Avcunun içine bıraktığım elimin tersine hafif bir öpücük kondurdu. Bir süre öyle durduk.

"İşte artık o emre lavuğunun hesabını kesebilirim" dedi. Ne?

"Anlamadım? " diye sordum

"Farkında değil misin Yonca. Piç sürekli etrafında. Sülük gibi yapıştı herif. " Gözlerim kocaman açıldı. "Pardon istemeden ağzımdan kaçtı" dedi.

"Bende farkındayım. Gereksiz şeylerle sürekli revire geliyor. Ama sözlü olarak bişey demedi daha"

"İtiraf etmesini mi bekliyosun" diye sordu şaşkınca.

"Hayır tabiki. Ama bişey dediği olmadığı için geri ters tepki verebilir. Hem bir süre aramızda kalsa. Ben ee şey çekiniyorum sanırım" Güldü yavaşça

"Peki aramızda kalsın. Emreyi napıcaz peki"

"Onu ben hallederim eğer devam ederse sen öyle devreye gir olur mu"

"Peki bakalım ona da peki" Dedi. Biraz daha durup evlere döndük.

Ertesi gün revirdeyken yine Emre geldi. Esradan yanlız birakmasını istedim. Çocuğun gözleri parladı resmen.

"Üsteğmen ne zaman vazgeçeceksin sürekli saçma sebeblerden revire gelmekten. "

"anlamadım doktor hanım"

"Diyorum ki gereksiz sebeblerini bahane ederek gelme artık. Hastane raporlarına baktım turp gibisin maşallah. Bu bahanelerin arkasına sığındığının farkındayım fakat yanlış yoldasın. "

"Peki kabul ama neden yanlış? "

"Rahatsız oluyorum bunlardan lütfen devam etme. Eğer edeceğim dersen bu konuyu komutanına bildirmekten çekinmem haberin olsun"

"Peki doktor hanım. Siz öyle diyorsanız tekrar rahatsız etmem. " diyerek döndü ve gitti. O gittikten sonra esra "ay şükür" Diyerek içeri girdi. Kapıyı dinlediğinden eminim ama ıspatlayamam. Telefonu alıp Uğura mesaj attım.

-Emre işi halloldu.

-yine mi geldi lavuk.

-evet ama ben gerekli cevabı verdim tekrarı olmayacak

- müsait misin?

-ne için

-gelebilir miyim?

-esra var olmaz

-peki akşam bir kahve ikram eder misiniz bana.

-hımm bu olabilir. Akşam bekliyorum ozaman.

Akşam için planı yapmıştık. Dün doğumdan sonra tekrar nurdanı arayamamıştım. Bugün onunla konuştum. Eksik bişey olursa çekinmemesini söyledim. Bugün annesi gelecekmiş zaten. Yarında hastaneden çıkacakmış. Yasemin ablayla konuşup yarın için plan yaptık. Önce evi temizleyip bebeğe hazırlayacaktık. Yiyecek bişeyler hazırlayıp bırakacaktık. Mesai bitiminde dve geçtim. Üzerimi değiştirip şöyle bi salonu elden geçirdim. Evde olduğum için daha rahat kıyafet giymiştim. Tayt üstüne tişört çekip beklemeye başladım

Çalan zille kapıya ilerledim. Elinde tatlı poşetiyle kapıda bekleyen adamı içeri buyur ettim.

"Neden zahmet ettin. "

"Ee ben senin gibi kendim yapamıyorum ama en azından hazır alabiliyorum" dedi gülerek poşeti mutfağa bıraktım. Kahve için makineye kahveleri koydum"sadeydi değil mi"diye içerş seslendim.

"Evet" Dedi yakınımdaki ses. Kapıdaymış. Makineyi çalıştırıp tatlı için tabak çıkardım. Tatlıları ve kahveyi tepsiye koyup salona geçtik. Bugün olan emre mevzusunu anlattım.

"Eğer tekrar ederse bana bildir. Ben konuşurum komutanıyla aram iyi"

"bende konuşurum sorun değil"

"Yoncam mümkünse bizim timdekiler hariç kimseyle muhattap olmanı istemiyorum. Zaten yeni doktor olarak fazlasıyla meşhursun"

"Nasıl yani"

"Boşver sen. "

"Ya ama olmaz söylesene"

"Olmaz doktorcuğum bende kalsın boşver"

"peki yüzbaşım bende bundan sonra sizr bişey söylemem. "

"Bi dakka ne dedin sen"

"Ne dedim ki? "

"Yüzbaşım dedin"

"eeee ? "

"Sen bana yüzbaşı derdin"

"olabilir. O zaman yüzbaşıydın. Şimdi yüzbaşımsın demiyeyim mi"

"De hep de. Sadece bana de ama"

"Sadece sana yüzbaşım. "Biraz daha sohbet ettikten sonra evine uğurladım. Yarın işler yoğundu. Bir günlük revirin esraya bıraktım çünkü nurdana hazırlık yapacaktık. Yavuz yasemin ablaya anahtarı bırakmıştı. Bebeğin odasını ve Nurdanın yatağını hazırladık. Salonu elden geçirip yemekler hazırladık. Öğlen Nurdan ve bebişi geldi. Biraz bebişi sevdik. Nurdana yemesi için bişeyler hazırlayıp akşam yemeği için mutfağa geçtik çünkü akşam timin hepsi gelecekti emindik. Biz yemek hazırlarken mutfağa Nurdan girdi.

"Yonca aklıma bişey takıldı. Hadi yavuz seni aradı okey. Uğur nerden duydu" Buyur burdan yaaak. Ben işin bu kısmını hiç düşünmedim ki. Ne dicem şimdi.

"Yani ben şimdi telaşla evden çıkınca uğur da sanırım dışarıdan geliyomuş"

"Eşofmanla mı"

"Belki çöp atmaya çikti ne bileyim ben" Şuan kulaklarıma kadar kızardığıma eminim. "Apartmanda karşılaştık beni telaşlı görünce bende senin durumu anlattım ondan yani ondan berbaer çıktık" İnandılar mı

"Yemedik" Dedi yasemin. İnanmadılar.

"Aaa ister yiyin ister yemeyin canım. Hem geçsene sen bebeğinin başına aaa"

"Valla kaçıyor abla bu"

"Hiçte kaçmıyorum neden kaçayım canım"

"Neyse şimdilik bişey demiyoruz ama yakında alırım sorguya" Dedi yasemib abla. O zamana kaç kaçabildiğib kadar yonca!

Yemekler hazırladıktan sonra tim gelmişti. Herkes bebeğe bakarken Uğur ile gözgözr geldik. Kafamı çevirinde bakışım yasemin ablaya geldi. Gözleri uğur ve benim aramda mekik dokuyordu. Ve yüzünde iğrenç bir sırıtma vardı. Yoo yoo ben bu gülüşü hiç sevmedim. Masayı kurduk herkes sofrays oturdu. Son tabağı getirdiğimde nedense sadece uğurun yanı boştu. Oraya iliştim bende. Yemeği yasemin ablanın imalı bakışları arasında yedim.

Ben bebeğe şimdiden acıdım. Bu amcalarla büyümek gerçekten sabır ister. Uğurun kucağındayken öyle izledim onları. Kocaman kolları araasında küçük olan bebek daha da Küçücük kalmıştı.

"Yakıştı valla komutanım" Dedi onur.

"Tez zamanda seninde kucağına versin Allâh inşalah" Dedi yasemin abla.

"Önce bi anne adayı lazım yenge" Dedi Efe. Nedense bu işin sonu bana değecekmiş gibi geliyor.

"Belli olmaz o yakında belki olur" dedi yasemin abla. Heh bak değdi.

Hepsi sorgular gözle uğura bakıyordu. Bi ara su içmek içşn mutfağa gittim. Tam bardağı yerine bırakırken arkadamdan selen sesle ürktüm.

"İyi misin? "

"Sanırım yasemin abla şüpheleniyor"

"Bir yanlışımız yokki yoncam. Sen böyle istediğin için gizli tutuyoruz" Saçımı kulağımın arkasına koydu.

"Ya öyle de ama"

"hiiiiiihh" Yasemin ablayla kendimi geri çektim. "Pardon pardon ben çıktım" diyerek kapıya döndü çıkmadan önce de söylemeyi ihmal etmedi. "Ben biliyordum ama"

"Hayır yaaa sözde gizli kalacaktı ilk günden yakalandık."

"güzelim çekinme bu kadar. Kimse kötü düşünmez yadırgamaz. Eğer yasemine yakalandıysak herkesin öğrenmesi an meselesi. Bence gizlemenin mantığı yok"

"Ne yapıcaz peki"

"Cevap basit" dedi elimi tutarken içeri doğru adımladı.

"Uğur napıyosun"

"Yaseminden önce içerdekilere söylüyorum" dedi. El ele salona girdik. Yasemin ve Nurdan gülümserken diğer herkes ağzı bir karış açık bize bakıyordu.

"Devrem cimcikle beni" dedi onur. Efe ise cimciği bastı koluna.

"Hısssst acıdı gerçekmiş lan"

O ara yasemin ve nurdan ellerini bir birine vurarak çak yapmışlardı. O ara yasemin abla şak diye resmimizi çekti.

"Abla napıyosun" dedim telaşla.

"Ne yapıcam Neşe ye atıcam. "

"Abla sakın" dedi Uğur.

"Kusura bakmayın. O kadar operasyon yaptık. Eğer şuan neşeyi bilgilendirmezsem ve yarın öğrenirse beni doğrar" dedi.

"Ne ara bu konuma geldiniz siz" diye sordu kahraman abi.

"Çok yeni daha abi" Dedi uğur. "Eğer yasemin abla yakalamasa bir süre daha gizli kalacaktı"

"Neden oğlum biz el insanımıyız"

"Yok abi de yonca öyle istedi"

Herkes bana bakınca utandım.

"Eğme başını abicim. Sevda utanılacak bişey değil". Hepsi tek tek tebrik edip hayırlı olsun derken Onur " Geçmiş olsun abi"dedi."yanliş oldu galiba devrem hayırlı olsun diyecektin"diye uyardı efe.

"Yok devrem. Bilerek dedim. Şimdi albayım duyunca vuracak yüzbaşımı" dedi. Ben bu ihtimali nasıl atladım ya!

"Hee doğru ya lan. Aman olsun devrem yengem doktor nasılsa pansuman yapar yaralarına" Dedi efe. Bi dakika yengem mi dedi o? Valla yengem dedi.

"Korkutmayın lan" Dedi kahraman abi. "Vurmaz süründürür en fazla" Saol abi be içim ferahladı valla.

"Bana bakın herkes çenesini kapalı tutsun. Biz albayıma açıklayana kadar orda burda konuştuğunuzu duymiyim dedi. " Tam o ara yasemin ablanın telefonu çaldı. "Heeh geç kaldı" dedi. Ve telefondan ses duyuldu. "Kamerayı çevir ablaaa" Eyvah Neşe! Uğur hala elimi tutuyordu. "Aayyy" dedi erir gibi. Ben utançtan iyice gömüldüm koltuğa. "Yengeeeee" Diye bağırdı. Gözlerim kocaman telefona baktım "oh be hep lafı çevirmekten yorulmuştum. Rahat rahat derim artık"

"Neşe! " Diye uyarı tonlamasını yaptı uğur. Ama neşe daha beterini yaptı "Aaanneeeee kooş telefonda abimle sevgilisi var" Yok artık bu kadar değil. O an telefonu alıp kapattı Uğur. "Ararsa sakın açma abla ben daha uygun zamanda anlatırım" Dedi

"Lan bi durun. Biz patlatscaktık bombayı ama elimizde patladı" Dedi Akif. Herkes onlara baktı. Elindeki kağıdı gösterdi.

"1 ay sonra düğünüm var"

"NEE" koro halinde hepimizden tek kelime döküldü. "NEE!! "

OPPPSSSS BÖLÜM SONU.

BİZİM ŞAPŞAL AŞIKLAR İLK GÜNDEN YAKALANDI.

NASILDI BÖLÜM

İKİNCİ BOMBAYI AKİF VE YELİZ PATLATTI.

DÜĞÜNÜMÜZ VAR A DOSTLAR. HEPİNİZİ BEKLİYORUZ.

YORUM VE OYU UNUTMAYALIM CANLAR.

BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE.