Yazar'dan:

Valeria evden çıkarak arabasına bindi. Her hafta yaptığı gibi arabasını mezarlığın yakınında olan çiçekçiye doğru sürmeye başladı. Arabanın sessizliği içindeki kasvet duygusunu arttırmaya başladığında eli radyoya ulaştı. Müzik kanallarını hızla geçerek haber kanalında durdu, zira Valeria'nın şuan en son yapacağı şey müzik dinlemekti.

Her zamanki haberlerin benzerlerini duymaya başladığın da Valeria mezarlığın olduğu caddeye girmişti. Bir anda duyduğu haber ve isim aniden frene basmasına neden olurken, Valeria basılan kornaları umursamadı.

"Ünlü silah üretici Tony Stark, dün füze tanıtımı için gitmiş olduğu Afganistan'da kayıpları karıştı. Tony Stark'ın tanıtımdan sonra askeri araçlar ile ordan ayrıldığı bilgisi bize ulaşmış olmak ile birlikte, araçların pusuya düşürüldüğü ve bir çok askerin cesetlerinin bulunduğu da bize ulaşan bilgiler arasında. Lakin Tony Stark'ın orada ne cesedi bulunabildi ne de kendisinden bir iz var. Bölge askerler tarafından kontrol altına alındı ve arama çalışmaları başladı. Tony Stark'ın cesedinin bulunamaması sevenlerini ümitlendirirken arkasında bir iz olmayışı da kaçırıldığı hakkında düşüncelere yol açtı. Şimdilik bize ulaşan bilgiler bu kadar, gelişmeler yaşandığında da size bildireceğim."

Valeri'nın duydukları ile birlikte içini korku kaplarken, kafasını istemsizce direksiyona yasladı. Annesinin ölüm yıl dönümünde babasının kayıp olduğunu duymak aralarında bir bağ olmamasına rağmen imkanı varmışcasına daha çok yaktı canını.

Kayıp olmasının yanı sıra, kurulan pusu sonucu yapılan saldırının büyüklüğünü tam olarak bilmese de ufak birşey olmayacağını tahmin edebiliyordu Valeria.

Kafasında birbirinden kötü senaryolar dönmeye başladığın da Valeria nefesinin ona yetmediğini hissetmeye başladı.
"Valeria değerlerin Anksiyeti Krizi geçirdiğin yönünde. Arabadan çık ve nefes al Valeria!"

Kulağında yankılanan yapay zekasının sesi onu harakete geçirirken, kendini arabadan dışarı atabildiğin de yere çöktü Valeria. Kafasını arabanın kapısına yaslayarak gökyüzüne bakmaya çalıştı.

İnadına parlayan güneş gözlerini acıttığın da gözlerini yumdu. Elleri yumruk olurken zihninde babasının yüzü canlandı tekrar. Nefes almak daha da zorlaşırken Valeria babasını düşünmekten kendini alıkoyamıyordu.

"Valeria beni dinle beraber nefes alıcaz tamam mı. Ben 4' e kadar sayıcam nefesini bırak dediğim de bırakacaksın."

Valeria, yapay zekası Thomas'ın dediklerini yapmaya başladıktan bir süre sonra az da olsa rahatlamıştı. Gözlerini hafifçe açtığın da etrafına toplanan ama yardım etmek bir kenara dursun onun hakkında konuşup onu videoya çeken insanları gördü.

Bu yatıştırmaya çalıştığı öfkesini tetiklerken Valeria içindeki tüm öfkeyi onlara kusmaya karar verdi. "Valeria değerlerinden ne hissettiğini anlıyorum ama şimdi değil. Şuan yaşayacağın bir öfke patlaması Anksiyetini tetikleyebilir."

Valeria cevap vermek yerine etrafındakilere öfkeli son bir bakış atarak arabasına bindi. Hızla arabayı çalıştırarak çiçekçiye gitti. İstediği çiçeklerin hazırlanmasını beklerken kenarda olan aynadan kendini gördü Valeria. İşte o zaman insanların neden onu çektiğini daha iyi anladı.

Farketmese de ağlamıştı Valeria, kimin içindi göz yaşları bilmiyordu. Ölen annesi için mi yoksa kayıp olan babası için mi? Kabul etmek istemese de farkındaydı Valeria. Göz yaşları babası içindi. Kriz anında annesini hiç düşünememişti. Beyninde yankılanan sadece babasına olanlar ve onun yüzüydü.

"Çiçekleriniz hazır."

Valeria duyduğu sesle ne zaman yumduğunu bilmediği gözlerini açtı ve kasaya yöneldi. Çiçekler alıp parayı uzattığın da ellerinin titrediğini anca farketmişti.

Umursamadı ve hızla annesinin mezarına yöneldi. Babasını şimdi düşünmeyecekti. Annesine haksızlık ediyormuş hissi beynine dolarken hızla attı bu düşünceyi kafasından Valeria.

Aradığı mezar taşını gördüğün de adımları hızlandı Valeria'nın. Mezarın başına geldiğin de bir süre daha çekemedi gözlerini mezar taşından.

Kendine gelince dolan gözlerini kırpıştırdı Valeria. Elindeki renk renk çiçekleri mezarın üzerine bırakırken bir göz yaşı firar ederek düştü çiçeklere. Valeria tüm güçsüzlüğü ile sığındı annesinin mezarına. Ve o mezarlıkta bir söz verdi Valeria, annesinin mezarından başka yerde böyle güçsüz düşmeyecekti.

Ve babası, bundan sonra geri adım atmayacaktı Valeria. Ondan esirgediği ne varsa hepsinin bedelini ödeyecekti Tony Stark.

"Thomas Tony Stark ile ilgili araştırma yapmaya başla. Bölgeyi tara her hangi bir sinyal bir aygıt herşeyi gözden geçir. Orlarda kimin sözü geçer, örgüt var mı onlara da bakmayı ihmal etme."

"Araştırmaya başlıyorum Valeria. Tahmini sonuçlanma süresi 1 saat 42 dakika."

"Bu süre benim için yeter de artar. New York için en yakın saate uçak bileti de al. Ve tabi bana ev de ayarlamalısın. Bu arabamı oraya getirtirsin, biraz sürer ama idare ederim."

"Endüstriden gelen teklifi kabul mü edeceksin?"

"Bu kararı vermek için geç bile kaldım ben Thomas."

Valeria son sözlerini de söyleyerek ayağa kalktı ve son kez baktı annesinin mezar taşına. Yüzünde buruk bir gülümseme belirirken arkasını dönerek arabasına doğru yürümeye başladı. Kafasında yanına alması gerekenler için bir liste oluştururken ulaştığı arabasına binip evine doğru sürmeye başladı.