07/10/2020

"Günaydın Efsun, " Bu abimin sesiydi. Sert üzerinde bir duygu kırıntısı olmayan, düz bir ifade. O hep böyleydi ya da sadece benim için böyleydi.

"Günaydın abi,"diye karşılık verdi. Bende ona düz ve hissiz bir ifade ile. Ona göz devirme isteğimi zor zapt ediyordum. Zaten bu böyle değilimdir? Yapmak isteyipte yapamadıkların en büyük isteklerin arasına girer. Pireyken Bi bakmışsın deve olmuş. Küçücük bir ifade böle artık ona karşı kullanma isteği oluşturuyordu bende. Onun için kendini hiçbir anlamda yormak istemiyordum. Belki bencillik yapıyordum. Belki onu yanlış anlıyorum da ya da onun karakteri böyle. Ama kendime sindiremiyorum ki böyle olmasını , alışamıyorum. Alışmakta istemiyorum çünkü korkuyorum eğer alışırsam abim beni kaybeder. Ona olan sevgim ebediyen biter . Ona olan saygım kardeşlik saygısından yabancı saygısını döner ve eğer bu olursa benim için onun abiliği biterdi.

Tam arkasını dönüp giderken bi anda bana döndü. "Bugün istersen fakülteye seni ben götürebilirim. Küçükken hep motoruma binmek isterdin ya şimdi bilebilirsin." Bana küçük bir tebessüm atıp arkasını dönüp gittim. Sonradan farketyihimde yüzümde ki küçük bir tebessüm yerleşmiş. Ona karşı salak salak sırıtıyordum. Evet dediği doğruydu küçükken ben onun motoruna binmeyi çok isterdim ama o asla izin vermezdi . Motorunu benden sakındığı sanırdım ama artık anladım ki galiba benim düşmemden yaralanmamdan korkuyordu. Onun böyle davranmasını sebebi buydu. Ama beni mutlu eden bu değildi. Beni mutlu eden beni düşünüp bana en değerli varlığını vermesiydi. Belki benimle gelecekti ama gelecekti işte. Benim mutlu olmamın sebebi buydu. "Teşekkür ederim!" Diye arkasından bağırdım. Aslında burada motora teşekkür etmiyordum. Beni düşüncesine teşekkür ediyordum ve az önce düşündüklerim için kendimden utanır mıydım? Bilmiyorum. O lütfen herdin beni utandırsın .

Orkideler neden bu kadar özeldir? Çünkü yeryüzünde ilk çiçektir. Annem abime hep Orkide 'm derdi. Küçükken anlamazdım. Bana ise Nilufer'im derdi . Bunu sebebi ise hayatımızın en karanlık döneminde doğduğum için. Çünkü niluferler bataklıkta çıkardı yaprakları tertemiz rengi dupduru . Annem romantik bir kadındı. Yani en azında babam olacak haysiyetsiz herif annemi 7 defa aldattığını öğrenene kadar. Neşe dolu bir kadındı o hep gülerdi. Şimdi gülmüyor hatta duygu bile beslemiyor. Ne ağlıyor, ne gülüyor , ne de mimik oynatıyordu. Onun adına üzülüyorum. Yazıktı. O annemdi eskiden kırılgan , hassas , duygusal, tatlı olan kadın artık sert , dediğim dedik , ciddi birisi olmuştu. Bunda şikayetçi değildim ama ben eski annemi çok özlemiştim. Özlemiştik. Bende annemin şimdi ki hali gibiydim ağırbaşlı olduğum için insanlar benle takılmazdı. Çokta umrumdayadı.

Odama çıktım bir siyah etek giydim ama motorda giderken açılır diye çıkarıp bol paca siyah pantolon giydim . Hava soğuktu ayrıca. Üstüne de bir sweat giyip saat ve takımlarımı taktım. Biraz makyaj yaptım saçlarımı yukarıdan sıkıca at kuyruğu yaptım. Elime düz bir siyah çanta aldım ama ders kitaplarım içine sığmayacak için onu da atıp sırt çantasını aldım. Ardından dışarı çıktım abim kapının önünde motoruna sırtını dayamış , kollarını kavuşturmuş bir halde gözü yerde beni bekliyordu.

-Abi! Diye bağırdım kafasını kaldırıp bana baktığında hafifçe gülümsedi.

-Efsun ben vazgeçtim arabamla gidelim motorunu sonra sana veririm. Sen tek binersin tamam mı?

Ona karşı kocaman gülümseyip başımı salladım ve arabasına yol aldım. Arabaya bindik ve fakülteye kadar gittik ve abim benimle hiç konuşmadığı kadar ilk defa bu kadar uzun konuşmuştu. Ama bilmedigim bir şey olmuştu. Fakülteye girdiğimde bir kişinin araba hızıni 200 'e çıkarmıştı. Ve o araba bize çarpmıştı. Ben belki iyiydim ama benim abim hiç olmadığı kadar uzun bir uykuya dalmıştı. Benim abim ölmüştü...Annem orkidesini , ben abimi kaybetmiştim. Biz zaten böyle paracalnmadık mı?Önce Asin , sonra babam ve şimdi de abim...

07/12/24

-Oğlum! Annemin yakarislari hala devam ediyordu hiç dinmemişti ki. Her uykuya daldığında böyle uyanıyordu. Ona üzülüyordum . Annemdi sonuçta. Beni annem çok severdi ama artık daha çok seviyor aslında hayır daha çok koruyor çünkü bir evladını daha kaybetmek istemiyordu. Ona hak veriyordum ama bende ölecektim belki şimdi belki yarın ama ölecektim işte. Bu dünyadan bir Efsun daha geçecekti. Bir kız daha , bir can daha gidecekti . Nereye mı? Kurtluşa çünkü ölüm insana verilmiş en büyük ödüldür ceza değil. Ölüm geride kalanlara ise bir cezadır. Bunu herkes bilir. "Sorun yok anne korkma,"dedim bıkkın bıkkın. Annem bana bakıp sessizce nefes verirken basjni tekrar yastığa attı. Yeniden uykuya gömüldü.

Fakülteyi bitirmiştim. Ama hala abimin katillerini bulamıyordum. Nerede olduğunu, kim olduğunu hiçbir şeyi. Ayrıca işte bulamıyorum bu yüzden bir kafede çalışıyordum. Bu yüzden kalktım ve tekrardan işe gitmek için hazırlandım. Üstümü giydim hazırlandım anneme öpücük atpi çıktım. Kapını önünde abimin motoruna bindin bu sefer kask takmak istemedim . Direkt binip gittim.

Kafeye vardığımda önüme bir olan düştü,

Karakuş Kafe Eleman Alımı

Aylık para ücreti 40.000 TL,

Günlük 9 saat çalışma ,

2 saat mola ,

Yalnızca 2 eleman gerekli ,

Bayan alımı isteniyor.

" Bu ne olum çok İyi!"

-Hanımefendi!