başını salladı ve kırmızı binanın önüne gelince kontağı çevirip arabayı durdurdu.

"Miray güzel kızım,dediğim gibi yarın lütfen bize yemeğe gel olur mu? Ben bizim şoförü yarın akşam yollarım evine.Seni alır bizim eve getirir."

Meltem Hanımın arkaya dönüp konuşmasıyla kaskatı kesilmiştim.

Evet,ben yemeği kabul etmiştim ama bu kadarına gerek var mıydı?

Yüzümde hafif şaşkınlık belirirken bu fikri reddettim.

Sonuçta diğer ev halkı buna kızabilirdi.Ya da bana karşı ön yargıları oluşabilirdi ve ben bunu kesinlikle istemiyordum.

"Meltem Hanım hiç gerek yok.Numaramı hastanede size verdim zaten yarın akşam bana konum atarsanız ben taksiyle gelirim siz zahmet etmeyin lütfen."

Bu seferde aynı Kadir Bey gibi kaşlarını çatmıştı Meltem hanım.

Meltem hanımdan gözlerimi kaçırırken,aynada Kadir beyle göz göze gelince şansıma küfür etmek istedim.

Çünkü Kadir Beyde Meltem hanım gibi kaşlarını çatmış çok ciddi bir şekilde bana bakıyordu.

"İtiraz kabul etmiyoruz kızım.Seni yarın akşam şoför Ekrem amcan alacak bu daha güvenli ve iyi olur."

Kadir Beyin çatık kaşlarıyla ve itiraz kabul etmeyen sert sesiyle konuşmasıyla,yutkunup yavaşça başımı salladım.

Adam resmen bana sıkıyorsa itiraz et der gibi bakıyordu!

"Tamam o zaman madem bu kadar ısrarcısınız Ekrem amca alsın beni evden.Saat altı buçuk gibi hazır olurum,isterseniz size mesaj atarım Meltem hanım."

Meltem hanım şoförün beni almasını kabul ettiğim için ışıldayan gözleriyle bana bakıp konuşmaya başladı.

"Olur kızım.Sen bana mesaj atarsın ben hazır olduğunda şoförü yollarım."

Yine başımı olumlu anlamda salladığımda,başıma giren ağrıyla 1 saniye gözlerim kapandı.Bugün kaç kere başımı salladığımı hatırlamıyordum.

"Tamam o zaman Meltem hanım ve Kadir bey.Hayırlı geceler size.Allaha emanet olun."

Meltem hanım dolan gözleriyle başını salladığında Kadir beyle aynı anda cevap verdiler.

"Sanada kızım."

Arabanın kapısını açıp aşağı indim.Ardından kapıyı kapattım ve apartmana doğru yürümeye başladım.

Apartmanın önüne geldiğimde cebimdeki anahtarları çıkarıp kapıyı açtım.Ardından hâlâ beni bekleyen Kadir Bey ve Meltem hanıma el salladım

Onlarda bana camdan el salladığında,kapıyı ittirdim ve apartmana girip kapıyı kapattım.

Sokakta yankılanan arabanın çalışma sesini duyduğumda içim huzurla doldu.

İnsanın kapıdan içeriye girmesini bekleyen birilerinin olması ne kadar güzelmiş.

Merdivenleri heyecanla üçer beşer çıkıp 2. Kattaki evime ulaştım.

Deli gibi atan ve canımı çokca acıtan kalbimi görmezden gelerek,anahtarları deliğe sokup içeriye girdim ve ışıkları açtım.

Işıkları açmamla köpeğim kahvenin üzerime atlaması çok uzun sürmemişti.

Gülerek kapıyı kapattım ve yere çöküp kahveyi sevmeye başladım.

"Prensesim sen anneyi mi özledin? Annede seni çok özledi canım kızım."

Kahve hızlı hızlı onu sevdiğim ellerimi yalarken kahkaha atmaya başladım.

Kahve oldukça uslu bir köpekti.Kimseyi ısırmaz, çoğu zaman havlamazdı bile.Neredeyse hiç havlamadığı için apartmanda benimle birlikte kalmasına izin veriyorlardı.

4 yaşında golden cinsi sarı tüylü çok tatlı bir köpekti benim kızım.3 ay önce yolda can çekişirken bulmuştum onu.

Araba çarptığı için yolda hareketsiz bir şekilde yatıyordu.İlk başta öldüğünü düşünüp çok üzülmüştüm ve ağlayarak en yakın veterine götürmüştüm.

2 hafta veterinerde yoğun bakımda kalmasının ardından hayata tutunmuştu benim canım kızım

Kahvem.

Kahve uyandıktan sonra hiç zaman kaybetmeden onu sahiplenmiştim ve benimle birlikte bu küçük apartmanda yaşamaya başlamıştı.

Ev sahibimiz Havva teyze oldukça anlayışlı bir kadındı.Kahveyi ilk gördüğünde çok sevmiş apartmanda benimle birlikte kalmasında hiçbir sorun olmadığını söylemişti.

Gözlerim kahvenin mama kabına çarptığında boş olduğunu gördüm.Ve hızlıca ayaklandım.

Ben önde kahve arkada mutfağa doğru yürümeye başladık.Kahve, ona yemek vereceğimi farkettiği an mutfağın girişine oturdu.

"Prensesim,anasının kuzusu,aşkımmm çok özledim seni.Çok aç kalmamışsındır umarım.Biraz geç kaldım,annenin işleri vardı kusura bakma artık."

Kahvenin kısık sesli havlamasıyla,bunu -hiç sorun değil annecim- diye yorumlayarak hafif bir şekilde kıkırdadım.

Kahvenin mamasını kabına koydum.Kahve mamasını iştahla yerken bende günün yorgunluğunu atmak için kısa bir duşa girdim.

Duştan çıktıktan sonra pijamalarımı giyip kendimi yatağa attım.

Ve o anda Düşünceler bir bir zihnime dolaşmaya başlamıştı bile.

Aptal Aptal Aptal

Ne vardı o aptal hapları içecek!

Şimdi o hapları içmemiş olsaydın ailenle mutlu bir hayat yaşama şansın olacaktı.

Sen o şansı kendi ellerinle öldürdün.

Bütün gün düşünmemeye çalıştığım düşünceler aklıma gelince gözyaşlarımı daha fazla tutamadım.

Ben hıçkıra hıçkıra ağlarken mamasını yemeyi bırakan kahve kapıdan içeriye girip,yatağıma zıpladı ve yanıma uzandı.

Kollarımı Kahveye sarıp ağlamaya devam ettim.

Dakikalar sonra hıçkırıklarım,iç çekişlere dönerken benimde göz kapaklarım ağırlaşmış,ağlayarak uykuya dalmıştım.