*Her karanlık bir gün aydınlığa kavuşur Lavinia sadece sabret ve sürece güven.*

Gözlerimi açtığımda tam karşımdaki duvarda saatin henüz 06.00 oldugunu gördüm. Normalde bu kadar erken uyanmam fakat bu aralar uyku düzenim bozuk olduğu için bu saatler aralığında uyanıyorum.

Ayağa kalktığımda aç olduğum için başım döndü fakat aldırış etmeden odamdan dışarı çıktım . Kapıyı tam açtığımda karşımda babamı gördüm.

-Günaydın Lavinia , yaklaşıp alnıma bir buse kondurdu.

-Günaydin , dedim gülümseyerek.

-Bir sorun mu var neden bu kadar erken uyandın?

-Yooo bir sorun yok uyku tutmadı o yüzden uyandım.

-İyi peki , benin kısa bir işim var birazdan çıkacağım. Sen tek başına trene binebilir misin kızım?

-Tabii binerim de senin işin ne ?

-Ufak bisey pek önemli değil zaten ama istersen mektupla sana anlatırım şimdi acele etmem gerek , tamam mı?

Tamam anlamında başımı salladım. Yanağımdan makas aldı muggle deyimiyle bu böyle. Orta ve işaret parmağıyla yanağımı sıkmasın deniliyordu. Ardından hızla merdivenden indi.Ben arkasından birkaç saniye boş boş baktıktan sonra o da görüş alanından tamamıyla çıkmıştı. Önce lavaboya gittim. Ardından elimi yüzümü güzelce yıkadıktan sonra tekrar odama vardım. İçerisi çok havasız olduğu için önce pencereleri açtım. Sonra perdeleri ardına kadar açıp güneş ışığının içeri girmesine izin verdim. Sonrasında dolabımı açıp içinden siyah keten pantolon, üstüne düz beyaz gömlek ve üstüme de hava biraz soğuk olduğu için blazer ceket aldım. Hemen sonra saçıma düz fon çekip biraz makyaj yaptım . Bana özel tasarlanan parfümümü sıkıp odamdan çıktım.

***

Bir şeyler atıştırdıktan sonra evden çıktım bavulumu elimde çeke çeke

9 3/4 numaralı perona doğru yürüdüm.

Tabiii ki geldiğimde peron ağzına kadar doluydu. Öğrenciler aileleriyle vedalaşırken trenede yerlerini alıyorlardı.Bende daha fazla oyalanmadan görevliler bilet alıp trene bindim ama bu binişin benim için son olduğunu bilmeden.