30. Bölüm

Valeria'dan:

Gözüme vuran gün ışığından rahatsız olarak uyandığım için yüzümün ekşimesine engel olamadım. Uykumu almıştım ama güneş izin verseydi biraz daha uyumaya hayır demezdim. Hızlı ve yorucu günler geçirmiştim ve hala üzerimden atamadığım bir yorgunluk vardı.

''Uyanmana sevindim Valeria, bende de seni sevindiricek haberler var.''

''Mmm, seni dinliyorum Thomas.''

''Benden istemiş olduğun araştırmayı tamamladım Valeria, elimizde net konum ve detaylandırma mevcut istediğin zaman harekete geçebiliriz.''

''İşte güne güzel başlamak için yeterli bir sebep. Ben hazırlanıyorum sende gereken son ayarlamaları yap Thomas.''

''Ekibine haber uçurmamı ister misin? El altından hazırlanıp seninle konumda buluşmalarını söyleyebilirim.''

''Eğlenceyi paylaşmak mı? Bu tercih edeceğim bir şey değil Tom. Sadece dayımı göz önünde tut bana yeter. İşimize çomak sokmaya çalışmasın.''

''Seninle ilgilenebileceğini sanmıyorum,anladığım kadarıyla gene bir işler peşinde. Gözü seni görmeyecektir.''

''Sen yine de tedbiri elden bırakma.''

''Nasıl istersen Valeria, başka bir isteğin var mı?''

''Hayır dostum sağol.''

Thomas cevap vermediğin de hızlıca üstümü giyenerek saçlarımı sıkıca toplayıp odadan çıktım. Mutfağa geçerek dolaptan hazır sandviç alarak yemeye başladım. Bir yandan da kahve makinasını çalıştırmıştım. Kahve olana kadar sandiviçimi yiyerek telefonumdan Thomas'ın hazırladığı bilgileri ve krokiyi ezberlemeye başladım.

Kahve makinesinden gelen ses ile hafifçe irkildiğim de bu kadar odaklanmış olmayı bende beklemiyordum. Kafamı kaldırp etrafıma baktığım da orta tezgahın diğer tarafına oturmuş bana merakla bakan babamı gördüm.

''Sana seslendim ama beni duymadın, neye odaklandın bu kadar?''

''Halletmem gereken ufak bir işim var. Thomasın gönderdiği bilgileri inceliyordum.''

''Madem senin için bu kadar önemli izin ver ben halledeyim. Sen hala tam olarak toparlanmadın.''

''Bu benim halletmem gereken birşey ve iyiyim merak etme. Yine de teklifin için teşekkür ederim.''

Babamın yüzü biraz düşmüştü ama bu işe onu daha fazla bulaştırmak istemiyordum. Hem kurtulmam gereken bir sinir hem de almam gereken bir intikam vardı. Dolaptan iki tane kupa alarak hazır olan kahveleri doldurdum ve birini babama vererek diğerini de kendim içmeye başladım. Babamın üzerimde olan bakışlarını hissediyordum ama ona bakmaktan kaçınıyordum.

Onun istediği detaylardı, ne işimin olduğu, nereye gittiğimi, bir sorun olup olmadığını öğrenmek istediğini biliyordum ama bunlar benim alışkın olduğum şeyler değildi. Çok nadir gördüğüm Natasha teyzemin de böyle korkuları vardı ama hayatım da çok az bulunduğu için bunlara alışamamıştım. Annem ise ajanlık ve Hector ile o kadar kafayı bozmuştu ki benim durumum pek de ilgi alanına girmiyordu.

Derin bir nefes alarak gözlerimi elimde tuttuğum kupadan çekerek babama çevirdim. Beklediğim gibi bana bakıyordu ve gözlerinde saf endişe ve beklentiden başka birşey yoktu. Onun böyle bakması ve benim ona birşey söylemiyor olmam bir an kendimi suçlu hissetmeme neden oldu. İlk defa biri bu kadar saf bir endişe barındırıyordu içinde bana karşı ve bunu gizlemeye bile uğraşmıyordu ama ben onu iyi hissettirmekten bile geri duruyordum.

''Merak edeceğin bir durum yok, sorun da yok. Halletmem gereken şey kızsal bir durum onun için ben gidiyorum. Aklın kalmasın, hem biraz hava almak bana da iyi gelicektir.''

Gözlerime bakarak söylediklerimin doğruluğunu tarttı babam. Bilmediği şey benim bir ajan olduğumdu, ben neyin ne kadar bilinmesini istersem o kadar bilinirdi. Sıradan insanlar gibi bakarak yada sorular sorarak çözemezlerdi beni.

''Pekala ama ters bir durum olursa yada olacağını hissedersen beni hemen aramanı istiyorum.''

''Merak etme olmaz, ama olursa haber veririm.''

Hafif bir tebessüm ile babama baktığım da o da gülümseyerek bana baktı ve yerinden kalkarak yanıma gelip saçlarımın arasına bir öpücük bırakarak dikkatli olmamı söyleyerek yanımdan ayrıldı. Yanımdan ayrıldığın da derin bir nefes alarak elimde olan kupayı tezgaha bırakıp ellerimi tezgaha dayayarak soluklandım. Ona yalan söylemek hiç hoşuma gitmemişti.

Evet ona daha önce de yalan söylemiştim ama intikam duygum ve kırgınlığım yaptığımın yanlış olduğunu düşünmemi engelliyordu. Şimdi herşey ortaya çıkmışken ve benim kalbim bu denli yumuşamışken bu yaptığımın yanlış olduğunu kalbim suratıma çarpıp duruyordu.

''Herşey hazır Valeria''

Thomas'ın sesi ile düşüncelerimden kurtularak duruşumu dikleştirdim ve beni yeterince mutlu eden haberin yüzümde oluşturduğu gülümsemeyi silme zahmetine girmeden binadan çıkarak motoruma bindim ve kendi evime doğru sürmeye başladım. Thomas bana saldırı fikirleri sunup desteğe ihtiyacım olduğunu istikrarlı bir şekilde tekrarlayıp dursada eğer susmazsa onu devre dışı bırakacağımı söyleyerek onu ikna etmiş ve kimseye haber verdirmemiştim.

Eve vardığım da beklemeden görev kıyafetimi giyerek, gerekli ekipmanlarımı yanıma aldım ve alt kata yapmış olduğum garaja indim. Babamın hala dışarda adamları olabilirdi ve bu şekilde evden çıkarsam da adamlar bir gariplik olduğunu anlayarak peşime düşebilirlerdi. Onun için kendimi sağlama almak adına alt katta bulunan garajdan çıkacaktım, böylece babam da beni evde sanacak ve endişelenmeyecekti.

Herşeyin tamam olduğuna emin olduktan sonra alt katta SHIELD'den aldığım araca ilerleyerek onu çalıştırdım ve evin arka tarafına yaptığım kapıdan çıkarak hızla caddeye karıştım.Thomas ekrana konumu yansıttığın da zevkle gülümsedim. Konum çok da uzağım da değildi. Büyük ihtimalle onu uzaklarda arayacağımı düşünerek çok fazla uzaklaşmamıştı ve bu uzaklaşmayış benim işime gelerek ona daha hızlı ulaşmamızı sağlamıştı.

Aradan geçen sürenin ardından konuma yaklaştığımda 5 km kala arabayı güvenli bir yere konumlandırarak gerekli malzemeleri yanıma aldım ve arabadan indim ve kalan yolu yayan olarak tamamladım. Eski bina gözüktüğün de zafer ile gülümsedim. Elimden kurtulma şansı kalmamıştı artık. Thomas kulaklıktan bana adamların yerini söylerken ben de kafamda sessiz bir saldırı planı kurmuştum.

Hazır olduğumda gizlendiğim yerden çıkarak adamları sessizce teker teker indirmeye başladım. Dışarda olan adam sayısı 2'ye kadar düştüğün de biraz da olsa yorulduğumu hissederek soluklandım. Fazla vaktim olmadığını biliyordum ama uzun zamandır yattığımdan olsa gerek paslanmışlık hissi zihnimde yankılandı.

Düşüncemi redderek olduğum yerden çıktım ve kalan 2 adamı da hallederek binadan içeri girdim. Burda işim daha da zorlu duruyordu çünkü her katta adamlar vardı ve hepsini sessizce halletmem gerekiyordu. Arkamda hissettiğim nefes ile hızla arkamı döndüğüm de bir el ağzımı kapattı, tam saldıracakken tanıdık gelen kostüm ile duraksadım. Gözlerim şaşkınlık ile açıldığın da ağzımı kapatan eller geri çekildi.

''Kim olduğumu biliyorsun dimi?''

''Evet, ama senin burda ne işin var?''

''İhbar üzerine geldim. Dışarda olan başarını izledim ama burayı tek başına halledemezsin.''

''Halledebilirim''

''Tekrar düşün?''

Gelen uyarı ile önce etrafıma sonra da kolumda olan saatimden UV taramaya baktığım da haklı olduğunu görerek dudak büktüm.

''Tamam, haklısın örümcek çocuk ama dur dediğim yerde duracak ve karışmayacaksın, gideceksin tamam mı?''

''Tamam, güvenliğinden emin olduğum da ben geri çekileceğim.''

Ben onu kafam ile onayladığım da birimiz sağ birimiz ise sol tarafa yönelerek adamları etkisiz hale başladık. İşimiz bitip son kata çıktığımız da ona artık gitmesini söylediğim de ikiletmeden cama yaklaştı. Ben arkasında durmuş ona bakarken gitmesini bekliyordum.

''Örümcek Adam!''

''Efendim?''

''Örümcek Adam, Örümcek Çocuk değil!''

''Gerçekten şöyle bir durumda derdin bu mu?''

''Bu kadar sabrettiğim için kendim de şaşkınım.''

''Kim olduğumu bilmiyorsun, o zaman neden bu adamlar konusun da bana soru sormadan ne istersem yapmam konusunda beni özgür bırakıyorsun. Belki de bir suçluyum?''

''Bildiğim kadarıyla SHIELD'de suçlular değil ajanlar var.''

Gözlerim üniformamın omzunda olan ambleme takıldığın da hafifçe gülümsedim, onun orada olduğunu tamamen unutmuştum.

''Herneyse yardımın için teşekkür ederim, Örümcek Çocuk.''

Örümcek tam gidecekken son anda duyduğu kelimeden olsa gerek bir süre bana baktı.

''Eminim tekrar karşılaşacağız bu konuyu o zaman tekrar konuşacağız.''

''Bekliyorum örümcek''