Ogün serdardan dayak yedikten sonra bi süre daha kaldım tepede. Gidemedim eve. Ne kadar zaman geçti bilmem kalkıp rve geldim. Odamda yüzümü yaralarımı temiziliyordum. Bianda kapı hızla açıldı.

"Ne biçim insansın sen" dedi aysel. "Ne karaktersiz mişsin sen. Nasıl yapabildin ya nasıl? " diye hesap sordu. Haklıydı.

"Dün gece nerdeydin" Dedim sorularıno es geçerek.

"Nerdemiydim? Gerçekten mi.. Nerdeydim biliyor musun. Yıktığın enkazın altından can kurtarmakla meşguldüm" dedi. "Hastaneden geliyorum" diye ekledi. "Senin mahvettiğin şeyler yüzünden hiç tanımadığımız bi adam kurtardı Ebrarı. O olmasa belkide.. Neyse"

"Ne hastanesi aysel" dedim dehşetle. "Ebrar nasıl? " yüzsüzdüm belkide.

"Haklısın her katil merak eder cesedini" dedi. Acımasızdı. Haklıydı. "Bak gör eserini" dedi telefonı bana uzatırken "uyurken çektim gizlice"

Ekranda ebrar vardı. Bitik haldeydi. Kollarının her yeri kıpkırmızı çiziklerle doluydu. Boynu sargılıydı. Beynimden vurulmuşa döndüm. Bu kadar mı kötüydü.

"Kriz geçirmiş. Eğer o adam orda olmasa daha kötü olabilirdi. Nefret ediyorum senden. Sen benim abim olamassın. Artık senin gibi abim yok" dedi kapıyı çarparken. Beni benimle yanlız bıraktı.

Bigün kapsından çıkan adamı gördüm. Yakışıklıydı kabul. Ebrar ona gülümsüyordu. Betül ve aysel de ordaydı. Sırayla hepsine sarıldı o adamda dahil. Ama benim asıl dikaktimi çeken saçlarıydı. O sırma saçlarına kıymıştı. Aysel eve gelince zorla öğrendim. Ebrarı kurtaran adammış. Ziyaret etmek istemiş. Üstelik betülün abisiymiş. Tesadüfe bak!

Yolda karşılaştığımız da gözlerime saf öfkeyle baktı. Benim yüzümden kıymış saçlarına. Arkasını döndü gitti bana yabancıymışım gibi.




EBRARDAN..

2 ay geçmişti. Klinikten ayrılmıştım. Herzaman gidecek gücüm yoktu. Üstelik orda geçirdiğimiz son nöbet hala aklımdaydı. Ara ara gidiyor kafa dağıtıyordum. Herkes beni toplandı sanıyordu. Gündüzleri herşey yolunda gibi etrafa kahkaha atarken gece odamda sessiz hıçkırıklarım vardı. Ona ait herşeyi çöpe atmıştım. Tek bişeye ihtiyacım vardı. Bigün aysele gittiğimde banyoya giricem diyerek kirli sepetinden tşörtünü almıştım. Geceleri ona sarılıp uyuyordum. Yoksa uykular haramdı. Uzun süre aradılar tşörtü. Bende diyemedim.

Uraz abi saolsun çok destek oluyordu. Kız arkadaşi vardı. Eda abla onunlada tanıştım. Ama görüntülü görüşme ile. Çünkü kendisi eğitim için ingilteredeydi. Gelince nişan yapılacaktı. Çok fevkalade bir kadın eda abla. Psikolog kendisi. Diploma yükseltmek için gitmişti ama 2 3 ay sonra gelecekti. Bana çok desteği oldu. Online seanslar belkidr toparlanmama yardımcı oldu. Geceleri ağladığımı bitek o biliyor. Hatta tşörtü de.

Uzun zaman sonra ilk defa lunaparka gittik. Herkes eğlenirken ben dönme dolabın karşisinda öylece kalmıştım. Kötü izleri silmek isterken en kötüsünü açmıştı bana. Boynumda zincirin çizdiği iz kalmıştı hatıra niyetine. Hep beraber pikniğe de gitmiştik gezmeye de. Her türlü aktivitelere sokmuşlardı zorla.

Bugün ise uraz abi betül abim ben Ayvalığa gidiyorduk. Bana ne yapmış olurlarsa olsunlar ailemdi. Ve haklı çıkmışlardı. Bir yanım hala kızgınken bir yanım özlemişti. Arabaya valizleri yükledik. Yola çıktık. Abim işten geldiği için yorgun olduğunu söyleyip arkaya geçip betülün dizine yatmıştı. Sokaktan çikmak üzereyken onun arabası girmişti sokağa. İkimizi ön koltukta görmüştü.

Ayvalığa gelmiştik. Annemler betülü çok sevdiler. Daha önce telefonda falan görüşmüşlerdi ama yüzyüze ilk defa denk geldiler. Zaten 1 hafta kalıp dönecektik. Çünkü 2 hafta sonra Ayselin nişanı vardı. Artık okul bitince adım atmaya karsr vermişlerdi. İsteme ve nişan bir arada olacaktı. Ümitin tarafı geniş olduğu için bir salon tutulmuştu. Orda olacaktı. Geldiğimiz ilk gün annemler sarılmak istesede müsade etmedim. Hala kırgındım. Abim onlarla konuşup uyarmıştı. Üstüme gelmediler. İlk günü evde geçirdik zaten yol yorgunuyduk. Ertesi gün plaja gittik. Özlemişim sarımsaklı denizini. Akşama kadar yüzdük eğlendik. Akşam dışarı çıktık.

Hergüne bir plan yapmıştık. Ayvalık, cunda, badavut sahili. Bazen yön değiştirdik. Akçay, edremit altınoluk. Bütün sahil kısmını gezdik. Hepsinde biraz denize girdik. Bi gün izmir yaptık. Orda gezdik. Bir haftayı böyle tamamladık.

Dönüş yoluna gelmiştik. Aslında annemlerde dönmek istedi ama abim izin vermedi uzun süre onlarla aynı evi paylaşmak istemedim çünkü. Döner dönmes Ayselin hazırlıklara yardım ettik. Hediyelikleri ayarladık. Salonun süslemelerini seçtik. Müzikleri seçtik. Sıra elbiselere geldi. Abim yine çalıştığı için bizi götüremedi. Betül bizdeydi kızlarla alışverişe çıkacaktık. Tam kapıya çıkmışken o geldi arabasıyla "ben bırakayım sizi" dedi. Binemezdim o arabaya. Binmedim de zaten. O beklerken karşıdan uraz abi geldi. Haberi vardı. Ona bindik hepimiz. Arkamızdan öylece baktı sadece. Sonra oda geldi alışverişe. Önce ayselin nişanlığını seçtik. Bordo renk çok güzel bir nişanlık aldı. Betül pembe renk uzun bir elbise tercih etti abimi görüntülü arayarak. Abim zaten önceden takımını almıştı. O siyah bir takım aldı. Gömleğine kadar siyah.

Ben buz mavisi kolları tüllü mini bir elbise beğendim. Gümüş rengi ayakkabı ve çantayla kombinledim Uraz abi gri onda bir takım aldı. Cebine benim elbisemin renginde bir mendil koydu. Nişanda kavalyem oydu.

Nişan günü gelmişti. Annemler iki gün önce gelmiş hatice teyzelere yardım etmişti. Biz kızlarla kuaföre gitmiştik. Saçlarım en azından omzuma kadar uzamıştı. Uçlarına maşa yaptırıp önlerden toplatmıştım. Hafif bir makyajla ben hazırdım. Betül saçlarını açık bırakmıştı pembe tonlarında makyajla tam bir barbie bebek olmuştu. Ayağıda krem topuklularla abimin nefesini kesecekti. Aysel ise bugünün prensesiydi borda elbisesi üstüne saçlarıno ensesinde toplatmıştı. Çok çok güzeldi. Bende ayakkabılarımı giydim. Son kez aynada kendime baktım. Eğer aysel en yakınım olmasa asla gitmezdim. Salona geçtik hep beraber. Tören başladı. Salonun çalışanları sadece ümit ve aile büyükleri için kahve hazırlamıştı. Aysel onları dağıttı. İsteme töreni oldu. Yüzükler takıldı. Eski anılar geldi gözümün önüne. Gözlerim doldu. İstem dışı onu buldu gözlerim. Oda bana bakıyordu. Gözlerinde acı vardı. Neden? Onu getirmemişti nişana beşki daha ailesi bilmiyordu. Yada ortalık gerilmesin istedi.

Yüzükler takıldıktan sonra dans müziği çaldı. Aysel ve ümit ortada harika duruyordu. Diğer çiftler dansa kalkınca abim betülü kaldırdı. Eda abla bu günlük sevgilisini bana vermişti kavalyemdi. Karşıdan bana doğru gelen adımlar gerildim. Bana gelemezdi. Gelmemeliydi. O daha yaklaşmadan önüme uraz abi geçti. Elini uzattı. Elini tutarak dans edenlerin arasına karıştık. Gözlerim istem dışı ona döndüğünde hala kaldığı yerde bize baktığını gördüm. Gözlerinden ateş çıkıyordu. Dans bitmiş oyun havalarına geçilmişti. Bi ara uraz abi ellerimi tutmuş beni etrafımda döndürmüştü. Kızlarla belimize zil bağlayıp göbek atmıştık. Bi ara yorulunca dinlenmek için masaya geçmiştim. O ara küçük bir çocuk yanıma geldi.

"Abla telefonuna bakar mısın" dedi. Şaşkın gözlerle ona baktım

"Anlamadım canım" dedim

"Abla telefonuna bakacakmışsın" dedi tekrar. Ve arkasını dönüp gitti. Çantamdan telefonu alıp baktım. Onlarca mesaj vardı.

-ebrar?

-arka tarafa gel ebrar.

-bak şu telefona

-iki dakika otur şu masaya

-lan minicik elbiseyle ortada.

-o herif neden bu kadar dibinde.

-ebrar arka tarafa gel

-ebrar.
Artık mesajlara baktığımı biliyodu.

-arka tarafa gel ebrar!

-hayır!

-ebrar delirmek üzereyim. Arka tarafa gel.

-gelmicem rahat bırak Alper ABİ!

-2 dakika içinde gelmezsen ne olacağı umrumda olmaz alırım o salondan seni.

-saçmalama

-çok ciddiyim 2 dakikan başladı.
Ciddiydi. Ayselin günü mahv olmasın diye gittim. Arka tarafa çıktığımda etrafa bakıyordum. Bi anda bi el bileğimden tutup ara yere soktu beni. Sırtım duvara yapışmıştı. Karşımda gözleri sinirden kıpkırmızı bir adam vardı.

"Kim o herif"

"Sanane"

"Neden bu kadar dibinde"

"Sanane"

"Neden seninle uyumlu giyindi"

"Sanane alper ABİ sanane"

"Ne var onunla aranda"

"Bir sanane daha"

"Ebrar delirme beni. Bak sabrımın son safhasındayım."

"Bundan banane"

"Ebrar" Diye tısladı enson

"Urazla aramda olanlar seni neden ilgilendiriyor"

"Bana abi derken ona ismiyle mi hitap ediyosun" dedi acı çeker gibi.

"Bunu sen istemedin mi. Eskisi gibi arkadaşının abisiyim diyen sen değilmiydin" Bir adım daha attı bana doğru "geri bas" dedim. Öyle baktı yüzüme "mesafeyi aç abi. Uzaklaş"

Bi adım geri çekildi. Ne olduğunu anlamadan duvara yumruk geçirdi. Korkarak çığlık attım. Eli kanadı. Bi anlık elini elime alıp yarasına baktım. Kulağıma yaklaştı. "Hala kıyamıyosun bana" diye fısıldadı. "Neden onun yanındasın". Hemen bıraktım elini.

" Vicdan meselesi sadece"dedim elini göstererek. Tam bişey diyecekken arkasından adımı işittim. "Ebrar" Arkasına baktığımızda Uraz abi gelmişti. "İyi misin canım" Canım demesiyle Alperin çenesi kasıldı. Gözleri beni buldu. "İyiyim uraz içeri geçelim" dedim. Uraz abiye ismiyle seslenince saniyelik şaşırdı. Sonra olayo anladığı için bozmadı. Elini bana uzattı. Onun elinden tutup Alperi arkamda bırakarak salona doğrı ilerledim. Kapısında elini bıraktım. "Abi" dedim açıklama yapmak için. "Anladım" dedi gülümseyerek "açiklamaya gerek yok. Sana zarar vermedi dimi"

"Hayır sadece seni sordu" Dedim.

İçeri geçtik nişan bitince hep beraber yemeğe gıttık gençler olarak. Orda gözü hep Uraz abideydi. Gece hava serin olunca Uras abi çeketini omzuma bıraktı. Bunu yapınca alper hızla sandalyesini itti ve mekanı terkedip gitti. Herkes arkasından bakakalmıştı....

BÖLÜM SONUU...

NASILDI BÖLÜM.

ALPERİN KUDURMASI ÇOK HOŞUMA GİDİYOR.

URAZLA EBRARI SHİPLEYENLER EDAYA ÜZÜLDÜ MÜ?

EBRAR SADECE ABİSİ GİBİ GÖRÜYOR URAZI.

ALPER NE YAPACAK BUNDAN SONRA.

EBRAR NASIL DAVRANACAK.

SERDAR OLANLARI DUYUNCA NE TEPKİ VERECEK.

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN CANLAR.

NE KADAR OY VE YORUM GELİRSE YENİ BÖLÜM O KADAR ÇABUK GELİR.

DESTEK VEREN HERKESE TEŞEKKÜRLER 🥰🌺👍😘