Baybars

Sürekli sanrılar görüyordu, öylece yatağımda uyurken, derin uykusunda bile, sıçrayarak uyanmaya çalışıyor gibiydi..

Neredeyse 1 saattir başındaydım, uyandığında ne olacaktı peki..

Buraya beraber geldiği kadın yoktu artık, bu sabah bu eve beraber girdiği Ablası, artık yoktu..

Yardım etmek istemiştim, lanet olsun sadece yardımcı olmak istiyordum..

Ama dokunduğum her şeyi mahvetmek benim lanetimdi işte.. Hayatına girdiğim gün, hayatı mahvolmaya başlamıştı..

Kafamın içindeki düşünceler ile, gözlerim öfke ile doluyordu..
Kendime olan öfkem ile..

Bedeninde gezinen gözlerim ile, ne kadar küçük bir kız olduğunu yeni fark ediyorum..
Yaşadığı travmadan sonra , kendini toparlamaya çalışmıştı ama, başaramamış gibiydi..

"Dokunma ne olur.. bırak beni.." sayıkladığı kelime bu gece bunu ondan kaçıncı duyuşumdu bilmiyorum..

"Yalvarırım yapma.. bırak beni gideyim.." yine aynı çaresiz ses..

Yavaşça oturduğum koltuktan kalktım..
Yatağa doğru ilerleyip, yanına oturdum..

"Nevra.." adını fısıltı ile seslendim..

"Canım yanıyor.." söylediği kelime ile alnım kırıştı..

"Sana ne yaptılar.." çaresizlikle elim yüzüne doğru giderken kendi kendime sorduğum bir soruydu bu.. bir cevap alamayacağımı biliyordum..

"Suzan.." dedi

Yavaşça geri çekildim..
Duyduğum isim ile yüzüne doğru giden elim yavaşça yere indi..

"Yardım et bana.." dedi ama bunu nefes nefese söyler gibiydi..

"Adile ablaa.." dedi ardından..

"Bırakma beni.." durmuş öylece anlattıkların dinliyordum..

Ne görüyordu bilmiyorum, ama her ne görüyorsa, deli gibi çırpınmaya başlamıştı..

Öyle ki kendine zarar vermesinden korktuğum için bileklerinden tutup yatağa bastırmak zorunda kalmıştım..

"Nevra uyan.." kesik çıkan sesimle, yatakta çırpınışını izliyordum.

"Dokunmaa.." yine aynı feryat..

"Nevra uyan.." bileklerini bırakıp ,yüzünü elime aldım..

"Allah'ın belası.. kaçtın.. beni bıraktın.." öfkeyle bağırırken , aniden açıldı gözleri..

Dip dibeydik, derin derin alıp verdiği soluklar ile , dehşetle bakıyordu yüzüme..

"Çekill!" Beni hızla geri itti.

" Tamam.. sakinleş.." geri çekilip kalktım yataktan..

Yavaşça dikelip, bacaklarını kendine doğru çekti..

"İyi misin.." dedim

"Ben.." durup odada gezindi gözleri..

"Neden buradayım.." hızla kalktı yataktan..

"İyi değildin, burada kalma-" sözünü yarıda kesti

"Eve gitmem gerek.." kapıya doğru ilerledi..

"Nevra durur musun.." peşinden gidip kolunu tuttum..

"Dokunma." Hızla geri çekti kendini kollarımdan..

"Tamam dokunmuyorum.. tamam mı.. ama sakin ol.. Adile hanım için gerekeni yapıyorum .."

"Adile abla.." durup yavaşça sırtını duvara yasladı..

"Özür dilerim.." bakışlarım yüzünde gezinirken, ona doğru bir adım attım..

"Senin suçun değil.. kimsenin suçu değil.. " söylediği sözler beni şaşkına çevirirken, ne diyeceğimi bilemedim..

"Benim, Cenaze ile ilgilenmem gerek, şey.." telaşla ellerini saçlarına attı..

Bir kaç karıştırma hareketi ardından, gözlerini bana çevirdi..

"Bir yer ayarlamam gerek, ne yapılır bilmiyorum, nereye gidilir.." kendi kendine geveliyordu bir şeyler..

"Ben hallettim Nevra.. sana söylemeye çalışıyorum ama anlamıyorsun.." bir adım daha attığımda, tam karşısındaydım şimdi..

"Nasıl.." dedi ifadesiz bir sesle

"Sen merak etme.. sadece dinlen.. biraz sakinleş.. "

"Sakinim.. sadece.. bilmiyorum.. sanki her şey rüyaymış gibi.."

"Biliyorum.. bir süre öyle devam edecek, ama sonra bitiyor.." ellerimi ona doğru uzattığımda, şaşkın bir şekilde kollarımda gezindi gözleri

"Ben.." sustu

"Gel buraya.." omuzlarından tutup kendime çektim..

Başını göğsüme yasladığında, belli belirsiz titrediğini görebiliyordum..

"Üzgünüm.." ellerim sırtında gezinirken konuştum yeniden..

"Yaşadıkların için üzgünüm .." çenemi kafasına yasladığım da, bir süre öylece kaldık..

....

NEVRA

Kollarının arasında durabildiğim tek adamdı, neden Baybars bilmiyorum.. ama sorgulayacak durumda değilim..

Kendimi salmamam gerek, eğer kendimi salarsam beni kimse toparlayamaz, kendimden başka kimsem yok..

Yüzümün hemen altında atan kalp ritmi, gerginliğimi alırken, derin bir nefes aldım..

Yaşaran gözlerimi sıkıca yumup açtım..
Bedenime sardığı elleri yavaşça geri ittim, ve uzaklaştım ondan..

"Bir şeyler yemen gerek.." dedi bana bakarken

"İstemiyorum.. eve gitsem çok daha iyi olur.." bedenimde hissettiğim sakinlik, adımlarımı birbirine dolandırıyordu..

"Nevra, iyi değilsin.." arkamı dönüp kapıyı açtığımda söylemişti bunu..

"Sorun yok, gerçekten.. " ileriye doğru bir adım attığımda, yer ayaklarımın altından kayıyor gibiydi..

Bedenimi saran kollar ile, neredeyse düşecekken tutmuştu beni.

"Sen hiç söz dinlemez misin be kadın! ilaç hala etkisini kaybetmedi, bir otur dinlen.." bakışlarım yüzüne döndüğünde , nefesi tenimde yayılmıştı..

"Yanlış anlaşılmak istemiyorum.." kendimi toparlayıp kollarından ayrıldım.

"Ne demek bu şimdi.." alnı kırışırken bana bakıyordu..

"Eşin yanlış anlasın istemiyorum.. eve gitmem gerek, bir taksi çağırırsan, yeterli olur.." ellerimle duvardan destek aldım..

"Gel şuraya." Bana doğru bir adım atıp, aramızdaki mesafeyi kapattı.

"Nere-" lafım yarıda kesilirken, ayaklarım havalanmıştı.

Beni büyük bir dikkatle kollarına aldı ve yeniden az önce çıktığım odaya soktu..

"Eve gitmek istiyorum.." ellerimle boynundan destek alıyordum..

"Bu gece değil." Usulca yatağa konulduğum da, geri çekildi..

"Bu odada kalmak istemiyorum.." göz göze geldik..

"Karım yüzünden mi?" Dedi sakin bir sesle

"Evet.. bırak eve gideyim, iyi olacağım.." ayaklarımı yataktan sarkıttım.

"Öldü." Dedi

Söylediği şeyden hiç bir şey anlamamıştım..

"Nasıl yani?"

"Eşim , Öldü.." gözleri yerdeki parkelere dönmüştü.

"B-ben.. çok üzgünüm.."

"Sorun yok.. yani bu gece buradasın, yanlış anlayacak kimse yok.. yanlış anlaşılacak bir şey de yok zaten.." şimdi mavi gözleri , bana dönüyordu..

"T-tabi ki.. yanlış anlaşılacak bir şey yok.." ne sanıyorsam..

"Güzel.." arkasını dönüp, az önce beni içeri soktuğu kapıdan çıktı..

........

Gözlerim odanın içinde gezindi, yatağın başındaki büyük fotoğraf, lanet olası zihnime öyle tanıdık geliyordu ki..
Rahatsız edici bir hal alıyordu..
Ölüp gitmiş bir kadın, nereden tanıyabilirdim ki..

"Saçmalık.." bakışlarım kızın yüzünden bedenine dönüyordu.. Straplez gelinliğin , geniş güzel omuzları ortaya çıkarışını izledim bir süre.. bakışlarım elinin üzerindeki Lekeye döndüğünde..

Bedenim sarsılmaya başladı..
Yatak deli gibi titriyordu, bedenim aynı anda büyük bir sıcaklıkla kaplandığında, soğuk terler bırakıyordu bana..

Hızla kalktım yataktan..
Şimdi gözlerim Yüzüne dönüyordu.. O kahve rengi gözler.. kemikli burun.. bu..

"Suzan.." ismi ağzımdan döküldüğünde, geriye doğru bir adım attım..

"Nevra.." arkamdan duyduğum sesle, hızla ona doğru döndüm..

"Karın.." çenem deli gibi titrerken, gözlerim kocaman açılıyordu..

"Suzan.." dedi..

Elinde tuttuğu tepsiyi yavaşça girişteki komodinin üzerine bıraktığında, bakışları sorgularcasına yüzüme dönüyordu..

"Suzan.. Suzan solmaz.. " sorgularcasına kalktı kaşlarım..

"Evet.." bana doğru bir adım attığında, yüzümde sinirle karışık bir gülüş yayılıyordu..

"Allah kahretsin.. ne bu.. " hızla yanından geçip hızla merdivenlere yöneldim..

"Nevra.." arkamdan sesleniyordu..

"Allah belanı versin.. yine neyin peşindesin pislik.." Merdivenlerden hızla inerken, bir adım arkamdaydı..

"Suzan öldü Nevra.. bir sene önce öldü.. dur.."

merdivenleri bitirip çıkışa doğu ilerledim.., Ana kapıyı açıp, Arabaya doğru ilerledim..
Ama koşar adımlarla peşimdeydi..

"Ne oluyor anlat bana.." kolumu tutup kendime çevirdi beni.

"Çek ellerini üzerimden!! " öfkem bütün bahçede yankılanıyordu..

"Ne oldu.. söylemiyorsun ki!!" aynı öfke ondada vardı..

Üzerine doğru ilerleyip, göğsünden geri ittim onu..

"Onu Karına soracaksın! aa ama ölmüş.. çok üzüldüm ya! umarım acılar içinde kıvranmıştır!! öyle kolay vermemiştir o son nefesini Baybars! umarım kıvrana kıvrana-" sözlerim suratıma yediğim tokatla yarıda kesildiğinde, neye uğradığımı şaşırıyordum..

Sağıma doğru savrulan yüzüm ile, yanağımın sızısı, dudağımın kanaması ile birleşiyordu..

Bir süre öylece kaldığımda, aldığı derin solukları duyuyordum..

"Allah belanı versin.." bakışlarım yüzüne döndü..

"Nevra.." bana doğru geldiğinde, öfkeyle suratına bir tokat geçirdim.. elimin içi sızlamıştı ama o sarsılmamıştı bile, alamıyordum öfkemi, yeniden ve yeniden üst süte defalarca kez vurdum suratına..

Yanağı kıpkırmızı olmuştu..

"Benden uzak durun! duydunuz mu ?! sende o Orospu karında benden uzak durun!!" hızla arabama doğru giderken, kolumdan tutup beni arabaya yasladı,

"Sana ne yaptı !! " alnını alnıma dayadığında, gözleri, kanayan dudağıma kayıyordu..

"Bırak!!" debelenerek, geri itmeye çalıştım..

Ama işe yaramıyordu..

"Sana ne yaptı Suzan.. söyle bana.. nasıl bir zarar verdi sana Nevra.." parmakları dudaklarıma gittiğinde, hafifçe sildi dudağımın kenarını..

"Dokunma bana.." dedim ağlamaklı bir fısıltı ile..

"Söyle bana.. canını mı yaktı.. " gözleri gözlerime döndüğünde, neden bu adama karşı böyle toleranslı bedenim bilmiyorum..

Kimseyi kendime dokundurmazken, onun özel alanımı işgal edişine neden hiç bir şey demiyordum..

"Baybars.. gitmem gerek.. bırak." derin bir nefes alıp geri çekildi..

"Ben bırakacağım Nevra.. " bileğimi hafifçe kavrayıp, beni arabasına doğru ilerletirken, yüzümdeki sızı geçmişti ama, dudağım yanıyordu..

"Bana bir daha vurursan öldürürüm seni.." dedim dişlerimi sıkarak..

"Öldürürsün.. şüphem yok.." gülümser bir sesle yan koltuğun kapısını açtı.. içeri oturduğumda, kemerimi uzanıp taktığında, kokusu ciğerlerime doluyordu..

'O olmaz Nevra! O pisliğin Kocası olmaz!

"Gidelim.." geri çekilip kapıyı kapattığında, tırnaklarımı, kollarıma geçirdim..

Gerçekliği kendime hatırlatıyordum.. O pisliğin bana yaptığı şeyi hatırlatıyordum kendime..