perdenin arasindan içeri sızan ışık beni uyandırmayı başarmıştı ve alarm seside ona eslik ediyordu.kalkıp elimi yüzümü yıkamak için lavaboya yöneldim.Aynaya bakıp kendimi selamladım.pekte iyi bir hayatım yoktu ama yinede kendimi seviyordum.yuzumu ve ellerimi iyice yıkayıp kahvaltı yapmak için aşağı kata indiyordum ki kardeşim mark "Abiii"dedi coşkuyla.cosku neredeyse.odasina girdiğimde kumandayı işaret ederek "versene şu kumadayi"dedi.kumandayi elime alıp televizyonu kapattım ve"kahvaltiya gel,hemen!".ağzında biseyler geveleyip durdu.Bugun iş görüşmem vardı ve mutlu gözükmem gerekiyordu.mutfaga indiğimde ortam pekte iyi gozukmuyordu.babam başta olmak üzere herkes bana nefretle bakıyordu.kahvalti sofrasında hiçbiriyle konuşmadan kahvaltımı yiyip odama geçtim.saate baktigimda saat 09.17 ydi.yani iş görüşmesine 43 dakika kalmıştı.uzerime hemen dünden hazırladığım takım elbisemi giyip birkaç fıs parfüm sıktım.Ve artık hazırım.Asansor girip -1 tuşuna basıp garaja indim.siyah range roverlerden birini seçip içine oturdum ve arabamla ilerlemeye başladım.is yerini zorla da olsa bulup içeri girecektim ki arkamda bir çığlık koptu.Donup arkama baktığımda çığlığın nedenini gördüm.Arabamin üzerinde kanlar içinde bir kadın vardı.Hic düşünmeden direkt ambulansı aradım.insanlar sanki zombi görmüş gibilerde.herkes kadının başına unutmuştu ki ben direkt ambulansı beklemeden kadını kucaklayıp arabanin arka koltuğuna koyup hastaneye doğru ilerledim.Kadinin vücudunu kapatan tek şey yorgan dı.Bu kadın kimdi.Acaba kadermi bizi bir araya getirdi.Ama kadın o kadar güzeldik onun için iş görüşmesini ekmistim.Bu kadınla Biran önce tanismaliydim

selamm yeni bolumle geldimm.yorunlariniz ve begenileriniz benim icin cok onemli sizce bolm nasil.hadi bayy😙😙🫡...