Yazar'dan:

Valeria göz kapaklarını acıtan güneş ışığı ile mecburen gözlerini açtı. Bugün kesinlikle yataktan çıkmak istememesine rağmen duygularına tezat hareket eden gün ışığı bir haftanın sonunda inat edercesine bugün fazlasıyla parlaktı.

Paris halkı için gün ışığı özlenmiş olsada Valeria bu kafileye dahil değildi. Oflayarak yataktan doğrulan Valeria gözlerini komidinin üstünde duran çerçeveden kaçırmayı ihmal etmedi. Beynine üşüşmeye başlayan düşünceler gözlerinin dolmasına neden olurken hızla yerinden doğrularak banyoya ilerledi.

Yüzüne bolca soğuk su çarptıktan sonra aynaya bakarak bir süre kendini izledi. Annesine göre kahvenin en güzel tonlarını taşıyan saçları, çikolata rengi gözleri ve çenesine doğru keskinleşen yüz tipiyle babasına ne kadar benzediği bir kez daha yankılandı beyninde.

Valeria 22 yaşının son demlerinde oldukça güzel ve alımlı bir kadın olmuştu. Zekasıyla girdiği yerlerde kendini belli ediyor adete bir ışık gibi parlıyordu. Hızlı çalışan beyni kendinden büyük olan insanlardan bile fazla olan bilgisiyle gözleri üzerine çekiyordu.

Valeria biliyordu ki bu özellikleri de babasına aitti. Kabul etmek istemese de farkındaydı o da gerçeğin. Zira Tony Stark ile rekabet edebilecek olan zekası işinde de kendi belli etmişti.

Bu belli ediş Stark Endüstriye kadar ulaşmış ve onların da gözlerinden kaçmamıştı. Hala masasında bekleyen zarfı onu ikilemde bırakırken derin bir nefes aldı Valeria.

Zihni ona oyun oynarcasına babasının yüzünü canlandırırken Valeria'nın nefesi öfke ile hızlandı. Babasına benzediğini kabul etmek istemiyordu. O annesinin kızıydı. Babasının, annesinin karnındayken reddedip doğumdan sonra yapılan onca teste rağmen kabul etmediği kızdı Valeria.

Valeria sadece annesinin kızıydı ve bu gerçek değiştirilemeyecek kadar işlenmişti beynine. Annesi ona iyi bakmıştı elbette, ayık olduğu zamanlar onu sevmişti de, nadir de olsa iltifat ettiği bile olmuştu ama annesi özüne dönüp içtiğinde evde bağırışlar eksik olmamıştı hiç. Gene de seviyordu Valeria annesini.

Üvey babasına rağmen annesinin tüm yaptıklarına rağmen seviyordu. Üvey babasını küçüklüğünden beri hiç benimseyememişti. Büyüdükçe içinde olan o yabancılık duygusuna hak vermeye başlamıştı Valeria.

Üvey babası Tony Stark'dan nefret eden bir adamdı ve doğal olarak onun kızından da nefret ediyordu. Neyseki Valeria'nın yaptığı işlerden kazandığı ve annesine verdiğinin dışında biriktirdiği paralar da vardı ki annesinin ölümünden sonra o evden kurtulup bir senedir yaşadığı eve geçebilmişti.

Bir nebze olsun üvey babasından da kurtulmuştu bu sayede. Gerçi ne kadar kurtulmak denirse her ay bir kaç defa kapısı zorlanıyor ve gürültü yapılıyordu. Üvey babası Valeria'nın kazandığı paranın farkındaydı ve parayı almak için herşeyi yapıyordu. Valeria bu sürede gerekli yerlere şikayette bulunmuş olsa da gene de tam olarak kurtulamamıştı.

Kafasını yavaşça sağa sola salladı Valeria. Bugün bunları düşünmemeliydi. Hazırlanıp çiçekçiye giderek annesinin en sevdiği çiçekleri alacaktı ve mezarlığa gitmeliydi. Her hafta yaptığı gibi gene annesiyle sohbet ederdi belki. Ama bugünün ağırlığı boğazına düğüm olup dolandığından bunu yapabileceğinden emin değildi Valeria. Gene de gitmesi lazımdı. Bugün annesinin ölümünün üzerinden tam bir yıl geçmişti ve Valeria bu düşüncenin ağırlığı ile banyoya girdi.