4. Bölüm

Sabah bir kabusla uyanmıştım.Bir bayrak bir ünlü forma omzunda 571 altında al bayrak boyu bir doksanı üzerinde bir insan tepede dalgalanan bayrağı gösteriyor."Gitiler,hepsi onun için ,sizin içindiyerek top oynayan çocukları gösterdi sonra onlar için diyerek bir sınıf gösterdi .sonra bir anda hiddetlenerek senin yüzünden, kurtaramadın onları dedi .Benmi kurtaramanıştım onları askerleri şehitleri İstanbul buldayken 2 askerin ameliyatına girmiştim ama onlarında durumları ağır değildi yani biri biraz zorladı ama oda iyiydi. Sonra bir anda "benim yüzümden "dedim benim yüzümden dedi içimdeki ses "yapmadım "dediyerek üzerimdeki çarşafı bir kenara iterek ayaklandım rutin işlerimi halederek kahvaltımı yaptım .Şimdi hastaneye gitmek kaldı kesinlikle bir araba almalıydım evden çıktım nöbet bekleyen askerin yanına giderek bana bir taksi çagırmasını istedim oda Allah razı olsun çağırdı adınıda öğrendim çelik miş .

Taksiye bindim hastanenin adını söyleyip yolu izlemeye koyuldum ama çok ta uzun sürmeden telefon çaldı tatlım' dı ,nefes vereke açtım "Asya nasılsın bir sorun yok değilmi bak istersen gelebilirim asya cevap versen "dedi bir sinirle "kızım yavaş ol bir susuyorsunuz konuşim iyiyim de ne oldu sen bu saate uyanmazdın"dedim "Asya 2gün önce sen gittikten biraz sonra biri geldi seni sordu ama soy adını yanlış söyledi asya bir şey yok değilmi,manitan falan değildi demi" dedi ama sadece beni sinirlendirdi "tatlım saçmalama ne manitası bak boş boş konuşacaksan kapatıyorum"dedim "tamama tamam ama gerçekten biri geldi sultan kavak dedi ben burda öyle biri yaşamıyor diyince sultan turan diye değiştirdi. Dedi tatlım "tatlım boşver takma kafana kimin geldini bilmiyorum bilmekte istemiyorum "dedim ve birazdan sohbet edip telefonu kapatım. Ama kimin geldiğini düşüneçek vatim yoktu arayan bulurdu. .Zaten hastaneye gelmiştim. Baş hekimin yanına cıktım ilk. Yeni geldiğim için bana 2 hafta nöbet yaz yapmayacağını söyledi.Ben itiraz etsemde yazmayacagını söyledi.

Hastalarla ilgilenmek ten zaman 'İn nasıl geçtiğini anlamamıştım ve bu 5 günlük hastane eksikliği bana batmaya başlamıştı iyi hissediyordum mesleğimi eniyi şekilde yapmaya çalışıyordum ama bu günün sonuna gelmiştim. Hastanenin kapısından cıkmamala telefonumun çalması bir oldu "bilinmeyen numara "dedim dıştan bir şekilde telefonu açıp kulağıma dayamamla bir ambulans ve arkasından askeri arabalar gelmeye başladılar, durdular ambulanstan biri sedyeden olmak üzere 2 asker vardı onları izlerken telefonda ki ses "kızım" dedi bu ses annemdi askerlerin konuşması duyuldu sedyeda yatan "komutanım bunu anneme verirmisiniz "diyerek bir mektup uzatı ama asker almayarak ambulansın kapısını hızlı bir şekilde çarptı "ulan bana bak almıyorum o şeyi ,sana bir şey olmayacak "dedi. Hemen ardından "eğer dayanamasan en baş seni vuran o orospuları öldürürüm sonra seni öldürürüm anladın mı"dedi ben dayanamayarak o tarafa adımladım telefonu umursamadan cantama atım.Hemşirelere hastayı götürmüyorlardı ve bu adam az önce bir devlet malına ambulansın kapısını neredeyse kırıyordu. Yanlarına gidip havada hayla asılı duran mektubu aldım"onu ben alim ayrıca" diyerek azönce ambulansın kapısın çarpan askere döndüm "yavaş , o bir devlet malı"dedim yavaşa bastırarak ve hemen Hemşirelere döndüm "neyi bekliyorsunuz adamın ölmesini "diyerek sedyeyi kımıldatacaken arkamdan bir el kolumu tutu dönmemele abimle göz göz geldim ilk sözü yılar sonra ilk sözü "senin burda ne işin var"dedi bana geçmiş canladı gözümün önünde sonra bir hişimla kolumu ceketim ve suratına yapıştırdım Birtane. Umursamadan sedyeyi sürmeye başladım o beni yılardır önce nasıl umursamadıyda bende onu bugün öyle umursamadan .👩‍⚕️👩‍⚕️👩‍⚕️

İlahi bakış

Asya o günden kendine hiçbirşey bırakmamıştı sadece sultan kalmıştı onda'da anneannemsinin hatırası vardı kıyamadı ona ama diyer hatıralara geçmişe acımadı babasının sözleri gibi kesip atı hepsini hayatından kalemide kırıktı zaten ama o hiç umursamadı hayali bir kalemle yazdı. O Ay ve Yıldızın altında ,Al bayramın altında kesti onları, içinde sadece vatan aşkını bıraktı ,içinde bir hastalık bıraktı onun için hiç bitmeyecek bir hastalık...

Ameliyat bitmişti, asya ameliyathane'nin soğuk koridorunda yürüyordu en baş sağ gözünden bir damla düştü yılar sonra ilk defe gözünde yaş düştü sonra diğer gözünden sonra gözyaşları birbirini kovaladı ameliyat hanenin kapısı açıldı .Askerler sıra sıra dizilmişti. Az öne ambulanas kapısını carpan adam "doktor ne oldu"dedi tam konuşacakken boğazından bir hıçkırık çıktı ve Birtane daha derken kıçkırıklar arasında sadece "asker"diyebilmişti...