-Başlangıç- 

''Anne babam ne zaman gelecek?'' Nehir kızıın sorusunu duyunca öfkeyle arkasını döndü.

''Hiçbir zaman! Bir daha bu ende babanla alakalı hiçbir şey duymak istemiyorum.'' dede Nehir.Miray hüzünle başını yere eğdi...2 gündür babasını görememiş ve nerede olduğunu öğrenememişti.Yine de içinden bşr ses babasını göreceğini söylüyordu.Miray düşünceler içindeyken kapının çaldığını duyunca heyecanla kapıya doğru koşarak bağırmaya başladı.

''Babam geldi!'' Kapıyıaçtığında beklediğini göremedi.

Nehir Aksoy!"

"Buyurun benim."

Annesi Miray'ın hızına yetişmiş, kapıdaki kuryenin tuttuğu paketi alıyordu.

"Kolay gelsin." Diye seslendi Nehir kapıyı kapatırken. Ardın- dan elindeki pakette bakıp Miray'a döndü. “Al! O gönder- miş." Diyerek paketi Miray'ın minik ellerine bıraktı. Miray pakette yazan ismi görmesi gülümsemesine sebep oldu. "Ad- nan Akçıl'dan minik kızına..." yazıyordu paketin üstünde.

Miray sevinçle odasına doğru koştu. Yatağına oturup hızlıca paketi açmaya başladı. Paketten A4 boyutundan bir kâğıt ve küçük bir kar küresi çıkmıştı. Kâğıda bakmadan önce biraz kar küresiyle ilgilendi Miray. Kar küresinde yalnız başına bir bankta oturan bir kız çocuğu bulunuyordu. Ellerini kar küre- sinin camında gezdirdikten sonra küreyi masasına bırakıp, kâğıdı okumaya başladı.

Sevgili Kızım;

Öncellikle şunu belirtmek istiyorum... Sen bu dünyada benim için en önemli kişisin. Seni canımdan çok sevdiğimi ve senin hep mutlu olmanı istediğimi bilmeni istiyorum. Annenin sana durumu sana açıklayıp açıklamadığını bilmiyorum. Ancak yine de bir açıklamayı benden duyman gerektiği için sana bu mektubu yazıyorum. Biz annenle uzun zamandır anlaşamıyor- duk ve sürekli kavga ediyorduk. Annene olan sevgim buna bağlı olarak azaldı. Bu yüzden ayrılma kararı aldık. Bundan sonra eve gelmeyeceğim ve bazı durumlarda yanında olama- yacağım. Olanlardan ötürü sana yaşattıklarım için çok özür dilerim... Başta da dediğim gibi senin üzülmeni hayatta iste- mem. Fakat durumumuz bu... Şunu unutma ki bu olayın se- ninle hiçbir alakası yok. Bu annenle benim aramda olan bir şey... Annenle artık evli değilim. Ama sen hala benim kızımsın ve bu gerçeği hiç kimse değiştiremez. İşlerimden dolayı sık görüşemeyeceğiz. Ancak bana ihtiyacın olduğun anlarda hep yanında olacağım. Yanında olamasam da beni bir şekilde yanında hissedeceksin...

Mektubu bitiren Miray gözyaşları tek tek yanağından süzülür- ken elindeki kâğıdı yere düşürdü...

Günümüz: 3/1/2022 (Miray'ın anlatımıyla)

Başucumdan gelen titreşimle yatağımdan doğruldum. Esne. yerek duvardaki takvimime baktığımda yüzümdeki tebes. sümü durduramadım. Bugün hayatımda yeni bir başlangıç ya- pacağım gündü... Bugün benim yepyeni anıları biriktirece ğim zamanların kapısıydı... Bugün bana sadece kötü anıları veren şehrim Bursa'dan gideceğim gündü... Sevinçle yatak- tan kalkıp günlük işlerimi yapmaya başladım.

Bavullarımı zorla asansöre doğru sürüklemeye başladım. Asansöre bindikten sonra ilk yaptığım şey derin bir nefes al- mak oldu. Bugün benim en mutlu günüm olmalıydı... Ola- caktı da! Negatif düşüncelerimden sıyrılıp pozitif düşüncele- rime şans verecektim. Asansörden gelen sesle zemin kata ulaştığımı anladım. Hızlıca asansörden inip çağırdığım taksi- nin gelip gelmediğini kontrol ettim. Gelmişti. Arabaya doğru ilerledim ve bavullarımı bagaja koydum. Arabanın arka kol- tuğuna oturup cebimden telefonumu çıkardım. Sevdiğim bir Şarkıyı dinleyeceğim sırada önüme daha önce görmediğim bir şarkı çıktı. İsmi "Başa sar"Şarkıyı dinleyeceğim sırada ku- laklığımın takılı olmadığını gördüm. Ceketimin cebini bir süre karıştırdıktan sonra buldum. Telefonuma takıp sarkıyı dinlemeye başladım. Melodisi sözleri kadar hoşuma gitmişti. Bir süre dinleyip şarkının sözlerini mırıldanmaya basladım.

Teker teker çareler tükendi birer birer

Durdum dedim daha nereye

Ama başa sar çünkü

Elimdekiler kalmadı düştü

Şarkıyı en az on kere dinlemişimdir. Belki garip gelecek ama en çok dikkatimi çeken cümle "Elimdekiler kalmadı düştü" oldu. Şu hayatta neyin varsa elbet bir gün gidecekti, bir gün hepsi elinden düşecekti...

Sevdiğin veya sevmediğin her ne varsa bir gün elinden kayıp düşecekti... Bir süre gözlerimi kapadım. Uyumayacaktım... Sadece bir süre karanlığımla baş başa kalacaktım... Kendi karanlığımda ruhumu dinlendirecektim...

Yaklaşık yarım saat sonra otogara ulaştım. Elimdeki 2 valiz ve sırtımdaki çanta ile yolcu otobüsümü aramaya başladım. Birkaç otobüsü geçip kendi yolcu buldum.

"Bursa-İzmir Yolcu Otobüsü"

Valizlerimi yerleştirip otobüse bindim. Satın aldığım koltuk yolcu otobüsünün 2. katındaydı. Yavaşça merdivenleri çıkıp koltuğuma oturdum ve kolumdaki saate baktım. Otobüsün hareket etmesine yaklaşık 15 dakika olmasına rağmen bulun- duğum katta benimle beraber sadece 3 kişi vardı. Yavaş ya- vaş diğer yolcularda gelir diye düşündüm. Öyle de oldu 2. Katta zamanla yolcular çıkmaya başladı. Gece erken yat- mama rağmen uykum gelmişti. Biraz kestirmenin bana iyi geleceğini düşünerek kendimi uykunun kollarının arasına bıraktım.

Gelen çığlık sesleriyle yerimden sıçradım. Etrafa baktığımda Gelunduğum katta hiç kimsenin olmadığını gördüm. Buna göre çığlık sesleri alt kattan geliyordu. Korkuya oturduğum göruktan kalktım. Merdivenler hızlı adımlarla indikten sonra bazı yolcuların şoförün bulunması gereken yerde toplandıkla rını gördüm. Korkuyla yanlarına yaklaştığımda şoförün kan- lar içerisinde koltuğunda yattığını gördüm... Ayrıca direksi- yon kendi kendine dönüyordu ve otobüs ilerliyordu...

Yaşadığım şokun etkisiyle dizlerimin üstüne oturdum. Kafa- mın içindeki ses "Neler oluyor?" diye bas bas bağırıyordu. Çoğu yolcu telefonlara sarılırken ben sadece yere çökmüş bir şekilde oturuyordum. Birden otobüsün orta kısmında bulunan mini televizyon açıldı ve dikkat oraya kesildi.

"Sevgili yolcular, felaketinize hoş geldiniz! Bir süre bu araç içinde misafirimiz olacaksınız. Sen kimsin? Diye merak et- meyin. Benim kim olduğumu boş verin. Telefonlarınızdan birini aramaya ve interneti kullanmaya çalışmayın! Bu yolcu otobüsünde bulunduğunuz sürece telefonlarınız ve di- ğer akıllı cihazlarınız bir işe yaramayacak. Tek bir göreviniz var buradan kurtulmaya çalışmak! Bu yolcu otobüsünde hepinize toplam 14 gün yetecek kadar erzak bulunmaktadır. Yanı bu yolcu otobüsünde 14 gün içinde kurtulmaya çalışa- caksınız. Yarın 1. gününüz olacaktır. Kurtulamazsınız hepi- niz ölürsünüz... Şimdilik benden bu kadar... Kolay gelsin değerli yolcularımız.

Duyduklarıma daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladım. Ne yani 14 gün boyunca burada mı kalacaktık. Yeni hayatıma tamamen rezil bir başlangıç yapmıştım... Her zaman olduğu gibi yeni açtığım sayfa tamamen siyaha boyanmıştı... Biz sa- dece bir oyunun parçasıydık...