Gozlerimi siyah yataklı büyük bir odada açtım.isiklar kapalı,oda sadece aralanmis perdeden sezen ışıkla aydinlaniyordu.Nerede olduğumu çokta düşünmeme kalmadan içeri biri girdi."sen kimsin?"dememe kalmadan ışıkları açmıştı.O anın stresi yüzünden fark etmemiştim fakat üzerimde tişört değil sutyen bile yoktu.Adam bana doğru yaklasiyordu.Bu adamı tanımıyordum, 25 yaşlarında gayet yakışıklı bir adamdı."Günaydın guzelim"dedi erkeksi sesi ile.Ne,adam bana tanımamasını rağmen güzelim dedi.Gittikce yaklasiyordu.Stresten sesimi bile çıkaramıyorum.Adeta dilimi yutmustum,bu adam kimdi ve neden bana güzelim diyordu.Adamla aramdaki mesafe gittikçe kısaldığı için yataktan inmeye koyuldum.Tam inecekken"nereye güzelim"diyerek beni kolumdan tutup kucağına aldı."Bak,sen kimsin bilmiyorum ama birsuru polis tanıdığım var."diyip bağırmaya ve çırpınmaya başladım.Cabam boşaydı,kimse beni duymuyordu.En sonda artık yeter diyerek adamın elini isirdim.Adamin kucağından kurtulmuştum.Amacim balkondan dışarı bağırmaktan ama çırılçıplak çıkamadım.Yatagin üzerindeki battaniyeyi alıp üzerimi örttüm.Balkona çıkıp bagirmama saniyeler kalmıştı taki o sapık gelip beni kendine doğru çekene kadar.beni balkonun yanındaki duvara yaslayip opecekti ki bacaklarının arasına tekmeyi yedi."imdat yardım edin"diye bağırdım tüm gücümle.O an beynime kara sular inmişti sanki havada suzuluyordum.Ama benim kanatlarım yoktu ki?Bekle gerçekten suzuluyordum bu bir rüya değildi.Gozlerimi hastane lambaları olan,tavanında kareler olan bir odada açtım.Basimda bir adam"Doktor bey uyandi"diye sevinç çığlığı atıyordu.Bu o adam değildi.Peki ya kimdi bu adam