Sabah uyandığımda yiğit yanımda yoktu. Aşağıya indim. Herkes kahvaltı masasına oturmuştu. Bugün yine yarış vardı. Kahvaltımı yapıp yarışa hazırlanmak için piste gitme kararı aldım. Motora bindim. Her zamanki rutini yapıp gazladım. 20 dakikada pistte oldum. Akşama kadar çalışmalarım devam etti. Yarış zamanı gelmişti. Herkes yerlerini aldı bende öyle. Bugün hiç tanımadığım lakaplarını bile duymadığım kişilerle yarışacaktım. Yarış kızı yarışı başlattı. Virajlardan birinci olarak geçmeye başladım daha sonra önüme birisi kırdı arkadan da biri iyice yanaşmıştı önceki fren yapınca mecbur aniden fren yaptım ve arkadaki ile beraber takla attım. Uzun bir süre hem motor hem ben sürüklendik. Sürüklenmemiz durunca koşarak motorun yanına gittim sağ kolumu harkeket ettiremiyordum. Sol elimle kontağı kapatıp motordan uzaklaştım. Annemlerde burdaymış koşarak yanıma geldiler. Ambulans geldi ve hastaneye doğru gitmeye başladık. Kolumun ağrısı katlanılmayacak durumdaydı. Sanırım kırıldı. Hastaneye geldiğimizde film çekildi. Doktorun yanına geçtik. Çatlak olduğunu söyledi. Dinlenmem gerekiyormuş. Fazla kullanmamalıymışım. Ağrı kesici bir krem de yazdı. Eve geçtik. Bütün aile bana karşı hem si,nirli hemde endişeliydi. Hiçbiri daha fazla yarışlara katılmamı istemiyor. Yarışlar benim hayatımın bir parçsaı onları nasıl bırakabilirim ki? Asla bırakamam. Odama çıkıp yatağa uzandım. Asırın nerden öğrendiğini bilmiyorum ama mesaj atmıştı.

Asır "geçmiş olsun" Ben-"sağ ol iyiyim."

asırdan sonra ege de mesaj attı.

Ege- "iyi misin kolunu çatlattığını duydum."

Ben-"merak etme iyiyim"

egeye de mesaj attıktan sonra telefonu bırakıp uyudum.

13.BÖLÜM SONU