O GÜN Kİ GÖRDÜM SENİ

O gün ki gördüm seni

Yaktın ah yaktın beni…

Tam da o gün gördüm seni. Kapkara bulutlar, mavi gökyüzünü siyaha boyamıştı. Dalgalar hırçınca kayalıklara vuruyordu. Biraz sonra anlaşılacağı gibi fırtına başlayacaktı. Bu yüzden en yakın dolmuş durağına koşuyordum.

Koşarken gözüme bir sima takılmıştı. Bu sendin… Yavaşlayıp durdum. Kayalıklara oturmuş denizi izliyordun. Bende seni izlemeye başladım. Neden bilmiyorum ama sadece o an tek isteğim sadece seni izlemek oldu.

Yüzünü görmedim. Gözlerini de öyle. Sadece sırtını gördüm. Ve unutmadan bir de saçlarını… Seni tanımıyordum ama işin garip tarafı sanki seni yıllarca tanıyor gibiydim. Kalbim deli gibi atıyor, nefesim hızlanıyordu. O gün, kalp krizi geçirdiğimi sanmıştım. Hala da emin değilim. Belki de gerçekten kalp krizi geçirmiştim o gün.

Dışarıda fırtına kopuyordu, içimde fırtına kopuyordu. Ama ne fırtına! Dışarıda kopan fırtına içimdekinin yanında küçücük kalır. O kadar yani! Kısacası bir an da dengemi alt üst ettin.

Yarım saat sonra oturduğun kayalıktan kalkıp kafana kapüşonunu geçirdin ve kayalıklardan inip hemen yanımdan geçip gittin. Ama beni görmedin bile. Sadece ikimiz vardık oysaki. Beni görmeni o kadar çok istemiştim ki o an. Ama görmedin işte. Belki de görmek istemedin beni. Sende haklısın daha tanımadığın bir kıza neden durup bakasın ki?

Eve geldiğimde sırılsıklamdım. Annem ağzıma sıçmıştı. Bir güzel de dövmüştü. Tabii sonrasında nezle olmuş ve yataktan bir hafta çıkamamıştım. Öksürmekten boğazım çok ağrımıştı. Bir de derslerden kalmıştım. Normalde pek umurumda olmazdı okula gidememek ama hemen ardından sınavlar başlayacaktı ve hocalar sınav öncesi tekrar yapacaktı. Benim gibi zeki (!) bir öğrenci tabii ki sınavlardan asla kalmazdı.

…

Seni o gün dışında asla bir daha görmedim. Her gün kayalıklara gittim ama sen hiç gelmedin.

Aslında kendime çok kızdım. Hayatımda bir kez gördüğüm bir erkeğe nasıl bu kadar bağlandım diye. Ama şu var ki kendime engel olamıyorum. Her aklıma geldiğinde kalbim deli gibi atıyor, nefesim hızlanıyor ve midem de kelebekler uçuşuyor. Bunun sebebini bilmiyordum. Zaten bilmekte istemiyordum.

Acaba şimdi neredesin?

Kiminlesin?

Mutlu musun?

Üzgün müsün?

Ama sen üzgün olma ya. Ben senin yerine üzülürüm.

Ağlama. Ben senin yerine ağlarım. Sen sadece gül. Sen hep gül.

…

Biliyor musun? Beni en iyi anlatan şarkıyı buldum bugün. Belki biliyorsundur bilmiyorum. Adı; fikrimin ince gülü.

Her dizesi kalbime işliyor, bana sadece seni hatırlatıyor.

Ah, neredesin kalbimin sahibi? Bu lanet kalbim sadece senin için atıyor ve sadece senin için atacak. Sadece senin için duracak.

Şimdi akan gözyaşlarımla yağmuru izliyorum. Dudaklarımdan ise canımı yakan dizeler dökülüyor.

“O gün ki gördüm seni

Yaktın ah yaktın beni…”