-Ebrar yetiş! Allah için yetişin çabuk!!

-aysel sakin ol! Ne oldu?

-abim abim yanıyo ebrar yetişin. Kendinde değil.

-kapat hemen geliyoruz hazırlanın.

Telefonu kapattıktan sonra bi hızla abimin odasına koştum. Kapı falan çalmadan daldım içeri. Sesime uyanan abim yataktan fırladı.

"güzelim iyi misin noldu? "

"abi aysel aradı alper yani alper abi çok ateşi varmış kendinde değilmiş. "

"Hemen üzerine bişey al çıkalım. "

Pijamaları bile umursamadan üstüme çeket alıp evdeb koştuk. Aysellerin kapıya geldiğimizde ağlamaktan helak olmuş halde açtı kapıyı

"Nerde? "

"Odasındq düşüremedim ateşini sayıklıyor hep. Kendinde değil uyanmıyor" Abim odasına koşup sırtına aldı hemen. Hızla evden çıktık. Arkaya aysel ve Alperi bırakıp ben önde hızla hastaneye gittik. İçeri koşarak girdüm. "Yardım edin. Arabada hasta var kendinde değil." Güvenlik hemşire elinde sedyeyle kapıya geldi. O ara abim alperi indirmeye çalılıyordu. Güvenliğinde yardımı ile sedyeye bindirdik. İçeri girdiğimizde direk damar yolu açılıp ateşin düşmesi için serum taktılar durumu sordular. Olanı anlattıktan sonra başka ilaçlarda eklediler içine. Serum bittikten sonra duruma bakacaklarmış. Biraz başında bekledikten sonra. "Kantine gidip bişeyler yiyelim hepimiz aç olmaz böyle" Dedi.

"Siz yiyin ben sonra yerim" dedi aysel. Aslında ben kalmak istedim başında.

"Benim canım istemiyo şimdilik. Siz gidin arkadan ben yerim" İkiside halimi anlayıp beni başinda bırakıp çıktılar. Yanındaki sandalyeye oturup onu izledim. Ne olmuştu ona böyle. Yüzüğü de yoktu? Neden bu hale gelmişti? Çok kötü görünüyordu. Öylece onu izledim bi süre. Belliki bizimkiler beni yalnız bırakmak için geç gelecekti. Ona bakarken birden huzursuzca kıpırdanmaya başladı. Ağlayarak sayıklıyodu ama ne dediği tam anlaşılmıyodu. Sakinleştirmek için yanına yaklaştım. "Neden" diyordu sürekli. "Alper, alper kendine gel. Alper! " Hafif sarsıp seslenince yavaşça gözlerini açtı. Mırıldanır şekilde sesş çıktı "Ebrar"

"Burdayım alper sakin ol"gözleri tekrar kapandı ama ağlamaya ve mırıldanmaya devam etti" Gitme ebrar. Sende gitme! "

"Burdayım.yanındayım gitmiyorum. " Korkarak elini tuttum. İlk defa ona ismiyle seslenmiştim. Ama kendini bile bilmezken bunu hatırlaması pek mümkün değildi. Sende gitme demişti ne demekti?

Abimler odaya girdiğinde ellerimi çektim.

"Nasıl durumu? "

"biraz önce sayıkladı neden dedi. Ben sakinleştirince biraz sende gitme dedi. "

"Ne oluyor bi anlasam. Eceyi aradım kapalı telefonu"

"Bence arama serdar abi ne oluyosa onla ilgili gibi geliyo. Bırak arama uyanınca kendi arar istiyosa. "

"Had güzelim gel sende doyur karnını"

Abinle kafeye inip tost söyledim karnımı doyurdum. Biraz oturup odaya çıktık. Durumu hala aynıydı. Kalabalık olmadığı için içerde durmamıza izin verdiler. Yoksa tek kişi değip çıkarıyolardı. Biz kantindeyken kan almışlar tahlil için. Serumun bitmesine yakın doktor geldi.

"Hastamız fazla alkol almış. Üstüne üşütmüş ateşi o yüzden çikmiş bu kadar. Serum onu rahatlacaktır. Ben bi iki ilaç daha yazıcam. Ama hem alkolün hemde sserumun etkisiyle büyük ihtimalle uzun süre uyur. Belki yarına kadar. Serumun içinde onu beslicek takiye lerde yaptık. Uyandıktan sonra bişeylet yedirip . İlaçlarını düzenli içirin. Eğer ateli tekrar 39u geçerse gelirsiniz tekrar getirin"

"Çıkabiliriz miyiz? "

"Serumu az kalmış. Bitince çıkabilirsiniz. Ben hemşiteden reçeteyi yollarım. "

"Teşekkürler doktor bey çok saolun. "

Tekrar başına oturup bekledik. Öyle masum uyuyorduki. Onu bu hale getireni ellerimle boğmak istedim. Biz beklerken hemşire gelip serumu çıkardı. Reçeteyi verip çıkabileceğimizi söyledi. Alper hala kendi yürüyebilecek gibi olmadığı için tekerlekli sandalye ile arabaya kadar götürdük. Arabada kimseden çıt çıkmadı mahalleye girince abim eczaneden ilaçlarını aldı. Evlerine girip yatağına yatırdık.

"Ben hocaları arayayım bi. Gelemeyeceğimi bildireyim. "

Ebrar moda tasarımı okuduğu için okul olarak bu akşam izmite moda fuarına gideceklerdi. Kaç haftadır bunu bekliyodu. Sorda modacılarla tanışma ihtimali vardı. Bunu kaçırmaması gerekiyordu.

"Arama! Ben burdayım. Sen git. Bidaha böyle fırsat gelmez. Hem zaten doktor yarına ladar uyur dedi"

"Olmas onu öyle bırakamam. Hem seni de tek bırakmak olmaz"

"Ebrar haklı abicim. Sen git bu fırsat her zaman denk gelmez. Benim nöbet vardı ama arar söylerim amire. "

"ya beni niye takmıyosunuz? Ben bakamam mı? Abi sen nöbete aysel sen fuara gidiyosunuz. Bişey olursa abi seni ararım çıkar gelirsin. Ayseş sanada her saat başı haber ederim. Zaten saat 5 olmuş. Senin araba 7de kalkcek hemen hazırlan çık git. Abi sende ayseli bırak. "

"Ama"

"Ama"

"Susun dedim ben bakarım ona zaten uyucek. Ateşi çıkarsada ambulans ararım en kötü gidiyosunuz! "

"Aysel sus abicim gir çantanı al tırnaklarını çıkardı gene bu. "

"Aynen öyle hadi gidin! "

Onları yokcu ettikten sonra odasına gidio alperi kontrok ettim. Ateşi yoktu. Ama pek uyanacak gibi değildi ne olur ne olmaz diye bişeyler hazırşamak için mutfağa gittim. Çorba yapıp altını kapattım hazırda bulunsun uyanınca içer kendime de kahve yapıp odasına girdim. Mışıl mışıl uyuyordu. Kitaplığından kitap alıp okumaya başladım zaten akşam olmuştu bu sürede. Telefonum çalınca uyanmadan açtım abim arıyordu.

"Güzelim sana yemel söyledim kapıya gelince şaşırma nasış oldu alper? "

"zahmet etmişsin abi ben ayarlardım bişeyler. Uyuyo hala aynı. "

"Ben seni bilirim sen bişey yemezsin şimdi yapıp gönderdiğim yemek bitecek"

"Tamam abi bitecek. " Tam telefonu kapatmıştım zil çaldı delikten bakıp kuryeyi görünce aldın yemeği mutfağa geçip karnımı doyurdum. Çöplerimi toplayıp tekrar yanına gittim. Baktığımda hafif ateşi başlamıştı. Başına ıslak havlu koyup düşürmeye çalıştım. Başına, el ve ayak bileklerine koyarak düşürmeye uğraştım. Geç saatler olduğunda ateş yükselmiyordu ama düşmüyordu da. Duşa girmesi lazım ama sokamam tek başına hakkından gelemezdim. En iyisi üstünü çıkarıp vücüduna ıslak havlu koymak lazımdı. Hafifçe seslendim.

"Alper abi. Kalk hadi bana yardımcı ol. Üstünü çıkarmam lazım. "Mırıltılar çıkardı. Beni anlamadığına emindim. Başından tutarak kaldırmaya çalıştım.

" Alper uyan. Hadi kalk biraz ateşin var" Sanırım anlamış olacakk ki biraz doğruldu. Tişörtünü tutup çıkarmaya çalıştım. "Kaldır kollarını hadi alper" Çocuk gibi kollarını kaldırdı tişörtü tam çıkarmıştım ki gözlerini hafif aralayıp belimden tuttu. Ben ne olduğunu anlamaya çalışana kadar diğer eliyle ensemden tutup dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Gözlerim anın etkisiyle kocaman açıldı. Bu ilk öpücüğümdü. Dudakları kıpırdamadan öylece durdu bikaç saniye. Daha sonra dudaklarımdan ayrıldı. Ama geri çekilmeden alnını alnıma yasladı. O an gözlerim kendiliğinden kapandı. Sonra dudaklarından beni vuran kelimeler döküldü.

"ECEMMM, SEVGİLİMM"

EVET BİR BÖLÜMÜN DAHA SONUNA GELDİK.

PEKİ ŞİMDİ NE OLACAK.

ALPER EBRARI ÖPTÜ

İLK ÖPÜCÜĞÜNÜ ALPERE VERDİ EBRAR.

ALPERİN ECEM DİYE SAYIKLAMASI...

BÖLÜM HAKKINDA DÜŞÜNCELERİNİZ NELERDİR?

OY VE YORUM YAPARSANIZ BENİ ÇOK MUTLU EDERSİNİZ.

HEPİNİZE TEŞEKKÜR EDERİM.. 🌸🥰