Genç kızı sürükleyerek götürmüştü babası. Alper bi adım atmak istediğinde serdar engel oldu. "Şimdi değil kardeşim. "

"ona zarar verecek"

"Saçmalama alper babam ebrarı gözünden kıskanır. Sadece sinirli bana bırak halledicem ben"

"Dikkat et serdar. Ona bişey olmasına müsade etme".

Serdar ordan ayrılıp eve girmişti. Girdiğinde kızılca kıyamet kopmuştı zaten.

" Ebrar sınama beni. Ayrılacaksın dedim"

"Asla bana asla"

"Benim sözümü çiğneyecek misin"

"Bunca zaman sana karşı gelmedim baba. Ne dediysen tamam dedim. Ama bu defa olmaz" Sinirle saçlarını karıştırdı kız. "Neden anlamıyosun ya. Ben çocukluğumdan beri aşığım ona. Ya söz günü halimi hatırla ben sevdiğim adamı kaybettim diye kendimden geçtim. Şimdi ona kavuşmuşken nasıl vazgeçeyim"

"Nasıl inanabiliyosun ona. Gözünün önünde başka kızla oldu o"

"Ben hemen inandım mı sanıyosun. Haftalarcs aylarca uğraştı baba. Beni ikna etmek için uğraştı. Ben inandım ona gördüm gözlerinde o sevgiyi. "

"Sevginizde aşkınız da heves 3 güne geçeçek bişey. Bu iş olmaz ebrar son sözüm bu"

"Bende ondan ayrılmıcam baba son sözüm bu" diyerek salondan çikip odasına gitti kız. Babası arkasından gidecekken sersar durdurdu. "Baba yeter. Sakin ol çol üstüne gidiyodun"

Alperlelerin evinde de durum farklı değildi. Genç adam içeri girer girmez tartışma çıkmıştı. Babası ve annesi asla kabul etmiyordu. Sözde kızı gibi seven hatice hanım bi anda düşman beklemişti ebrarı. Çünkü gözünde başka kız vardı alper için. Alper ailesine resti çekip odasına girmişti. Aysel ve serdar ise ortada kalmıştı. Bildikleri halde sakladıkları için aileleri onlara da tepkiliydi. Ama onlar kardeşlerinin mutluluğunu biliyordu.

Normalde 1 hafta kalıp dönen annesi babası 2 aydır gitmemişti. Hergün kızını kliniğe kendi bırakıp kendi alıyordu adam. Asla alperle görüşmesine müsade etmiyordu. Durumu bilen canan hanım ise arada ebrara izin verip bir iki saat erken çıkmasını sağlıyordu. Bu sürede genç aşıklar vakit geçirip hasret gideriyordu. Alper defalarca kapıya gelmiş ama adam asla kabul etmemişti. Orta yolu bulamıyorlardı. Ailelerini kırmadan bu işi kabul ettirmekti amaçları. Ebrer yine işten erken çıkmış Alperle sahil kenarında arabada oturmuş yol bulmaya çalışıyorlardı. Artık kız ağlamaktan perişan olmuştu. Bi tarafta ilk aşkı babası. Diğer tarafta son aşkı sevgilisi. Ortada o kadar sıkışmıştı ki. Artık nefesi dar geliyordu. Sevdiği kızın bu haline dayanamayan adam kızı kolları arasına aldı. Sımsıkı sarılmış aşıkları ayıran camdan gelen tıklanma sesiydi. Kafasını cama çevirdiklerinde levent bey sinirle onlara bakıyordu.

Arabadan inen geçlere öfkeyle konuştu adam

"Ben sana kızımdan uzajçk dur demedim mi"

"Levent amca neden böyle yapıyosun. Ben Ebrarı çok seviyorum ben ondan vazgeçemem. "

" Kes sesini bidaha görmücem seni yanında yakınında"

"Levent amca hani ben senin evladın gibiydim. Beni çok severdin. Şimdi neden bu öfke. "

"Sen kardeşim dediğin insana ya gözle bakınca gözümde zerre değerin kalmadı. Şimdi defol gözümün önünden" Kızı kolundan sürükleyerek arabaya götürdü. Eve geldiklerinde siniri hala geçmemişti.

"Bitireceksin Ebrar ben bitireceksin dedikçe sen dibinde bitiyosun"

"Bende bitirmiyeceğimi söyledim baba"

"Elimi üstünden çekerim. Eğer o adamdan ayrılmazsan kliniği unut ebrar"

"Ne diyosun baba"

"Duydun hayalin olan kliniği açmam sana. Bütün desteğimi çekerim."

"Umrumda mı sanıyosun. Benim en büyük hayalim Alperdi. Açma başkasının yanında çalışırım belki geç belki güç olur ama ilerde kendim açarım kliniğimi"

"Engel olurum. Ben çok yapamsamda Ekremin eli kolu fazla uzun bilirsin. Bi yerde çalıştırtmam seni. Mesleğini yapamazsın"

"gider garsonluk yaparım. Temizlik yaparım. Başka iş yaparım gocunurum mu sandın. Beni bunlarla korkutamazsın"

"Aklını başına topla Ebrar. Sana son şans" Adam kızını vazgeçiremeyeceğini anlayınca oyunu çevirmişti. Artık ebrara değil diğer tarafa oynayacaktı. Ekremle iş birliği yapmış Alperi caydırma politikasına geçmişlerdi.

Üç adam bugün dişarda buluşmuştu. Alper arayı bulduğunu sanarken işlerin karışacağından haberi yoktu.

"Alper bu işten vazgeçeceksin" dedi levent. Ozaman anlamıştı alper değil ara bulmak bunlar ara karıştırmaya niyetliydi.

"Defalarca söyledim yine söylüyorum ben ebrar dan vazgeçmem. "

"Ebrarın hayalini elinden alırım Alper"

"neden bahsediyosun Levent amca"

"en büyük hayali klinik açmak. Ben açacaktım sözüm var bilirsin. Eğer senden ayrılmazsa o kliniği açmayacağımı söyledim. Senden vazgeçmedi ama klinikten vazgeçti, hayalinden vazgeçti. Sen buna göz mü yumacaksın"

"siz açmayın ben açarım ona o kliniği"

"Kolay mı sanıyosun sen o işleri. Öyle kenara attığın üç beş kuruşla olcek iş değil bu"

"varımı yoğumu önüne sermeye razıyım"

"İşte buna da ben engel olurum" dedi babası. "Elimin ne kadar uzun olduğunu bilirsin. Ne malum gerekli evraklar izinler çıkmaz belki. Hatta kiralayacak dükkan bile bulamayabilirsiniz" diye tehdit etti.

"Bizi bunlarla yıldıramazsınız. Ben elimden geleni yaparım. Asla vazgeçmem"diyerek arkasını dönmüş gidiyordu ama gelen ses ayaklarını durdurdu " ebrarı burdan götürürüm"dedi Levent bey.

"Ebrer küçük çocuk değil reşit birey kendi isteğiyle sizinle geleceğini sanmıyorum"

"Ya zorlarsam? "

"Bu o kadar kolay değil" diyeerek arkasını dönüp gitti.

Bu konuşmadan sonra 1 hafta geçmişti. Genç aşıklar yine buluşmuştu. Ama kızın hali gerçekten kötüydü. Hayalinden vazgeçmişti. Babası tehdit etmişti. Annesi yanında değildi. Artık kızına eskisi gibi sarılıp öpmüyor uzak duruyordu. Kızın bu hali alperi perişan etti.

"Üzülme güzelim belki şimdi değil ama ileride söz ben açıcam sana o kliniği" dedi adam. Genç kız buruk bir gülümseme ile baktı sevdiğine. "Bu kadar ileri nasıl gidebilir. Klinik umrumda değil sen varken ama bunun benim için önemini bilmiyor gibi beni nasıl tehdit eder" İkiside üzgündü. Kolları altına altı sevgilisini. O aşık olduğu saçlarıns gömdü burnunu çiğerlerini o kokuyla doldurdu. Uzun uzun sarıldılar ogün. Sanki işlerin çıkmaza gireceğini bilir gibi uzun uzun sarıldılar birbirlerine. Birbirlerinin dudaklarında soluklandılar.

Yaptıklarının boşa çaba olduğunu gören iki adam ise işi bir nebze daha büyütmüşlerdi. En azından birinin korkması lazımdı. O akşam yine hep beraber yemekteydiler. Ebrar yine hiç Bişey yememiş tabağı ile oynamıştı sadece. Zaten son zamanlarda iyice zayıflamıştı. Yemekten sonra serdar nöbete gitmiş ebrar odasına geçmişti. Mutfakta ise karı koca kendi arasında konuşuyordu.

"Bu yaptığımıdiz doğru mu levent"

"Karışma mine. Bize başka yol bırakmadılar. Gözlerinin korkması lazım. Ciddiyetimizi anlamaları lazım"

"Bu iş riskli levent. Küçük çocuk değil bu reşit kız."

"Öz kızım beni şikayet edecek değil ya Mine" Kadın mutfakta kızı için meyve suyu hazırlıyordu. Adam ise cebinden çıkardığı ilacı bardağın içinr damlatmıştı. Bardağı alan kadın kızının odasına gitti.

"İstemiyorum anne"

"Ebrar iyice zayıfladın. Vücudun halsiz kalacak. Yemek yemedin şunu içeceksin" diye emir verdi kızına. "İçmeden çıkmam bu odadan. Tek dikişte içti bardağı sinirle annesine geri uzattı. " İçtim işte şimdi yanlız kalmak istiyorum. " Kadın bardağı alarak odadan çıktı. Salona indiğinde kocası telefonla uğraşıyordu. Bir kaç saat sonra içtiği ilaçlı meyve suyu nedeniyle derin bir uykuya dalmıştı kız. Annesi küçük bir çanta hazırlamıştı. Babası kızı kucağına alıp arabaya bindirdi. Çantaları arabaya koyup evden ayıldılar.

Sabah nöbetten çıkıp eve gelen serdar evi sessiz bulmuştu. Annesi babası nerdeydi? Kardeşine bakmak için odasına gittiğinde onunda orda olmadığını gördü. Fakat yastığının üstünde bir kağıt vardı.

*BU İŞ BU KADAR UZAMAMALIYDI. KIZIMI GÖTÜRÜRÜM DERKEN NE KADAR CİDDİ OLDUĞUMU ŞİMDİ ANLAMIŞTIR ALPER BEY. EĞER EBRARDAN AYRILMAZSA ASLA GERİ GETİRMEYECEĞİM. ŞİMDİ DÜŞÜNSÜN BAKALIM AŞKI MI ÖNEMLİ YOKSA AŞIK OLDUĞU KADININ MUTLULUĞU MU? *

BÖLÜM SONUUUU..

ŞİMDİ NE OLACAK.

ALPER NE YAPACAK.

EBRARI NEREYE GÖTÜRDÜ.

BABASI HAKKINDA NE DEMEK İSTERSİNİZ

BUNDAN SONRA ONLARI NELER BEKLİYOR??

YORUM VE OY VERMEYİ UNUTMAYALIM

HEPİNİZE TEŞEKKÜR EDERİM 🥰🌸