Ruhumuz bazen öyle bir yoruluyordu ki ağrısını tüm bedenimizde hissedebiliyorduk.

Fiziksel ağrılarımız için ilaçlar vardı elbette, peki ya ruhumuzun ağrımasına hangi ilaçlar iyi geliyordu?

Açıkçası daha bende tam keşfedememiştim.

Ruhumuza iyi gelen şey belki canımızdan çok sevdiğimiz bir insan, ya da canımızı verebileceğimiz bir aileydi.

Ve ne yazık ki bu ikiside bende yoktu.Ne canımdan çok sevebileceğim bir ailem,ne de canımı uğruna feda edebileceğim biri vardı hayatımda.

Göğsümün tam ortasında sadece bir boşluk vardı.

Doğru düzgün atmayı bile beceremeyen,koca bir boşluk.

Gözlerim yavaşça aynada kendime tırmandığında,yaklaşık 10 dakikadır aynada kendime boş boş baktığımı farkettim.

Dün ağlayarak uyuduktan sonra baya geç uyanmış,evi toplamıştım.Ardından Kahve ile kahvaltı yapıp hazırlanmıştım.

Üzerimde hafif bol mavi bir kazak vardı.Altıma ise klasik koyu mavi bir pantolon giymiştim.

Mavi en sevdiğim ve bana uğur getirdiğine inandığım bir renk olduğu için bugün kıyafet seçimini ondan yana kullanmıştım.

Aslında elimde olsaydı mavi bir elbise giymek isterdim.Böyle etekleri uçuş uçuş çiçekli böcekli falan.

Ama ne yazık ki elimde değildi.Hastalığım yüzünden kullandığım ilaçlar bedenimde morluklara sebep olduğu için -ve bende bu morlukların çok dikkat çektiğini düşündüğüm için elbise giymemiştim-

Belki ileride Bir gün iyileşince giyerim diye düşünerek,aynanın önünden ayrılıp,yatağımın üstündeki -külüstür ama kendi paramla aldığım için çok değerli olan- telefonumu elime aldım ve rehbere girip Meltem Hanımın isminin üzerine tıkladım.

Saat tam 18.30'du,Meltem Hanımın şoförü ise hâlâ gelmemişti.

Telefonun 2 kere uzun bir şekilde çalmasının ardından,aramanın açıldığını belli eden sesle telefonun diğer ucundan Meltem hanımın sesi duydum.

"Miray güzel kızım iyi misin? Bir şey mi oldu canım?"

Meltem Hanımın endişeli sesini duyduğumda kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı.

"Hayır hayır Meltem Hanım ben iyiyim.Sadece Ekrem amca hâlâ gelmedi bende merak ettiğim için aramıştım.Rahatsız etmedim değil mi?"

Meltem hanım tam bana cevap verecekken telefonun diğer ucundan başka birinin sesini duydum.

"Anne kiminle konuşuyorsun? Babam sana sesleniyordu az önce bir bak istersen,Selin yine ağlıyordu yukarıda."

Meltem hanım oğluna -aynı zamanda benim abim olan şahısa- cevap verirken ben az önce yaşadığım olayın şokunu atlatmaya çalışıyordum.

Bana sadece abilerim olduğunu söylemişti diye hatırlıyordum.Kız kardeşimde mi vardı?

"Miray kızım orada mısın?"

Meltem hanımın telefondan bana seslendiğini duyduğumda irkilerek kendime geldim.

"İyiyim iyiyim.Telefon çekmedi sanırım az önce sesinizi duyamadım."

Meltem hanıma yalan söylemenin verdiği iğrenç tatla yüzüm ister istemez buruşmuştu.

İzmir'in göbeğinde yaşıyorsun sayılır be kızım telefon çekmedi ne demek!?

"Anladım canım.Ekrem amcan çıkmıştı biraz önce ama trafiğe takılmıştır. Gelir şimdi merak etme sen."

Meltem Hanımın buradan bile gülümsediğini hissettiğim ses tonuyla,bedenim yavaşca gevşemiş rahatlamıştım.

"Tamamdır o zaman ben kapıdayım Ekrem amcayı bekliyorum."

Yüzümdeki şapşal gülümsemeyle Meltem hanıma cevap verdiğimde sesimden gülümsediğimi anlamadığını umdum.

"Tamam canım,dikkat et kendine.Biz bütün aile heyecanla senin gelmeni bekliyoruz."

Meltem Hanımın tatlı kıkırtılar eşliğinde söylediği cümle,telefon kapandıktan sonra bile kafamda yüzlerce kez tekrar etti.

"Biz bütün aile heyecanla seni bekliyoruz."

"Heyecanla seni bekliyoruz"

Yüzümdeki şapşal gülümsemeyle, komidinin üstündeki siyah çantamı aldım ve doğru kapıya yürüdüm.

Dış kapının önüne geldiğimde, girişteki vestiyerden siyah montumu ve siyah botlarımı giydim.Ardından Kahveyle vedalaşıp apartmanın önüne indim.

Kahvenin mamasını kabına koymuştum.Aynı şekilde evin 2 farklı yerinde suyuda vardı.Zaten çok geç kalacağımı düşünmediğim için içim rahattı.

Ben heyecanla apartmanın önünde bir ileri bir geri yürürken,sokağa giren araba dikkatimi çekmişti.

Araba resmen ateş ediyordu be!O derece lüks görünüyordu.Siyah bir rengi vardı.Batmaya başlayan güneşin pembe ışınları arabanın kaportasına yansıyor,çok hoş bir görüntü ortaya çıkarıyordu.

Araba tam önüme gelip durduğunda şoför koltuğundaki orta yaşlı adamla göz göze geldik.

Bana kocaman gülümsediğinde bende ona tebessüm ederek gülümsedim ve arabaya doğru yaklaştım.

"Miray kızım,sensin değil mi?."

"Evet evet benim.Sizde Ekrem bey olmalısınız."

Ekrem bey kurduğum cümleden pek haz etmediğini belli ederek suratını buruşturdu.

"Aaa estağfurullah kızım.Sen bana Ekrem amca de,hadi hadi geç hemen arabaya! Kadir Bey şimdi tonla laf eder bana kızımı niye geç getirdin diye."

Ekrem amcanın bu haline kahkaha atarak arabaya bindiğimde o da küçük kıkırtılarla gülüyordu.

Yol boyunca Ekrem amcayla çok tatlı muhabbet etmiştik.

Bana 3 çocuğunun olduğunu,yıllar önce çok zor durumdayken Kadir Beyin ona yardım ederek hayatını kurtardığını anlatmıştı.

Ekrem amcanın karısı ölünce,Ekrem amca çocuklarıyla tek başına kalmış.3 çocukla geçinmek zormuş tabii.Hatta bir ara bunalıma girip intihar etmeyi bile düşünmüş işte tam o sırada karşısına Biyolojik babam yani Kadir Bey çıkmış.

Kadir Bey,Ekrem amcanın evlatlarına ve Ekrem amcaya sahip çıkmış,onlara evinin bahçesindeki müşmilatı ayarlamış.

Ekrem amcanın gözleri, Kadir beyden bahsederken ışıldıyordu resmen.Ona minnettar olduğunu konuşmamız boyunca dile getirmiş ve her seferinde onu çok sevdiğini söylemişti.

Ekrem amcayla muhabbet ederken zamanın nasıl geçtiğini anlayamamış,kendimi bir anda 2 katlı bir evin kapısının önünde bulmuştum.

"Miray kızım ben seni çok sevdim.Maşallah aynı annen gibisin.Kadir bey ve Meltem hanımda iyi insanlardır içinde şüphe olmasın.Ben şu karşıdaki evde olacağım,bir şeye ihtiyacın olursa gel olur mu kızım?."

Ekrem amcaya hızlı hızlı başımı olumlu anlamda salladığımda,benim bu heyecanıma Gülerek eve ters yönde yürümeye başladı ve dakikalar sonra gözden kayboldu.

ve evet günün sonunda yine tek başıma kalmıştım.Şimdi ise kapıyı çalıp çalmamak arasında kalıyordum.

Hiç kimseye görünmeden geri mi gitseydim?

Saçmalama miray buraya kadar geldik dönemeyiz.

İç sesime katılarak Ya Allah bismillah diyerek tam kapıya çalmaya hazırlanıyordum ki,kapı hiç beklemediğim bir anda açıldı ve elim havada kaldı.

Kapıdaki sarışın çocukla göz göze geldiğimizde ufak çaplı bir şok yaşamıştım.

ÇÜNKÜ RESMEN ÇOCUK BENİM ERKEK HALİMDİ!??

Tam bana nasıl bu kadar benzediğini sorgulayacağım sırada hatırladığım gerçekle olduğum yere çakıldım.

Siktir!BU ÇOCUK BANA BU KADAR BENZIYORDU ÇÜNKÜ BU ÇOCUK BENİM ABİMDİ!

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Oy ve yorum yaparak bana destek olursanız çok sevinirim 🥺🩵