2. Bölüm

Üsteğmen Yiğit Akdeniz'in ağızından:
Yüzbaşı'nın verdiği emir ile sınıra yakın olan ama güvenli de olan bölgede dinlenmem için ara verdik. Tümdekilerden bazıları yemek yiyor, bazıları gözcülük yapıyor bazıları ise komutanla konuşuyordu. Neredeyse 2 gündür yoldaydık ve sadece 3 saatlik uyku çekmiştik. Bir an telefonuma mesaj geldi. Bana kim mesaj atardı ki? Ne bir annem, ne bir babam, ne de bir ailem vardı. Tek kız kardeşim var o da görevde olduğumu bildiği için yazmazdı. Gelen mesaj bilinmeyen bir numaradandı ama benim numara çok benziyor.

0532..*: Merhabalar efenim merhabalar.
0532..*:

0532

0532..*: sıkılınca numaramın son 3 hanesini değiştirip yazayım dedim. Umarım 80 yaşında bir dede veya 60 yaşında bir amca değilsindir.

Şimdi anlaşıldı neden numaralarımızın benzediği. Küçük bir çocuk olduğu çok belliydi ama kimdi bu?

Siz: kimsin?
Siz: ufak çocuklarla uğraşamam git işine ufaklık.

0532..*: ufak olduğumu düşünmüyorum. Ayrıca bu kadar kaba ve sert olunmaz be öküz.

Siz: bana bak seni bulmam 2 dakikamı bile almaz. Sinirlerimi zorlama bence.

0532..*: bulsana lan nasıl bulacaksın acaba?

Siz: bir askere bulaşmayacaktın ufaklık. Sadece bekle...

Bu sözlerimden sonra benimle birlikte dinlenen Gökhan teğmene numarayı verip araştırmasını istedim. O sırada başka mesajlar atmıştı.

0532..*: asker mi?
0532..*: aaa aşk olsun komutanım. Ne yaptım ben şimdi?
0532..*: bence bakmanıza gerek yok.
Tam o sırada Gökhan geldi ve bilgileri verdi.

Gökhan: "Asena Bozkurt 22 yaşında komutanım. Sınırda olduğumuz için bu kadarını öğrenebildim komutanım." Dedi.
Yiğit: "saol teğmenim." Dedikten sonra gönderdim onu.

Siz: görev başındaki askeri alıkoymaktan birazdan kapına polis gelebilir Asena Bozkurt.

Aslında öyle bir şey yok. Tam o an silah sesleri duyuldu gerisi ise tam bir faciaydı. Çok yaralımız vardı. Bunların başında ise yüzbaşı Alparslan geliyordu. 2 kurşun yemişti biri karnından diğeri ise ayağından. Ayağına gelen kurşun nedeniyle haraket edemiyor ve açık hedef onu oradan kurtarmamız gerek. Time baktım bakmasına ama yarısının yaralı yarısınında çatıştığını gördüm yüzbaşına yardım edebilecek tek kişi geriye ben kalmıştım. Yağız'ın sesini duydum
Yağız: "komutanım karşı tarafta roket atar var ve şu an yüzbaşının olduğu kısımı gözüne kestirmiş duruyor."
Yağız bizim keskin nişancımızdı.
Yiğit:"öldür onu astsubay'ım."
Astsubay'ım verdiğim emir ile hem roket atarı patlattı hemde adamı öldürdü. Bende komutanın yanına gitmeliyim.
Yiğit: "koruyun beni!!"
Koşarak yüzbaşına doğru giderken bizimkiler koruma ateşine başladı.
Yiğit: "komutan'ım dayanın." Adeta kükrüyorum sesim dağları deliyordu. Komutanın yavaş yavaş gözleri kapanıyordu.
Yiğit:"lütfen kapatmayın gözlerinizi komutanım."
Komutanı sırtıma alıp koşmaya başladım. Tam o esnada kolumda bir sızı hissettim. Vurulmanın zamanı mıydı şimdi anasını satayım. Bir kayanın arkasına geçip mevzil aldım ve komutanın yaralarıyla ilgilenmesi için Akın'ı çağırdım. O komutanla ilgilenirken bende kolumun el verdiği kadar ateş etmeye başladım...

———————————————————————————
Veee 2. Bölümde sizlerleee kdnkddnkd
Umarım beğenirsiniz ya
Sizleri seviyorumm kendinize iyi bakınnn
434 kelimeeee😘
Bu arada kusura bakmayın 1. Bölümün aynısını atmışım 2. Bölüm olarak şimdi düzelttim