Selam wattyciler.3.bölüm ile karşınızdayım okumalarınız, oylarınız şuan olmayan ama gelecekte inşallah olacak yorumlarınız için teşekkürler.
Şimdide oy ve yorum atmayı unutmayın buyrun okumaya.

Masal Alya'dan

"Ne diyorsunuz ya siz ne gerçek ailesi"

Ne diyor bunlar ne gerçek ailesi? Hemde hastanedeki kişilermi? Şakamı bu?
Babam yanıma gelip kulağıma yaklaştı.
Aynı zamanda elide belimi okşuyordu.

"Çok konuşma onlarla gidiceksin yoksa seni ölene kadar döverim. Veya başka şeylerde olabilir. Şimdi sadece benim dediklerimi onaylıyorsun."

Kasılmıştım, ellerim titriyordu. Hafifçe başımı salladım. Babam bana sarıldı ve herkesin duyabileceği şekilde konuştu.

"Seni çok özleyeceğim kızım. Unutma burasıda senin evin."

Yavaşça ayrıldı benden ve sadece benim göreceğim şekilde sırıttı. Daha sonra biyolojik aileme döndü.

"Kızım sizinle gelicek ama haftada bir kere bende kalıcak."

Biyolajik babam olduğunu düşündüğüm kişi bana döndü.

" Kalmak istiyormusun kızım."

Eğer kalmassam başka şeylerde yapardı kalmaya mecburdum. Kafamı sallayarak cevap verdim. Üvey babam sırıtırken biyolojikler rahatsız olmuştu. Biyolojik babam bana bakarak konuştu.

"Hadi gidelim o zaman pazar günü sizde kalır. Velayetinide en kısa zamanda alıcaz."

"Tabi ateş bey bizde sude'nin velayetini alıcaz."

Sude sanırım üvey babamın gerçek kızıydı. Biyolajik babamın konuşmasıyla dikkatimi ona verdim.

"Hadi kızım eşyalarını hazırla gidelim."

Kafa sallayıp yukarı çıktım kiyafetlerimi dolabın köşesinde duran bavula koydum. Masamın üzerindeki eşyalarımıda koyduktan sonra yatağımın altındaki kutuyu aldım. Bu kutudan üvey anne ve babamın haberi yoktu. Olsaydı eğer beni gerçekten gebertirlerdi. Bu kutunun içinde benim için önemli olan her şey vardı.

(Azıcık merak edin hihihi. Oy ve yorum atmayı unutmayın o kadar yazıyorum yani)

Kutuyuda bavula koyup telefonumla birlikte aşağı indim. Biyolojiklerle birlikte dışarı çıkıp arabaya bindik şoför arabayı sürüyordu benim yanımda doktor vardı. Karşımda biyolojik anne ve babam onların yanındada bana çarpan adam vardı.

Giderken hiç kimse konuşmadı. 15 dakika boyunca yol gittik, sonunda araba durmuştu eve geldik sanırım. Arabadan indiğimizde eve baktım.

OHA

Tamam üvey babamda zengindi ama bu ev ne allah aşkına ev üç katlıydı ve baya büyüktü, bunlar bu evde cidden 4 kişimi yaşıyor.

Kıkırtı sesleriyle başımı biyolojiklere çevirdim. Bana bakarak gülüyorlardı. Niye gülüyorlarki şimdi.

Niye olcak eve öyle bir bakıyorsun ki sanırsın hayatında ev görmemişsin

Duymadın o sesi masal duymadın.

Hayır canım duydun. E nasıl gidiyor ailenle yeni hayat.

Kafamı tekrardan eve çevirdim ve sessizce;

"Susun!" Dedim.

Bir anda tüm sesler kesildi. Tam rahatlıyordumki biyolojiklerinde kıkırtısının durduğunu fark ettim.
Kafamı onlara çevirdiğimde annem konuştu.

" Özür dileriz sen öyle şaşırarak bakınca komik oldun bizde güldük, rahatsız olacağını düşünmezdik."

" Ne? Yo hayır ben rahatsız olmadım, şeye dedim onu ben şeye ııı içerimi geçsek acaba"

Benim hızlı konuşmama ve diyecek bir şey bulamamama hem şaşırmış hemde gülmüşlerdi. Bende onlarla beraber hafifçe gülümsedim.

Kapıya geldiğimizde doktor zile bastı. Kapıyı yaşlı bir kadın açmıştı. İyi birisine benziyordu.

" Hoşgeldiniz efendim"

" Hoşbulduk sena'cım"

Annemin mutlu cevabıyla içeri geçtik. Geçmez olaydık, içeride 5 erkek daha vardı ve bana çok kötü bakıyorlardı. Kimdiki bunlar burda ne işleri vardı.

" Kızım bunlar senin abilerin, kardeşin ve ikizin."

"O benim kardeşim değil"

"O benim kardeşim değil"

"O benim kardeşim değil"

"O benim ikizim değil"

"O benim ablam değil"

Hem annemin dedikleriyle hemde aynı anda bağıran beşliyle şoktan ve korkudan donmuştum. Ama asıl önemli olan şey.

Bu kadın 8 çocuğu birden nasıl doğurdu.

İç sesleri ile konuşanlar varmı?

Abileri ve kardeşi sizce neden böyle dedi?

Evet bu bölümde bitti oy ve yorum atmayı unutmayın. Elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum hemde diğer kitabımada bölüm atıyorum zor oluyor yani. Okuduğunuz için teşekkürler byy