Yıl 12 temmuz günlerden pazar sabah ilk defe her zaman kalktığım saatten erken kalmıştım ama umursamadım hemen banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım tekrar odaya ilerledim dolaptan altıma mavi bir cin pantolon üstümde geniş beyaz bir kısa kol giyip saçımida At kuyruğu yaptım. Hızlıça aşaya inmem lazımdı çünkü ilk defa bugün anem ile babama sürpriz kahvaltı hazılayaçaktım heyçanla mutfağa girdim dolaptan biber ve domatesleri çıkarıp biberleri doğrayıp tavaya koydum biberler kızarırken domatesleri doğramaya başladım domatesleri doğramam bittiğinde biberler kızarmıştı domatesleri de tavaya koyup biraz su ekledim ve kapağını kapatım başka ne yapsam diye düşünürken annemin patates kızartması sevdiği geldi hemen patatesleri alıp soydum doğrayıp kızartmak için tavaya koydum bir yandan hızlı olmalıydım çünkü annem le babam asker oldukların dan hep erken kalkar biraz koşu sonra spor yaparlardı sonra kahvaltı yapıp karargah giderlerdi bezen ise eve bile gelemezlerdi alışmıştım bazen bendemi asker olsam diye düşünürdüm sonra vazgeçerdim korkardım ama ölmekten değil vatanıma layık bir asker olamamaktan korkardım çünkü ben çok dağınık bir insandım odam hep dağınık olurdu ve üşengeç biriyimdir bazen sırf o merdivenleri inmeyi üşendiğimden yemek yemezdim aç kalırdım o yüzden asker olursam sırtımda 30 kilo bir çantayla elimde silahla nasıl koşardım yapamam diye düşündüğüm için vazgeçerdim "benden asker olmaz !! " derdim . O yüzden doktor olmayı planlıyordum kendi doktor olarak hayal ediyiyordum canlar kurtarıyorum ama hiç biri asker olmuşum vatanıma hizmet etmişim ailemi gururlandırmışım düşüncesi gibi heyçanlandırmıyordu neyse patatesler kızarırken salatalıkları doğradım kılesik kahvaltı malzemelerini çıkarıp masayı hazırlamaya başladım masayı hazırladıktan sonra patatesleri aldım onuda masaya koydum menemeni aynı şekilde sonra masayı süzdüm bir şey yine eksikti ama ne diye düşünürken çay yapmadım çaysız kahvaltımı olur diyerek mutfağa ilerledim çay yapmaya başladım çay tam 10 dk sonra hazırdı çayları doldurdum masaya baktım birşey yine eksikti ama ne diye düşünürken suçuklu yumurta tabiki babam çok severdi onuda yapıp masaya koydum eserime bakıp gururlandım anamda aşçı kız bu ne mükemmel sofra diyerek kendimi övdükren sonra merdivenlere yöneldim içimde bir korku bir his vardı babamla annem ne zaman göreve gitse böyle hissederdim onlara bişey oluçak diye korkardım ama umursamadım ilerlemeye devam etim odalarının kapısına varınca durdum kapıyı çaldım ses gelmeyince bidaha çaldım kimseden ses çıkmayınca kapıyı açtım kapıyı açmamla burnuma kan kokusu geldi yoğun çok kan kokusu sonra gözlerim yatakta kanlar içinde yatan annemi ve babamı gördüm anlarından ve karınlarından defalarca sıkılmış mermi deliklerini gördüm oracıkta dizlerimin üzerine düştüm gözlerimi onların cansız kanlar içinde kalmış bedenlerindeydi ne ağlaya biliyordum ne bağıra biliyordum şoka girmiştim sadece onların cansız bedenine bakıyordum orda onları ne kadar baktım bilmiyorum bir telefon sesiyle kendime geldim zar zorda olsa ayağa kalktım etrafa bakındım benim değildi telefon babamın telefonunun sesiydi gözüm odada gezinirken komedinin üstünde olduğunu gördüm komidine doğru ilerledim telefonu elime aldım arayanın kim olduğuna baktım" devrem " yazıyordu yani babamın asker arkadaşı yavuz amcamdı açtım telefonu kulağıma yaklaştırdım ama çevap vermedim sanki konuşmayı bilmiyordum konuşursam sanki adını bile bilmediğim bir dil konuşacaktır. Yavuz amca ; Alo devrem neredesin evdeysen Aslı ve azrayı alıp hemen evden çıkın teröristler sizin eve baskın yapacaklarmış alo devrem çevep ver lan alo yusuffffff !!! diye bağırdı ben biraz daha kendimi toparlayıp çevap verdim. Azra ; Alo Yavuz amca benn ben Azra amca annem babamm kan amca çok kan var çok kötü amca çok kötü kokuyor. Yavuz amca ; Azra sakin ol kızım neredesiniz ne kanı ne kokusu kızım annen le babana bişeymi oldu. dedi. Azra ; Abi evdeyiz annem babam kan amca çok kan var uyanmıyorlar amca niye çevap vermiyorlar bana amca çok korkuyorum amca onlar öldümü onlar ölmemiştir demi amca beni bırakmazlar dimi ben onlarsız yaşayamam amca dedim artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordum telefon elimden kayıp düştü sonrasını hatırlamıyorum .