5 Ocak 2017

Suzan

"Efendim Emin misiniz?" cananın acı dolu sesi, yüzümde buruk bir gülümsemeye dönüşüyordu..

"Ondan başka kimseye güvenemem.." sesim, kuruyan boğazımdan, çatlak bir tını ile çıktığında, ayak ucumda ki aynada gezindi gözlerim..

Saçlarım beni terk edeli Aylar olmuştu, yüzümün en son ne zaman sıcacık ve kan dolu yanaklarla canlandığını hatırlamıyorum bile..

Bedenim öyle güçsüz ve küçük kalmıştı ki, ne zaman birilerinin yardımı olmadan ayağa kalktım onu bile hatırlamıyorum..

Bakışlarım titrek parmaklarıma döndüğünde, Mektubun son satırını, titreyen kalemle yazmıştım..

"Seni Hep Seveceğim.. "

Gözlerimden süzülen yaşları hafifçe sildim, ve mektubu yavaşça katladım..
Önümdeki Zarfın içine koyduğumda, Üzerine kime Ait olduğunu yazdım.

'Baybars'a '

Mektubu diğer mektupların üzerine koyduğumda, Uzanıp Cananın eline bıraktım..

Gözleri , hüzünle dolarken, kısa bir iç çekiş yayıldı ..

"Senden istediğim tek bir şey var.. Ona kötü davranmayacaksın.." ellerimle Mektupları tutan ellerini tuttum..

"Sizin yerinize başka birini sevmemi beklemeyin efendim.."

"Seveceksin.. ve yardım edeceksin.. benim için edeceksin.. Sen yardım Edeceksin ona, Baybars'a sakın yüklenme.. Duydun mu beni Canan.. " uyarıcı çıkan çatallı sesim, bakışlarını yerdeki parkelere çevirmesine neden olmuştu..

"Suzan Hanım.. neden bunu yapıyorsunuz.. kaç kadın böyle bir şey yapar Allah aşkına. Siz daha ölmediniz.. " itiraz eden ses tonu, yüzümde gülüşe neden olmuştu..

"Ben harika bir hayat yaşadım Canan.. Bütün o yaralı geçmişi, bana unutturan Baybars'tı, böyle bir hayat yaşamayı hayal bile edemezdim, onun gibi bir adam tarafından böyle sevilmeyi de öyle.." sustum..

Boğazımda oluşan kuruluk beni uzun uzun keliler kurmaya karşı, güçsüz düşürüyordu..

"Şimdi ise, canınızdan çok sevdiğiniz adamı, başka bir kadına emanet ediyorsunuz.. " gözünden süzülen yaşı hemen sildi..

" Baybars'ı öylece arkamda bırakamam anlamıyor musun.. ayağa kalkamaz.. biliyorum, kocamı tanıyorum.." öksürmeye başladığımda, elindeki mektupları, komodinini üzerine bırakıp, bana bir bardak su verdi..

İçtiğim su bile, boğazımdan öyle zor geçiyordu ki..

"Suzan hanım.. iyi misiniz?" korkuyla titreyen sesi ile, gözlerimi hafifçe yumup başımı salladım.

"İyiyim Canan.. beni üzmezsen çok daha iyi olacağım.." yavaşça başımı yastığa bıraktığımda, komodinin üzerinde ki mektuplara baktım..

"Unutma, öldüğüm günün akşamı.." başını isteksizce salladı..

"Hepsini sahiplerine vereceğim.. merak etmeyin.. ama Baybars bey ve şu kadın işi, bir daha düş-" sözünü kestim..

"Nevra.. adı Nevra Canan.. Nevra, Baybars'ı toparlayacak.. biliyorum.. ikisine de bir hayat daha hediye ediyorum.. Nevra'ya yıllar önceden kalan bir borcum vardı.." yüzümde ki buruk gülümseme ile, Canan'ın yüzünde ki mahcubiyet yayılıyordu..

"Çocuktunuz.. yapabileceğiniz bir şey yoktu.." dedi, beni rahatlatmak istercesine..

"Ama o da Beni o pislikten kurtarırken, çocuktu.. kendini o ateşe atarken, ne olacağını düşünmeden yaptı.. şimdi yıllar sonra, karşısına çıkacak cesaretim yok.. ona harika bir adam bırakıyorum.. borcumu ödüyorum ve sevdiğim adamı da ona bırakıyorum, çünkü o sevdiklerini koruyan bir kızdı.. hep öyle oldu.. asla sahip olamadığım kız kardeşim gibiydi.. Baybars'a iyi bakacak biliyorum.. " yüzümde, izinsizce süzülen yaşlar ile, gözlerimi yavaşça yumdum..

"Biraz yalnız kalmak istiyorum.." fısıltı ile çıkan sesim, Cananın odadan çıkması için yapılan bir ricaydı.

Bir kaç saniye daha öylece dikildiğini, nefes seslerinden anlayabiliyordum..
Sonrasında çaresizce çıktı odadan..

Onun ardından , uzanıp komodinin baş ucundaki telefonu aldım elime..
İnstagram'a girdiğimde, Nevra'nın herkese açık profiline girdim..

Yıllar içinde o kadar değişmişti ki, o eski uzun saçları yoktu mesela, ama gözleri hala aynı bakıyordu..
Kendine kurduğu küçük bir hayatı vardı, bir kaç dostu, gece toplanan bir kaç arkadaş gurubu ile verilen pozları, yüzünde ki o sıcak gülüş, kendine açtığı o küçük Cupcake dükkanı.. şirin bir hayatı ve bir köpeği vardı..
Hayatında kimse yoktu, onunla ölmeden önce bir kez olsun konuşmayı, o gece için özür dilemeyi öyle çok isterdim ki.. ama yapamam.. bunu yaparsam, Baybars'ı öğrenir ve onunla asla beraber olmazdı.. o böyle bir kadındı.. hiç değişmemiş.. ama bir o kadar değişmişti..

'Güzel Arkadaşım benim.. beni Affet.." gözlerimden süzülen yaşları sildim..

Odanın kapısı tıklatıldığında, telefonu kilitleyerek, bakışlarımı kapıya çevirdim..

"Güzelim.." bana doğru attığı sağlam adımlar ile gördüğüm ilk anda aşık olduğum adam, öylece karşımda duruyordu..

"Erken geldin.." yüzümdeki gülümseme ile ona bakıyordum..

Bakıyordum ama, biliyordum..
Bende sevdiği her şey yıllar içinde kaybolmuştu.. özellikle son 6 aydır, ben bile kendimi tanıyamıyordum, ama o .. belli etmemek için elinden geleni yapıyordu..

Karı kocadan çok, iki arkadaşa dönüşen ilişkimizde, bir an olsun bana kendimi kötü hissettirmedi..
Bir gece başka bir yerde uyumadı ve bir kez olsun bana her hangi bir imada bulunmadı..

O harika bir Adamdı..
6 senedir evliydik ama, o bana 60 yıla sığacak kadar güzel şeyler yaşattı...
Sanki biliyormuşçasına, sürekli ilgilendi ve her daim yanında tuttu..

Baybars'la çalıştığım Restoranda tanışmıştık..
O içeri girdiği ilk anda, üzerime hem güven hem de bilinmezlik yayan bir adam olmuştu..

Bütün Restoranı kapattıkları bir akşam, seslerin yükseldiği bir masada, o sakince herkesi tarıyordu..
Gözleri insanların üzerinde gezinirken, içime tarifsiz bir ürperti salıyordu..

Beni beklide asla fark etmezdi, ama mekanda çıkan çatışmada, odada olan tek salak bendim.. Alanlarından çoktan çıkmam gerekirken, orada kalmış, servisleri oyalana oyalana topluyordum, taki aralarından biri, Silahı çıkarıp, çaprazındaki adamın kafasına sıkana kadar.

Ardından, beni saran kol, masanın altına sürüklerken, bakışlarım Baybars'ı buluyordu..

Bana söylediği ilk söz..

'O kadar yavaşsın ki.." dişlerini sıkarak hırlamıştı..
Bedenim masanın altına tamamen girdiğinde, hızla silahını çekerek, yanımdan ayrıldı..

Üst üste patlayan silah sesleri ve gözlerimin önünden gitmeyen adamın vuruluş anı ile, öylece kalmıştım orada..

Hayatımın en berbat gecesiydi, ama öyle olmamıştı..
Beni kurtaran bu adam.. evime kadar eşlik etmiş.. sonrasında bir şekilde yakınlaşmamıza izin vermişti..

Tüm bunları yaşarken, bana bir kez olsun kendi hakkında yalan söylemedi..
Ülkenin en zengin adamlarından biriydi.. Ama çevresi her an böyle tuzaklarla doluydu..
Her zaman onun benden önce öleceğini düşünür, korkuyla eve dönüşünü beklerdim..

Kendine ait bir Silah odası olan adamla evli olmak, ve gecenin belirsiz saatlerinde, aldığı bir telefonla her an, birilerini öldürmeye gidebilecek bir adam..

Ama sorun yoktu.. ben bu adamı seviyordum..
Günün sonunda o benim Kocamdı.. ve Aşık olduğum adamdı..

Bunu bana en başında açıkça söylemişti.. bense kabul etmiştim..

Hiç pişman değildim, hiç olmadım..
Onunla geçirdiğim her gün için Tanrıya minnettarım..

"İyi misin ?" yavaşça yanıma oturduğunda, elini dikkatle omuzuma attı..

Daldığım düşüncelerden sıyrıldığımda, bakışlarımız birbiriyle buluşuyordu..

"İyiyim .. sen buradasın, kötü olmam mümkün mü ?" gülümsediğimde, yanağıma konan sıcak bir öpücükle ödüllendiriliyordum.

Benim kemikleşen buz gibi yanaklarım, onun hayat dolu sıcak dudaklarıyla buluşuyordu..

"Yoğun bir gün mü ?" dedim kıkırdayarak

"Tahmin bile edemezsin.." başıma kondurduğu bir öpücük ile, yavaşça kalktı yanımdan..

Üzerinde ki ceketi çıkarıp, ilerideki askılığa asarken, bakışları bana döndü..

Gömleğinin düğmelerini açarken, Gözlerimi ondan alamıyordum..
Çok özlemiştim.. ama şuan bedenim böyle bir beraberliği kaldıramazdı.. biliyordum..

Yine de bakmakta mı yasak diye geçirdim içimden..

"Çek o gözlerini üzerimden küçük hanım.." mırıldanırken, yüzünde yayılan Munzur gülüş ile, üstünde ki gömlekten kurtuldu.

Kusursuz vücut hatları ile, öylece duruyordu karşımda..

"Bakmak yasak değil.." dedim gözlerimi alayla devirirken..

"Ama bakarsan, ben kendime sahip olamayabilirim.." fısıltı ile, bakışları karanlığa dönüşüyordu.. ama duracaktı biliyorum.. hep dururdu..

Belinde ki kemeri çıkarıp, pantolonundan kurtulduğunda, yavaşça bana doğru geliyordu..

Üzerinde sadece Boxer'ı vardı ve, alıp verdiği nefesler ile, üzerime doğru geliyordu..

"Baybars..." parmakları bedenimde öyle nazik hareket ediyordu ki.. nefesim giderek hızlanıyordu..

Ama o ağırlığını üzerime vermeden, usulca boynuma sokuluyordu..
Bedenimde bıraktığı sıcak öpücükler ile.. yavaşça yutkunmama neden olurken..

Benden yayılan ilaç kokusuna aldırış etmeden, içine çekiyordu soluklarını..

"Çok özledim seni.." dedim

Ansızın firar eden bu sözler.. 1 seneyi geçen dokunamayışımın, yakarışı gibiydi..

"Biliyorum Güzelim.. " kulağıma doğru fısıldadığında, devam etti..

"Ama az kaldı.. son tedavi işe yarayacak, biliyorum.. biliyorum güzelim inan bana.." geri çekildiğinde, dudaklarıma yavaşça bir öpücük kondurup, burnumdan bir makas aldı vekalktı üzerimden ..

'Duracağını biliyordum.. ve öylede yaptı..

"Ya işe yaramazsa.." dedim arkasını dönüp banyoya giderken

"Yarayacak." dedi sakin ama kendinden emin bir sesle.

"Baybars.. yaramazsa.." dedim

Banyonun kapısında durup, omuzunun üzerinden bana çevirdi bakışlarını..

"Bana bunu düşündürtme, yalvarırım, bana her şeyi söyle, ama bunu düşündürtme.. " sustu.. bir süre ne diyeceğine karar veremez gibiyken yeniden konuştu..

"Sensiz nasıl yaşanır unuttum Suzan.. ve muhtemelen, peşinden gelirim güzelim." hızla banyoya girerken, titreyen sesini ve dolan gözlerini benden kaçırmıştı..

Lanet olsun.. işte bu yüzden..
Sana iyi gelecek birisini bulmam gerektiğini biliyorum..