32. Bölüm

Yazar'dan:

Peter odaya geri geldiğin de Valeria'yı uyurken bulduğu için sessizce yatağın yanına yaklaşarak Tony'in baş ucunda bıraktığı sandalyeye oturup onu izlemeye başladı. Valeria'nın üzerine örttüğü pikeyi hafifçe kaldırarak bacağına baktı ama eşofman giydiği için yarasının durumunu görememişti.

Peter pikeyi geri örterek ofladı, dirseklerini yatağın kenarına yaslayıp kafasını ellerinin arasına aldı. Valeria'ya yada Tony'e anlatmamıştı daha doğrusu anlatamamıştı çünkü oluşacak tepkiyi kestiremiyordu bir türlü. Peter Valeria üstten çıktıktan sonra onu örümcek adam olarak takip etmişti.

Valeria evinin garajından çıkarak doğru bir hamle yapmıştı çünkü tahmin ettiği gibi babası onu koruması için görevlendirdiği adamları evinin ordan çekmemişti ama garaj çıkışını bilmediği için de oraya kimseyi koymamıştı. Bunun için Valeria babasının adamlarından sıyrılmıştı ama ilerdeki evin çatısından onu gözleyen örümcek adamın gözünden kaçamamıştı.

Peter ise kendini geride tutarak Valeria'yı takip etmişti. Onu üniformanın içinde gördüğün de başta olayı anlamamıştı ama Tony'in ona verdiği yapay zeakadan taratınca formanın Shlıed adlı kuruluşa ait olduğunu öğrenmişti ve oyununu bozmayarak Valeria'nın karşısına çıktığında ona bildiğinin aksine ihbar üzerine geldiğini söylemişti.

Yalan yok üniformanın içinde ki Valeria'ya ayrıca hayran olmuştu Peter. Dik duruşu, pes etmeyişi, dövüşü ve cesareti Peter'ın ondan daha fazla etkilenmesine neden olmuştu. Yan yana dövüşmekten de memnun olmuştu Peter, arkasını kollayanın Valeria olduğunu bilmek onu bir yandan rahatlatırken, ona zarar gelme düşüncesi ise beynini işgal etmiş reflekslerini devre dışı bırakmıştı. Bu kadar yara almasının da nedeni buydu zaten.

Gittiğini söylediğin de bile gitmemiş olanları bir köşeden izlemeye devam etmişti Peter. Valeria ve Hector arasında olan anlaşmayı yapay zekası sayesinde net olarak öğrenmişti ve bu durum sadece daha fazla gerilmesine neden oluyordu. Bir tarafı her şeyi boş verip Tony ile konuşmasını söylerken diğer yanı ise kendi sırrını nasıl saklıyorsa Valeria'nın da öyle yaptığını onun için karışmaması gerektiğini söylüyordu.Yine de Hector ve Valeria arasında geçenleri Tony'e bir şekilde söylemesi gerektiğine emindi, sadece bunu Valeria'nın sırrını bozmadan nasıl yapması gerektiğini bilmiyordu.

Peter bunları düşünürken yatağa yasladığı dirsekleri gevşedi ve kollarını çaprazlayarak yatağa koydu, kafasını da kollarının üzerine koyduğun da yüzünü tamamen Valeria'ya dönerek onu izlemeye başladı. Beyninin içinde dönen savaşın yanı sıra Valeria'nın huzurlu yüzü Peter'ı mayıştırırken o da uyuya kaldı.

Aradan geçen dakikaların ardından Tony Peter'ın hala Valeria'nın odasında olduğunu farkederek odaya doğru ilerlemeye başladı. Önce Jarvis'e ne yaptıklarını sormayı düşünmüştü ama Valeria'nın bundan rahatsız olabileceği aklına gelince hemen bu düşüncesinden vazgeçti. Odanın önüne geldiğin de başta ne yapması gerektiğini bilemedi Tony, sonra önce kapıyı tıklatması gerektiğine karar vererek kapıyı tıklattı. Söylenmesini de durduramamıştı tabi:

'Bırak kızım olmasını ben annemden sonra bir kadın ile aynı evde yaşamadım. Durum böyleyken ne yapacağımı bilememem çok normal.'

Kendi kendini rahatlattıktan sonra tekrar kapıyı vurdu ama gene içerden ses gelmemişti, ayıp olduğunu bile bile kulağını kapıya yaklaştırdı Tony. İçinde ki o meraklı çocuğu bastıramamıştı. Biraz dinledi kapıyı ama ses duyamayınca yavaşca kapıyı açtı ve oluşan ufak aralıktan içeriye baktı. Uyuyan Peter ve Valeria'yı görünce yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. Kapıyı aralayıp içeri girerken aklına gelen şey ile gülümsemesi soldu.

'Onlar burda uyuyakalmış sen neler düşündün ve yaptın. Valeria bunları bilse senden daha fazla uzaklaşırdı.'

Tony beyninde yankılanan düşünce ile duraksarken yaptığı hatayı anlamıştı. Kendine bunun için odadan çıktıktan sonra kızmaya karar vererek düşüncelerinden sıyrıldı ve odada bulunan dolaptan bir pike çıkartarak onu da Peter'ın omuzlarından aşağıya doğru örttü. Odadan çıkmak için kapıya yöneldikten sonra aklına gelen şey ile arkasını dönerek uyuyan Peter ve Valeria'ya tekrar baktı.

Yüzünde tekrar bir gülümseme oluşurken önüne döndü ve odadan çıktı. Kapıyı örttükten sonra yüzünde olan gülümseme büyüdü, büyüdü ve birilerini fazlaca utandıracağını belli edicek bir hale geldi.

''Jarvis onların bir kaç güzel fotoğrafını çek.''

Tony biliyordu ki bu fotoğraflar ile Valeria'yı utandıramazdı hatta Valeria fotoğrafları görürse ona kızabilirdi bile ama Peter öyle değildi. Tony ona fotoğrafları gösterip iki üç cümle kurduğunda Peter kıpkırmızı olucaktı. Hatta belki de fotoğrafları gördüğü an bile kızarabilirdi. Bu düşünce imkanı varmışcasına Tony'in yüzünde olan gülümsemeyi daha da büyüttü. O sırada Valeria'yı görmek için onun odasına gelen Steve kapının önünde karşısında olan duvara bakarak genişce sırıtan Tony'i gördüğünde halini garipseyerek yanına gitti.

''Tony iyi misin?''

''Ah sen miydin yüzbaşı, emin ol bir süredir hiç bu kadar iyi olmamıştım.''

''Seni bu kadar keyiflendiren şeyi benimle de paylaşmak ister misin?''

'' İşime çomak sokmayacaksan söylerim.''

''Tony gülüşüne bakacak olursam bunun için sana söz veremem.''

''Neyse neyse söyleyeyim bari, Valeri ve Peter içerde uyuyorlar,hatta bak...'

Cebinde olan telefonunu çıkartarak ondan sanal bir ekran yansıttı ve Jarvis'in çektiği fotoğrafları Steve'e gösterdi.

''Eee, ne varki bunda yan yana bile yatmamışlar.''

''Sana yada bana göre birşey yok ama Peter bunları gördüğün de kıp kırmızı olucak.''

''Ama bu yaptığın çok yanlış.''

Tony hareketlenerek telefonu geri cebine koydu ve merdivenlere doğru yürümeye başladı.

''Bunun yanlış olması kimin umrunda ki yüzbaşı?''

''Benim?''

''Peki sence bu benim ne kadar umrumda?''

Steve'in tek kaşı kalkarken cevabını bildiği soruyu sordu: ''Hiç?''

''Evet! Onun için buna çomak sokmaya kalkarak benim keyfimi kaçırmayı aklındna bile geçirme yüzbaşı

''Ufak bir çocuktan farkın yok Stark!''

diye başırdı Tony'in arkasından Steve. Tony ise keyfi daha çok yerine gelmiş bir şekilde labratuarına doğru ilerlemeye başladı.

Tony ve Steve konuşurken Valeria'nın odasında bir soğukluk oldu odaya gelen karaltı önce yatağın kenarında olan Peter'a baktı. Odaya girdiği an onun sezgilerinin ne kadar güçlü olduğunu hissetmişti ama dudaklarında oluşan sinsi gülümseme ve dökülen bir kaç kelime Peter'ın derin bir uykuya dalmasını sağlamıştı.

Sonra yaklaşarak Valeria'nın diğer tarafına geçmiş ve yatakta olan boşluğa oturdu ve saçlarının uçlarını parmaklarının arasına doladı. Kafasını yaklaştırarak saçlarının kokusunu içine çekti, bir süre daha onu izledikten sonra kapının önünde olan sesleri duyarak sessizce oflayark yerinden kalktı ve son kez Valeria'ya yüzünde ufak bir tebessüm ile baktı. Bakışları tekrar Peter'ı bulduğunda ise gülümsemesi solmuş yüzünde nefret pırıltıları dolaşmaya başlamıştı.

Bir an içinde parlayan öfke ile Peter'a doğru yürüsede son anda bundan vazgeçerek durdu ve Valeria'ya baktı. Ne kadar o bu durumdan rahatsız oluyor olsa da biliyordu ki Valeria'nın bu çocuğun varlığına ihtiyacı vardı. En azından o Valeria'nın hayatına girene kadar bunun böyle olması gerekiyordu.

'Çok yakında hem hayatında, hem de çok yakının da olucam kraliçem.'

Odada tekrar bir soğukluk oluştuktan sonra karaltı kayboldu. Soğukluk hissi ile uyanan Valeria ise bu tanıdık his ile durumu garipsedi. Bilmediği koku burnuna gelirken vücudu gevşedi ve tekrar uykuya daldı.