"Irmaak nehiiir koşmaayıııın" Salatayı hazırlarken bir yandan kızlara sesleniyordum. Malzemeleri doğrarken başımın üstünde hissettiğim öpücükle yan döndüm. "Ben baktım yavrum kızlara" dedi alper.
"Mangal? " diye sorunca kaşı ile işaret etti. "Serdar ve Uraza kitledim"
Evet evet şuan topluca püknikteydik. 3 yaşında ikizlerimiz var. Bir dakika yerlerinde durmuyorlar. Eda abla hamakta küçük Aslanı uyutuyordu. E tabi bizim kızların sesinden uyuyabilirse. Ben hem etrafı izleyip hem salatayı yaparken bacaklarıma dolanan şeyle başımı önüme eğdim. "Haya" Dedi bacaklarımdaki minik aşkım. Anında ellerimi masanın üstündeki havluya silerek kucagıma aldım. "Bebeğim" diyerek öptüm hakanı. "Sen otur canım ben yaparım salatayı" dedi betül. Derdi salatadan ziyade oğlunu bana kakalamaktı ama olsun halası kurbam olsun ona. BİNGO doğru tahmin abim ve betül. Eda abla ile Uraz abide evlenmişti. "Hanimiş benim bebeğimin göbüşü" diyerek başımı göbeğine bastırıp gıdıklamaya başlamıştım.

"Yavrum yavaş yavaş vallahi koşarken doğuracaksın bigün" diyen Ümit'in sesiyle başımızı çevirdik. Aysel kocaman göbeği ile hızlı adımlarla mangala doğru geliyordu. Kendisi 7 aylık kızına hamileydi. Ve laf aramızda fazlası ile oburdu. Hızla mangalın kenarından pişmiş etlerden birini üfleyerek yemeye başladı. Eğer bu bebiş 7 8 kilo doğmayacak olursa bu kiloları geri vermesi baya zor olacak gibiydi. "Abiiim" dedi alper kolunun altına alırken. Şakağına öpücük kondurdu. Bizim bıdıklar paytak adımlarla aysele koşmaya başlayınca aysel dizlerinin üzerine oturup ikisine de kollarını açtı. "Halasınım güzelleri" Diyerek sarıldı. "Hala bebik geldi mi" diye sordu Nehir. "Hayır güzelim bal daha burda" Diyerek karnını gösterdi. "Ama yeden delmiyo" diye sordu bu defa ırmak. "Daha büyümemiş" Diye yanıtladı halası. Hakan "diidee" diye bağırıp emeklemeye başladı çimlerin üzerinde. Başımı çevirdiğimde annemlerin ve Hatice teyzelerin geldiğini gördüm. Yüzümde buruk bir gülümseme oldu.

Bizim düğünden sonra kliniğin açılışına gelmişler ama kapıdan geri döndürülmüşlerdi. Asla konuşmaya niyetli değildim. Taki babam kalp krizi geçirene kadar. Acil anjio yapılmıştı. Ne kadar kızsamda duyduğum an hastaneye koşmuştum. Ameliyattan çıkıp normal odaya alındıktan sonra. Ağlayarak elimi tutmuştu. Annemde diğer elimi tutarak defalarca özür dileyip af dilendiler. Babam hiç ağlayan biri değildir. Anneme zaten babam kadar kızgın değildim. Ve evet ne olursa olsun ailemdi. Arkamı dönemedim. Tabi asla eskisi gibi bir ilişkimiz yok. Ama yinede silemedim. Bigün evdeyken kapı çaldı. Kapı önünde alperin anne ve babasını görünce kapıyı kapatamadım. İçeri aldım. Alper bama göre daha katıydı. Onlar gelince kendisini odaya kapattı. Aşağıya inmeye zor ikna etmiştim. Alper küçükken babasından bişey isteyeceği zaman dizlerinin önüne çöker öyle istermiş ikna etmek için. Alper koltulta onlara bakmadan otururken babası bi anda dizlerinin önüne çöktü. "Sen böyle yapınca kıyamazdım sana. Sende beni affeder misin böyle" dedğ titreyen sesiyle. Hatice teyze ile ben zaten ağlıyorduk. "Ebrar affederse ancak öyle affederim" demişti. Haluk amca tam benim dizlerimin önüne çökecekken elinden tutup engel oldum. Tuttuğum eli öpüp alnıma koyunca oda benim anlımı öpüp sıkıca sarıldı. Böylelikle onlarla da barışmış olduk.

Biz ne kadar uzak durmak istesekte bizim kızların ikiside dedelerine aşıktı. Nehir benim babama giderken ırmak alperin babasının kucağından inmezdi. Annelerde işlere el atınca çabucak herşey hazır olmuştu. El birlik kurulan sofrada iştahla yemeklerimizi yedik. İşte en rahat yemek yediğim anlar kızları nene ve dedeleti doyururken ben keyif çatıyordum. Hakan daha herşey yiyemediği için eline verdiğimiz etin suyunu emiyordu. Çıkardığı sesleri normal bir insan çıkarsa ağzına bi tane yapıştıracakken o çıkarınca aşırı tatlı geliyordu. Aslancık ise pusetinde dişlerini kaşıyordu. Aslında eda ablalar abim lerden daha önce evlenmişti fakat doğal yollarla gebelik oluşmayınca tüp bebek tedavisi derken Hakancık Aslancıktan 9 ay kadar büyüktü. Hakan doğduktan 4 gün sonra Eda ablanın hamile olduğunu öğrenmiş çifte mutluluk yaşamıştık.

Yemeklerden sonra büyükler bebelete bakarken biz çiftler gezmeye çıkmıştık. Herkes bi yere dağılırken alper beni yine bir ağacın arkasına çekmiş hunharca öpüyordu. Sanki hiç öpüşmemişiz gibi. Ama kabul ediyorum birine yakalanma korkusu olunca insan daha heycanlı oluyor. "Laaaaan" diye bağıran abimle hemen geri çekildik. "Olum sen her kıyıda köşede kardeşime yumulmasana" diye üstüne yürüdü.
"Karım değil mi oğlum istediğim gibi öperim" diyerek abimin gözü önüne dudağıma öpücük kondurdu. Ben gözlerim şokla açılmış şekilde ona bakıyorum. "Kırarım lan çeneni. Öpemezsin." diyince alper ağzından çıkanı bi anlık duyamadı sanırım. "Ohhhooo sadece öpmekle kalsam yine iyi. O iki bıcırığı kucağına karşıdan izleyerek vermedik heralde" dedi ve ölüm fermanını izledi. "Şimdi aynısını sana yapmazsam ne olayım" diyerek koşan abim ve ne dediğini son dakka hatırlayıp kaçan Alper ile standart olan şey başlamış oldu. Ben Betül'ün koluna girerek yürümeye başladım. "Sanki kendisi Hakan'ı başka yolla yaptı da" Diye sitem edince betül omzuma bi tane yapiştirdi. "Beni neden utandırıyon be. Benim suçum ne" diye çemkirince kahkahamı tutamadım.

Alper ve abim koşmaktan yorulmuş olda gerek omuz omuza yanımıza geldi. Aysel kendini Ümit'in göğsüne dayamış ayaklarını uzatmış dinleniyordu. Alper hızla kendini yere atıp dizlerime yattı. "Şu abin evli olduğumuza ne zaman ikna olacak yavrum bi tane daha mı yapsak ki çocuk" Diyince ağzına vurdum. Annemler vardı ne diyordu bu. Abimde betülün dizine yatmış ayağı ile alperin ayağına vuruyordu. Elleri dursa ayakları durmuyordu. Bunlar bizim çocuklardan daha beterdi. Gün yavaş yavaş biterken toplu fotoraf çekilmek için makineyi masanın üstüne koymuş ayarlamasını yapmıştık. Kızlar olarak öne geçtik. Erkekler arkaya geçti kucaklarına çocukları aldı. Yine zorlanan benim kocamdı iki koluda doluydu. Tam son 2 saniye kalmıştı ki betül "BEN HAMİLEYİİİİİİM" diye bağırınca hayatımızın en doğal pozunu vermiş bulunduk. Çünkü hepimizin ağzı açıkttı. Betül ve abiminki mutluluktan açık bizimkisi ise şaşkınşıktan. Evet ailemiz büyüyordu. Bir minik daha geliyodu. Ben yeniden hala oluyordum. Tüm kötü geçen zamanları unutmuş geride bırakmıştım. Artık güzel zamanlar için her daim önüme bakacaktım....

VE SON.

AYY AĞLARIM. İLK GÖZ AĞRIM TAMAMEN BİTTİ.

"UKDE " İLE DEVAM EDECEĞİZ ARTIK.

KİTABI BEĞENDİNİZ Mİ.

EN ÇOK HANGİ BÖLÜMÜ SEVDİNİZ

EN ÇOK HANGİNE ÜZÜLDÜNÜZ.

KARAKTERLERE SÖYLEMEK İSTEDİKLERİNİZ NELERDİR.

SON KEZ YORUM VE OYLARINIZI UNUTMAYIN

YANIMDA OLAN HERKESE TEŞEKKÜR EDERİM.

YENİ HİKÂYELERDE GÖRÜŞMEK ÜZERE

HOŞÇAKALIN...

🖐🖐😍🥰😘💕❤💘🌸🌺