Sabah olmuştu. Ve bu gün haftasonuydu. Keşke Buğra burada olsaydı en azından onunla vakit geçirebilirdim. Annemi aramaya karar verdim. Bu olaylar yüzünden annemle fazla konuşamamıştım.

-Annem

Efendim kızım.

-Azra

Anne ne yapıyorsun ? Nasılsın ?

-Annem

İyiyim kızım. Seni sonra arayayım mı işlerim var biraz.

-Azra

Tamam anne dikkat et kendine.

Annem çok aceleci konuşmuştu ve kısa kesmişti. Asla böyle konuşmazdı bu işte bir terslik vardı. Çok önemsememiştim. Hafta sonları eğitim yoktu. Bu yüzden rahattım. Kahvaltımı yaptıktan sonra Buğrayı tekrar aradım ama açmamıştı. Korkmaya başlıyordum. Günlerdir ona ulaşamıyordum. Ya ona bişey olduysa. Buğranın arkadaşını aramaya karar verdim.

-Burak

Efendim Azra

-Azra

Burak kusura bakma rahatsız ettim. Buğraya bir türlü ulaşamıyorum. Haberin var mı acaba ?

-Burak

Hayır bende ulaşamıyorum. Ama sen merak etme ulaşır ulaşmaz sana haber vereceğim.

Burağın bu konuşmasıyla daha da endişelenmiştim. Kaç gündür ulaşamıyordum. Neredeydi ? Biraz hava almak için evimin aşşağısında ki parka gitmiştim. Parka gidince aklıma küçükken babamın da beni parka getirdiği ve sürekli benimle oynadığı zamanlar aklıma geliyordu. Göz yaşlarıma hakim olamamıştım. Ağlarken yanıma küçük bir kız gelmişti. O kadar tatlıydı ki konuşması çok düzgündü. Neden ağladığımı soruyordu benimle oynamak istediğini söylemişti. Aklıma Buğranın hastanede ki kız bebeğe bakması gelmişti. Küçük kız çok ısrar edince onunla bir kaç tane oyun oynamıştım. Ardından annesi çağırınca gitmek zorunda kalmıştı. Bankta oturup nefeslenirken telefonuma bilinmeyen bir numaradan mesaj gelmişti.

- Bilinmeyen Numara

Ağlamak için çok erken. Daha seni ağlatacağım günler gelmedi.

Bu mesajla tüylerim diken diken olmuştu. Bana böyle bir mesajı kim atabilirdi ki ? Hızlıca etrafıma baktım ama kimseyi göremedim. Birisi beni izliyordu. Bu Korkunçtu hızlı adımlarla evime doğru ilerlemiştim. Garip bir şekilde miğdem bulanıyordu. Adetimin günü de geçmişti. Yoksa düşündüğüm şeymiydi ben hamile olabilir miydim ? Buğra içime mi boşalmıştı.