-Valencia-

Tiagoya sarılmış uyuyordum. Ama bacağımın ağrısından uyanmıştım.

Kısık gözlerle bacağıma baktım.

Biraz kanıyordu çünkü iğneleri çıkartmıştım.

Dizlik yoktu. Bu yüzden çok acıyordu.

Yüzümü buruşturdum ve ağlamamak için tuttum kendimi.

Ama yapamadım.

Sessizce göz yaşları dökmeye başladım.

Ama Tiago birden konuştu.

" Özür dilerim." Dedi yine yine ve yine.

Ağlamayı kesip göz yaşlarımı sildim.

" Uyumuyor muydun?" Dedim.

" Sen acı çekiyorken uyuyamıyorum. " Dedi.

Elleri yine belimdeydi ama okşamıyordu.

" Dizliğimi takmadım diye oldu. " Dedim ve oturma pozisyonuna geldim.

Ama Tiago elini karnıma koyup yavaşça beni ittirdi.

Geri yattım.

" Normal koşullarda sadece ayaktayken dizlik takabilirsin Valencia. Uyuyorken takmam bacağını daha fazla mahveder. " Dedi.

Başımı onun göğsüne koydum.

" Ve hasta oluyorsun. " Dediğinde " ne alaka. " Dedim.

" Sen aydınlığı seversin ben karanlığı. Burası çok karanlık. Ama konu bu değil. Grip oluyorsun. Sürekli öksürdün hapşurdun. Ateşin 39 derece. " Dedi.

Battaniyeyi yavaşça üzerimden attı.

Ben bu şekilde fazla üşümeye başladım.

" Uyu geçsin. " Dedi.

Alnıma bir bez koydu yavaşça.

Ben dümdüz yattım.

" Ama!" Dedim.

" Biliyorum düz değil yan yatıyorsun şimdilik böyle yat. " Dedi.

Başını omzuma koydu ama yarayı hatırlamış gibi geri çekti.

Ben onun başını tutup omzuma koydum.

Nefesi boynuma vuruyordu.

" Uyu. " Dedi.

" Sende. " Dedim.

Resmen 20 gündür kısık kısık uykularda uyuyordu.

" Senin kabusların varsa benimde var Valencia. " Dedi.

" Anlatsana işte. " Dedim.

" Sonra. Hem sen biraz sevin. 3 gün kaldı 2. Doğum gününe. Kutlayacak mısın?" Dedi.

Hiç istemiyordum.

Başını kaldırıp bana baktı. Ama ben başımı diğer tarafa yatırdım. " Sana vuracağımdan mı korkuyorsun. Ve bu yüzden mi kutlamayacaksın. " Dedi.

Yavaşça çenemi tutup kendine çevirdi yüzümü.

Ve o hep açık duran gece lambası birden patlayınca çığlık atıp Tiagoya sarıldım.

Hemen sihir kullanıp yaktı.

" Korkma bir şey olmadı. " Dedi.

Burnumu çektim.

Ona baktım.

" Özür dilerim. " Dedim.

Kaşlarını çattı.

" Neden öyle dedin?" Dediğinde yavaşça ondan uzaklaştım.

Sırtımı ona döndüm ve alnımdaki bezi duvara attım.

Ayağa kalktım.

" Ben odama gideyim. " Dedim ama yaklaşıp belimden kavradı.

Beni yatağa çekince yutkundum.

Kalçam ona değerken bacaklarını kaçmamam için bana bağladı.

Flaş patladı gözlerimde.

-11 yaşında-

" Uslu dur bu sefer. " Dedi ve üzerimdeki tişörtü çıkarttı.

Altımdaki şortu da çıkarttı.

İç çamaşırımı da.

Çığlıklarım dinmiyorken çırpındım.

Elini göğsüme koyup okşadı.

" 11 yaşa göre fazla büyük. " Dedi.

Beni çevirdi.

Parmaklarını kasıklarımda gezindirdi.

Bir ses duydum.

" Valencia. " Diye bir ses.

Tiagoya aitti.

-Şimdiki Zaman-

Sıçradım.

Tiago bana sarılıyordu.

Bacaklarını bana dolamıştı ama sıkmıyordu.

" Valencia krize girdin sakin ol. " Dedi.

​​​​​​" Doktor bırak beni. " Dedim.

" Şşt. " Dedi.

Çırpınmaya başladım.

" Bırak beni Aaaa imdat!" Diye bağırdığımda eliyle ağzımı kapattı.

" Valencia sus!" Dediğinde yine korktum ondan.

Ama sınırlı değildi.

Elini çekti.

" Anlatacağım dinle. " Dedi.

Bacaklarını ve kollarını çekti.

Kendi kollarını ve bacaklqrını 2 kez daha zincirleme ye başlayınca onu durdurdum.

" Anlat. Sinirlen bağır çağır sen bana vuracağında ben kendimi koruyacağım. " Dedim.

" Kendime vuracağım korkarsan diye kendimi zincirliyorum. " Dediğinde konuşmadım.

Nefesini verip başını eğdi.

" O herif bir acemi. Ona ben söyledim seni tecavüz etmesini. Valencia. Ben o yüzden dellendim kendime. O zamanlar ben insanlara söylerdim bunu yapın diye. Onlar bana tapardı resmen. Dediklerimi yaparlardı. Ben seni tanımıyordum. Bana o herif suçlu bir pislik diye bahsetti senden. Bende suç kelimesini duyunca yap dedim. O herife para verdim. İşte ben kitaplardaki o kötü herifim. Babam şehit annem doğumda öldü. Ablam. O kötü biriydi. O bir voleybolcuydu. Senin gibi libido. Ama o topu bilerek kaybettirir sonra da bağırır milleti suçlardı. Bir gün babam ölmeden önce suçladı beni. Daha 6 yaşındaydım. Çok suçladı. Rol yaptı ağladı. Babam ona inanıp beni öldüresiye dövdü. O gün kalbim durdu benim. Ama şuan iyiyim hayattayım. Ben bu kadar şey yaşadım sadece. Sen ise... Valencia. Ben " dedi.

Sustu.

Sinirlenmemişti.

Bir kaç dakika şoku atlatmayı denedim.

" Konuş hadi. Döv beni. Vur. Tecavüzcü diye bağır. Ben seni.. " dedi.

" Doktor sen neler yaşadın!" Dedim.

Bana yaklaştı.

" Sen eğerki karanlıktan korkuyorsan bende korkuyorum bazı şeylerden. Mesela ben yanlız başıma uyuyamıyorum. 2 saat en fazla. " Dedi.

Gülümsedi.

" Hadi benimle uyu. " Dedi.

.... 

Savaş savaş ve savaş.

Sürekli kılıç tutmaktan ellerim yorulmuş ve nasırlaşmıştı.

Ve ne iyi 1 gün geçmişti. Kaçırılmamı saymıyorum.

Bir kamerayla adam beni çekiyordu.

Ve kafam suyun içinde.

Beni boğuyordu.

Hareketsiz duruyorken tam 4 dakika geçtiğini biliyordum.

- Tiago -

Krallık binasının tam önündeydi o yansıma.

Valencianın kafasını suya sokuyorlardı ve 5. Dakikaydı.

Ben ilk defa odamdan çıkmıştım. Korktuğumdan dolayı.

Valencia haraketsiz duruyordu.

Adam onu bıraksada kafası su içinde durmaya devam etti.

Arkasına dönüp ileri gitti.

Birkaç bombayla uğraştı.

" Ve Kraliçe geberdi. " Dedi gülerek.

İnsanlar bana bakıyordu. Herkes.

Hala burda olan ve bizim egoist kralın misafir ettiği diğer Krallar şoktaydı.

" Tepki versene! Sevgilin geberdi tepki versene bu kadar mı canisin sen!" Dedi Katarina ağlarken bana.

Daha fazla ağladı.

" Senin gibi pislik canı olmaz olsun!" Dedi.

Louis de biliyordu.

Kral, Louise " kardeşim dediğin kişi öldü " dedi.

Diana " Kalbim dayanmaz buna! Tiago! Senin sevgine tüküreyim ben! Louis senin abiliğini sikeyim. " Dedi.

Louis de bir şeylerden korkup bana baktı.

Ben ekrana bakmaya devam ederken " Ölmedi aptallaşıp ağlamayın. " Dedim.

Bana baktılar.

" Ne!" Dedi Samuel.

" Valenciam ölmedi. " Dedim.

" Abi 5 dakikadır su altında!" Dedi Peter.

" Rol yapıyor gebermedi. Valencia en az 7 dakika su altında kalabiliyor ama yüzme bilmiyor. " Dedim.

Kendimi zincirleyip üzerime tişört giymiştim.

" Baksanıza " dedim ekrana bakarken.

- Valencia -

Yavaşça gülümseyerek kafamı sudan çıkarttım.

Uzun bir kahkaha patlattığımda bakışları bana döndü.

Onlara döndüm.

Daha fazla güldüm.

Nefes alıp verirken göz yaşlarımı sildim.

Sonrada birden ciddileştim ve en sert sınırlı bakışlarımla onlara baktım.

" Psikopatlarla uğraşmayın" diyip kafalarını tuttuğum gibi birbirlerine vurdum.

Alarm ötmeye başlarken onların belindeki silahları aldım.