Yazardan

Genç adam iki gün önce eline geçen mektuba bir bakış attı masadan biri ona özel bir ricada bulunmuştu normalde istekleri kYazardan

abul etmezdi ama mektubu okuyup meseleyi öğrenince olaya tepkisiz kalamamıştı

Reha Altınbaş

Normalde teklifler kabul etmediğinizi biliyorum ama mektubu okumanızı rica edeceğim benim için çok önemli kız kardeşim Ahu altınbaş yıllar önce güçlü bir düşmanımız tarafından kaçırıldı ne kadar çabalasakda onu bulamadık bunu bizim için değil küçük bir çocuk için yapın lütfen

Ediz Sayer asla küçük çocuklara kıyamazdı asla sanıyordu ki kız yedi sekiz yaşlarındaydı

"Napalım abi"diyen adamına döndü Ediz "bulun kızı" adam saygıyla başını eğerek "hemen abi"diyerek odadan çıktı çok geçmedi aradan bir iki saat geçtiğinde kızın yerini bulmuşlardı

Ahu Altınbaş'dan

Ben Ahu zaten kendime dahil bildiğim tek şey bu neyi severim neyi sevmem en sevdiğim renk ne mesela benim bildiğim tek renk vücudumdaki siyaha yakın morlar ve kırmızılar bunlar arsında seçim yapacak olursam kırmızılıkları seçerim daha az acıtıyorlar

Renkler acıtır mı?

Benim renklerim acıtıyor

"Ahu neredesin güzelim" Soner Çetin ruhumun katili gözümü açtığımdan beri öğretmenler dışında gördüğüm tek kişi takıntılı bir manyak benimle evlenmek için günleri sayıyor o zamana kadar bana sahip olmayacakmışş o ne demek bilmiyorum ama iyi bir şey olmadığına eminim

"işte burdasın neden cevap vermiyorsun ceza mı istiyorsun Ahu?" bana sinirli bir bakış atarak konuşmasıyla gözlerimi kaçırdım "özür dilerim duymadım dalmışım"bakışları kelimelerimle biraz olsun yumuşadığında elini yanağıma koydu parmak uçları yüzümde dolanırken baş parmağı yavaşça dudağımı okşadı "çok güzelsin"diye fısıldadı kulağıma doğru iğrenç kokan nefesini boynumda hissettiğimde parmakları yüzümden çekildi ve biraz geri çekildi ardından yüzüme sert bir tokat patladı bunu beklemediğim için afallarken o konuşmaya başladı

"Ama bu sana hak ettiğini vermeyeceğim anlamına gelmiyor ben sana seslendiğimde duyacaksın Ahu istersen yerin yedi kat dibinde ol anladın mı?"

Dudağımdan akan kanı silerken hızlı hızlı başımı salladım oda bana memnun bir gülümsemeyle cevap verdi "aferin kızıma" o odamdan çıkarken arkasından baktım o ise kapıma geldiğinde gülümseyip dışarı çıktı ve kapıyı kilitledi

Cezam buydu yarına kadar ders yok,televizyon yok ,yemek ve su yok, evin içinde dolaşmak yok

Yaşamak mı bu?

doğru ben yaşamak nedir bimiyorum

Ölerek doğdum yaşayarak öleceğim

Ediz Sayer'den

Ediz Sayer küçük çocuklara kıyamaz bunun en büyük kanıtı pek de hoşlanmadığım Altınbaş ailesine bile yardım etmem

Korumanın gönderdiği konuma geldiğmizde önce korumalar dikkatle evin etrafını sardı ardından ben arabadan çıktım

Soner Çetin ben başa geçtiğimde masadan kalkan ihanetçi şerefsizlerden

Korumalar bütün işi halletti içerden çıkardıkları Sonere bir bakış attıktan sonra korumaya döndüm "Depoya götürün bu iti" koruma başını salladı ve Soneride peşinde sürükleyerek ilerledi

Bende yavaş adımlarla eve girdim korumalar evi darma duman etmişti ama kızı bilerek ben almak istemiştim küçük olduğu için korkabilirdi korumalardan yüzüme bir gülümseme yerleştirerek kilitli kapıyı açtım ama odanın içi boştu kaşlarım çatılırken dolaptan tıkırtı gelmesiyle oraya bakarken tekrar gülmsedim gelen seslerde korkup oraya girmiş di muhtemelen

Adımlarımı oraya doğru yöneltip dolabın kapağını açtım ilk gördüğüm şey herşeyi yutabilecek derinlikte olan mavi gözler di gözlerim karşımdaki genç kızın üzerinde dolaşırken derince yutkundum

E bu kız yedi sekiz yaşında bir çocuk değil bildiğin on yedi-on sekiz yaşında kocaman genç kız

O kadar yıl sonra mı akıllarına gerlmişti benden yardım istemek

"Sen kimsin" diyen cılız sesle tekrar karşımdaki kıza döndüm "Ediz,Ediz Sayer"kız bana kocaman gülümsedi "kahramanım olmaya mı geldin"

Genç kızın bu çocuksu tavrı beni şaşırtsada gülümseyerek "Evet" dedim sadece evet bedeni büyük zihni k

üçük kız kahramanın olmaya geldim

Birinci bölüm sonu...