Kuruyan boğazımla uykumdan uyanıp aşağıya indim merdivenlerden indikten sonra bir odanın içinden fısıltı şeklinde sesler duyunca dönüp oraya baktım gördüğüm manzarayla elim ayağım çekildi resmen.

Loş ışığın aydınlattığı oda da babam elinde bir fotoğrafa bakarak sessizce ağlıyordu. Yanına gitsem acaba kızar mıydı diye düşünmeden edemedim. Sonra kendi kendime kızdım 'Saçmalama kızım herkes o adamla bir mi şu birkaç günde bu adamın ne kötülüğünü gördün gir ve konuş zaten neden baba diyemediğini anlatacaktın.'

İç sesime kulak verip kapıyı tıklayıp içeriye adımladım babamın bakışları beni bulunca hızlıca ayağı kalkıp " kızım iyi misin neden uyumadım bir yerin mi ağrıyor" diye merak ve korkuyla sordu.

"Yok hayır su içmek için inmiştim sizi görünce gelmek istedim vaktiniz varsa biraz konuşabilir miyiz?"

"Tabi gel kızım otur şöyle bir sorun mu var"

"Şeyy evet aslında bir sorun var nasıl başlasam bilemiyorum ama sadece dinleyin olur mu çünkü bir daha cesaret edip konuşabilir miyim emin değilim"

"Tamam kızım anlat dinliyorum"

"Dışarıdan görünenin aksine benim öyle prensesler gibi bir hayatım olmadı, kendimle ilgili kararları da ben vermedim bana ne diretildiyse onu yapmak zorunda kaldım bugün anneme anne dedim evet o evdeki annemin bana o adama göre daha az zararı oldu yani benim için anne demek baba demekten daha az canımı yaktı ama baba demek o kadar uzun bir süredir kullanmadığım sıfat ki eğer kullanırsam yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum," diyip derin nefes alıp devam ettim

" Yanlış anlamayın sizden korktuğumdan değil 20 yılın aksine şu birkac günde bana baba nasıl olurmuş gösterdiniz ama ben yine de bir anda çözemedim içimdeki şu durumu eğer sizi üzdüysem özür dilerim."

Hangi ara ağladım bilmiyorum ama babaminda benden farkı yoktu gözleri o kadar değerli birşeye bakıyormuş gibi bakıyordu ki bana bir kez daha lanet ettim o adama Baba dediğim günlere benim babam şu anda benim karşımda benimle beraber ağlıyordu.

"Kızım ay parıltım ay parçam sen bana istediğin zaman baba de hiç önemli değil asıl ben senden özür dilerim sana babalık yaparak büyütemediğim için" babam konuşurken içeriye gözleri yaşlı annem girdi.

"Mehmet ne yapıyorsun sen bu arada Allah aşkına yine kaçıp bu odaya gelmişsin bak kızımız artık burada bırak o fotoğrafları" diyince fotoğrafta ben mi vardım diye merak ettim.

Durumu anlayan annem fotoğrafı bana gösterdi anne ve babamın genç halleri annemin karnı burnunda babam annemin göbeğine sarılıp öperken çekilen bir fotoğraf bu fotoğraftaki dogmayan bebek bendim doğduğu halde ailesinden ayrı kalan bebekte bendim gittiği ailede sevgi görmeyip hırpalanmış çocukta genç kızda yine bendim...

"Bu senin doğumundan 1 hafta önce çekilen son fotoğrafımız bebeğim ama sende babanda artık daha fazla ağlamayın kaybettiğimiz zamanlara inat daha güzel anılar biriktirecez.. hadi şimdi yatağa yarın sabah çok iş var"

Annemin bizi azarlar gibi göndermesine gülümseyip yanağını öpüp iyi geceler dedim sonra neden olmasın diyip birde babamın yanağına öpücük kondurup arkamda şaşkın bir baba bırakarak odama koştum.

Hemen yatağa girip Aras'a mesaj attım

Siz: Aras

Aras'm: söyle balım

Siz: Yarın sabah kahvaltıya buraya gelsene hem ailemle tanışırsın hemde buradan beraber geçeriz cafeye.

Aras'm: tamam balım yarın görüşürüz neler olup bittiğini bana anlatırsın.

Siz: Tamam Aras'm hadi iyi geceler.

Aras'm: iyi geceler balım (:

Yaklaşık 1 saat önce uyanmış lavaboda işlerimi halledip üstümü giyinmiş bir şekilde Aras'ın aramasını bekliyordum.

Dün annemle konuşup geçen hastanede gördükleri arkadaşımın geleceğini ve onlarla tanıştırmak istediğimi söylemiştim önce abilerim biraz söylenmişti ama annemin itiraz istemeyen bakışlarını görünce mecbur kabul etmişlerdi.

Bugün cumartesiydi ve biz neredeyse 5 gündür Aras'la görüşmüyorduk.

Telefonumun çaldığını duyunca yerimden doğrulup komidinin üstündeki telefonu alıp Aras'in aramasını cevapladım.

" Günaydın balım ben attığın konuma geldim doğru mu geldim bilmiyorum kapıya çıkar mısın"

"Günaydın Aras'ım dur ben hemen aşağıya ineyim bekle kapatma açık kalsın telefon"..

' Anne Aras gelmiş ben onu karşılayıp geliyorum hemen' diyip dışarı çıktım.

Aras melislerin evinin önünde arkası bana dönük bir şekilde etrafı inceliyordu

"Aras'ım gördüm ben seni tamam kapat geldim"

Hemen koşup sarıldım bu birkaç günde çok özlemişim arabayı olduğu yerde bırakıp Aras'ın kahvaltı için aldığı börekleri diğer koltuktan almasını bekledim.

Arkamizi dönüp yürümeye başlayınca fırından çıktığı belli olan Yağız abiyle göz göze geldik hafif bir baş selamı verip eve geçtik.

Annem kapıda bizi karşıladı Aras'in ailesinin durumu gayet iyiydi bu hayattaki tek ve en büyük eksikliği anne sevgisiydi. Annesi Aras'a doğum yaparken ölmüş. Annemin anaç bir şekilde sarılması Aras'ı çok şaşırtmıştı.

Hep beraber kahvaltı sofrasında otururken abilerim de Aras'ı sevmeye başlamıştı ortamdaki enerji annemin "Annenlerle de tanışmak isteriz oğlum bunca yıldır kızımızı kardeşin gibi koruyup kollamışsın onlara edilecek teşekkürlerimiz var" demesiyle bozuldu.

Aras'la birbirimize dönüp baktık bizimkiler bişey olduğunu anlayıp sustular "Ben annemi beni doğurduğu gün kaybettim Elif teyze bende tanışamadım annemle" diyince hemen kollarımı ona sardım ve ağlaması için fırsat verdim.

Masada çıt çıkmıyordu ölüm sessizliği sarmıştı masayı. Annem ağladığı kızaran gözlerinden belli olan halini hemen toparlayıp kalkıp yanımıza geldi;

"Sende benim oğlumsun bunca yıl kızıma abilik yapmışsın ona umut olmuşsun yerini tutmam ama beni de annen olarak gör" bu sözlerin üstüne Aras anneme sarılıp elinden öperek teşekkür etti.

                                    ***

Kahvaltıdan sonra Aras'la eve yakın olan cafeye geçtik ona ilk günden beri neler olup bittiğini anlattım benim adıma çok sevindiğini gerçekten ailemle mutlu olacağımı söyleyip beni rahatlatmaya çalıştı.

Gelen garsona limonlu cheesecake ve kahve söyledim Aras benim aksime browni ve çay istedi. Bir süre sonra kapı açılınca içeriye yine o aşina olduğum ama bakarken utanıp heyecanlandığım meteor yani şey Yağız abi ve Yiğit abi girdi.

Bizi farkeden ikili yanımıza gelip selam verip gittiler her zaman bana gülen o gözler bu sefer çok değişik bakıyordu ne olduğunu anlamadım ama üstünde de fazla durmayıp Aras'la güle eğlene sohbetimize devam ettik.

Aras beni eve bıraktıktan sonra babası çağırdığı için bizimkilerle vedalaşıp gitti. Eve geldiğimde annem akşam Sevim teyzelerin geleceğini söyleyince tok olduğumu söyleyip onlar gelinceye kadar müsade isteyip dinlenmeye geçtim.

Koridorun sonundaki banyoya gidip elimi yüzümü yıkandıktan sonra odama geçip siyah beyaz şortlu pijama takımını giydim.

                                ****

Aşağıdan gelen seslerle Sevim teyzelerin geldiğini anladım daha fazla oyalanmak ayıp olur diye yataktan kalkıp koridorun sonundaki banyoya doğru yürüdüm merdivenlerin başında Yağız abiyi görmemle affalladım.

'kahretsin ya cidden mi odamdaki lavabonu tadilatı bugünü mü bulmuştu ben bu adama her seferinde rezil olmak zorunda mıyım uykudan dolayı şişmiş gözler çocuk gibi pijama takımı acaba daha ne kadar utanacam karşısında'

Hemen kendimi toparlayıp yüzüne baktığım an cafedeki halinin aksine yüzünde tebessüm vardı.

"Şey hoşgeldiniz ben birşey yapayım aşağıya şey yaparım" diyip hemen banyoya koştum. Kapının arkasında durmuş kendime sayıyordum.

'aferin salak Ayliz o kadar şey demekte bir tek sana yakışırdı, adamın konuşmasına bile fırsat vermedin'

Odama geçip bir eşofman takımı giyerek az önce olanları bir kenara bırakıp aşağıya indim.

Sevim teyze ve melisle sarildiktan sonra Yağız abi ve adının Vedat oldugunu öğrendiğim amcaya hoşgeldiniz diyip Savaş abimin yanına oturdum. Abim başıma bir öpücük kondurup sohbete geri döndü.

Misafirler gittikten sonra anneme bulaşıklara yardım edip odama geçtim. Telefonumdaki bildirimleri görünce Melisin bahsettiği grup olduğunu anlayıp uygulamayı açtım.

Eski yazılanları es geçip bana yazan numaraya baktım sanırım önce numaraların kimin olduğunu öğrenmem gerek.

Melis sizi Mahalle Bizden Sorulur grubuna ekledi.

053********: Ayliz nerede?

Kuzey Abim❤️: Odasına geçti bakar şimdi mesajlara.

Melis: Hah aranan kaçak çevrim içi oldu 😃

055********: Kızı sık boğaz etmeyin bir önce kendimizi tanıtalım.

Siz: Geldim geldim buradayım. Herkes adını yazarsa numaralarınızı kaydedeyim böyle kiminle konuştuğumu bilmiyorum da 🤭

053********: Cemre ben.

055********: Yiğit ben.

054********: Beha ben.

053********: Şey bende :) Yağız

054********: Emre bende.

Hepsini adıyla kaydettim bu arada yağız'ın akşama gönderme yaptığını anlayinca tekrar ve tekrar utandım.

Emre abi: Ee millet yarın gidiyoruz değil mi?

Cemre: Gidiyoruz tabi ki abi yamuk yapana şarkı söylerim ☺️

Kuzey Abim❤️: Bir sorun var aslında..

Melis: Ya hayır ya sakın gelemiyoruz demeyin minnoş kalbim buna dayanmaz.

Kuzey Abim❤️: Ben Ayliz'e haber vermeyi unuttum 🙄

Yiğit Abi: E yuh ama abicim siz aynı evde değil misiniz? neyse Ayliz abicim biz yarın gençler olarak pikniğe gidecez sende bize takılmak ister misin?

Yani olabilir abim haber vermeyi unuttu diye küsüp trip atacak değilim zaten bugün çok fazla bir araya gelememistik.

Siz: Olur bende gelirim yapılacak gelecek bişey var mı kalkıp hazırlarım birseyler.?

Kuzey Abim ❤️: Yok abim annem hepimiz için sepet hazırladı.

Siz: Tamam o zaman başka bişey yoksa ben uyuyayım iyi geceler💙

Yağız Abi: Aynen uyuyun artık hepiniz yoksa sabah şey yapamazsınız. İyi geceler 😎

Herkese iyi geceler yazdıktan sonra telefonu bırakıp uyudum.

Arasım benim hüzünlü kekim 😞

Yağız'ın Ayliz'e takılıp sürekli şey demesi?

Bakalım yarın piknikte neler olacak?