Yeni bölümle geldim.
Biraz rahatsızım o yüzden yazım yanlışı falan varsa affola.
Bu arada bölümlere bir sınır koyma kararı verdim
Hali hazırda devam eden iki ayrı kurgum var ve bu kurgu görüntülenmenin oldukça altında vote alıyor.
Belkide unutuyorsunuzdur oylamayı ama hatırlatmak gerekir :D. Biz yazarlara iyi hissettiren yalnızca o voteler ve güzel yorumlar. Emin olun 🔥

Yeni bölüm 60 vote'de gelecek .
Bence oldukça makul :))

Keyifli okumalarrr ✋

Sierra

Geçit kapılarının önünde duran adımlarım yavaşlarken kollarımın arasında kıpırdanan Abraksas'a çevirdim gözlerimi.

'Seni bırakmak istemiyorum anneciğim...'

Yüzümde hüzünlü bir gülümseme yerini aldığında, oğlumun ne olduğundan habersizce bana bıraktığı gülücükler kalbimi yumuşatıyordu.

"Sierra..." İdea'nın yanımda duran adımlarıyla bakışlarım yüzüne döndü.

"Ona dikkat edeceksin... yanından ayırma. O kadının ona yaklaşmasını istemiyorum! Asla. "

"Merak etme... istediğin gibi onunla Parselia ilgilenecek. Başka hiç bir görev verilmeyecek ona." İçimi rahatlatmak için yaptığı açıklama ile başımı yavaşça salladım.

"Artık gitmen gerek..." titreyen sesiyle ellerini Abraksas'a doğru uzattı.

"Bir daha ne zaman geleceğim..." gözlerim oğlumun üzerinde özlemle gezindi.

"İstediğin zaman... kapılar senin için her zaman açık olacak... sen buranın Kraliçesisin Sierra istediğin zaman gelip gidebilirsin..." oğlumuza uzanan elleri yüzüme doğru kalktığında beni yavaşça kendine çekti , sıcak dudakları alnımı örterken sessiz bir nefes çekti içine.

"Yapma.." kendimi geri çektiğimde elleri boşluğa düşüyordu. Yüzünde hüzünlü bir gülümseme oluştuğunda başını ağırca salladı.

"Sadece veda etmek istedim..." koyu yeşilleri yüzümde gezinirken, bilye gibi parladığını gördüm.

"O'na iyi bak İdea..." Abraksası kollarına doğru uzattığımda dikkatle aldı kucağına.

"Bizi merak etme..."

Uzanıp Abraksas'ın saçlarına derin bir öpücük kondurdum ve beni büyüleyen kokusunu içime çektim.

Tam bu sırada saçlarımın arasından yayılan sıcak nefesle İdea'nın başıma sessiz bir öpücük bıraktığını hissettim.

Kendimi geri çektiğimde bakışlarım güzel yüzüne döndü.
Bakmaktan kendimi alı koyamadığım güzel yüzüne... kalbimin üzerinde bir kasveti yayan yüzüne...

"Hoşçakalın..." titremesine engel olamadığım sesimle aceleyle geçtim karşımdaki parlak kapıdan.

✨✨✨

İdea

Gözden kaybolan Sierra ile içime sert bir nefes çektim...
Kollarımın arasında kıpırdanan Abraksasla dolan gözlerim yüzüne döndü. Dudaklarımı alnına bastırdığımda sessiz bir öpücük bıraktım.

"Şimdiden özledik..."

Yaptığım itirafla Abraksas'ın gülücüğü kulaklarımda dolandı.
"Keşke senin gibi herşeyden habersiz olabilsem oğlum..."

Yavaşça havalandığımda kollarımın arasında öylece duruşunu görüyordum. Baş parmağını ağzına sokup iştahla emerken yüzümde sakin bir gülümseme oluştu.

Terasın zeminine yavaşça indiğimde Parselia'nın bizi beklediğini görebiliyordum.

Sierra ile aralarında güzel bir dostluk oluşmuştu, Abraksas'ı koca krallıkta yalnızca ona emanet etmesi bunun en büyük kanıtıydı.

"Karnı aç..." ona doğru ilerleyip kollarına bıraktığımda yüzünde koca bir gülümsemeyle bakışlarını Abraksas'a çevirdi.

"Hemen doyuracağım Kralım." Saniyeler içinde ortadan kaybolduğunda terasta yalnız kalıyordum.

Yorgun bir nefes çektiğimde adımlarım odanın içine doğru ilerledi.

Bakışlarım kapının önünde bekleyen Ola'yı bulurken sıkkın bir nefes verdim.

"Bir şey mi oldu?" Hızla çalışma masasına doğru ilerlediğimde onu görmezden gelmeye çalıştım.

"Bir şey olmadı Kralım, bir şey sormak için gelmiştim..." adımları yanıma doğru yaklaştığında elleri omuzlarımı sıcak bir temasla okşadı. Kulağıma doğru uzandığında baştan çıkarıcı bir sesle sorusunu sordu. "İisterseniz bu gece için hazırlanabilirim... ne dersiniz?"

Kendine vaat ettiğim şeyi en kısa zamanda almak istiyordu.
En kısa zaman...

Sierra gider gitmez burada olmasının en büyük sebebi buydu.

"Ola." Kendimi sesinden ve temasından geri çektiğimde gözlerim yüzüne döndü.

Ansızın asılan yanakları ve kırgın bakan gözleriyle sorgulayıcı bakışlarını yüzümde gezdirdi.

"Efendim..." dedi meraklı bir kırgınlıkla.

"Sierra dışında kimseye dokunamam..." ağırca yutkundum. Bir kral olarak verdiğim sözde durmamanın getirisini gayet iyi biliyorum... ama Ola'nın bana kıyamayacağını düşünmek bu aşırılığı yapmama izin veriyordu.

"Anlamadım..." kaşları çatıldığında yüzünde üzgün bir gülüş yer etti.

"Sana dokunursam beni asla affetmeyecek. Cezalandırıyor Ola, kendiyle cezalandırıyor..." çaresiz sesimle beni anlamasını umuyordum.

"Sen Cin Padişah'ısın. Kralsın İdea. Artık bir Kralsın! Bir insanın isteklerine boyun mu eğeceksin?!" Sesi , kısık tuttuğu tınısına rağmen baskın çıkıyordu.

"Aşığım Ola! Bir insan yada ifrit ne fark edecek. Ben o kıza aşık oldum... eğer O'nu kaybedersem kafayı yerim... anlıyor musun? Dokunamıyorum bile... ona dokunamıyorum..."

"Yapma lütfen, verdiğin sözde durman gerek..." yüzünde öfkeli bir gülümseme oluştu.

"Bilgelere gidebilirsin... gidip şikayet et beni... bir oğlum var, o gelişene kadar krallığı Shaitan'a verirler. Ben herşeyi düşündüm her şeyi göze aldım."

"Delirmişsin sen... sürgün ederler seni! Onlara gidersem sürgün ederler..." korkulu sesiyle yüzümde huzurlu bir gülümseme oluştu.

"Göze alıyorum..."

"İdea..." dedi şaşkın bir sesle.

"Göze alıyorum... sarayda Sierra'sız bir hayattansa, Moreslay'in dışında boktan bir hayatta onunla olmayı seçiyorum." Omuzlarım yavaşça dikeldiğinde Ola'nın gözlerinin dolduğunu gördüm.

"Seni bilgelere şikayet etmem. Bunu sana asla yapmam... yapıcak çok daha iyi bir şey biliyorum!" Öfkeyle hırladığında yüzümdeki eminlik gölgeleniyordu.

"Ola sakın..." titreyen sesimi duymazdan geldiğinde hızla ortadan kayboldu.

"Hayır!"

Bağırışım odanın içinde yankılandığında yapacağı şeyi biliyordum... Sierra'ya verdiği hediyeyi geri alacaktı.

Aşık olduğum kadını ölüme teslim edecek ve bundan büyük bir zevk duyacak.

"Yehuda!" Bağırışım odanın içinde yankılandığında Yehuda yanımda belirdi.

"Ola! Bana nerede olduğunu öğre-"

Odanın kapısı hızla geri açıldığında Geçit kapısının görevlisi içerye telaşla girdi.

"Eşiniz Ola, dünyaya açılan kapıdan geçti Kralım..." korkulu sesiyle odanın içini inleten bir bağırış bıraktım.

"Ola!"

Boynumdaki tılsımı saran parmaklarımla saniyeler içerisinde geçit kapısının önünde belirdiğimde hiç düşünmeden geçtim kapılardan.