Selam!

Malum uygulama kapatılınca buraya geçiş yaptım.Açılsa da açılmasa da her iki yerden de bu kitabı yayınlamayı düşünüyorum. Genelde texting tarzı olacak.

Beğendiyseniz yorum yapın ve yıldız atın lütfen

İyi okumalarr<33

๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑˙⁠❥⁠˙๑⁠˙⁠❥⁠˙๑⁠˙⁠❥⁠˙๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑˙⁠❥⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑

Camdan bir kalbe sahipsen eğer diğerlerine göre bu dünyada yaşamak senin için çok daha zordu. En ufacık bir söze bile o kalp hasar alabilirdi ve o hasarlar git gide büyüyerek bir kırık haline gelirdi. Bu kırıkların arasından bütün duygular tek tek akıp giderdi. Geriye sadece bomboş bir kalp kalırdı.

Bu kırıklar belki onarılırdı, belki kalp görüntüde eski haline dönerdi. Peki ya o duygular ? O duygular geri gelir miydi ? Gelse bile eskisi gibi hissedebilir miydi insan?

​​Bu sorunun cevabını ise çok yakında öğreneceğimi bilmiyordum.

Bu soruyu zihnimin derinliklerinde neredeyse her gün defalarca düşünmüştüm. Bir tarafım hep hayır diyordu, bir insan nasıl eskisi gibi hissedebilir, o duygular artık ölmüştür aptal olma diyordu. Diğer tarafım ise evet hissedebilir hatta çok daha derin bir şekilde hissedebilir, bazı duygular gittikçe güzelleşir diyordu.

​​​​hangisine inanacağımı bilmiyordum.Gerçi artık inanmak ister miydim, onu da bilmiyordum ama ikincisine olan inancım az önce tamamen bitmişti ve bu babam sayesinde olmuştu.

​​​​​​Yine her zaman ki tartışmalarımızdan birini yapıyorduk. Tartışmanın içeriği deneme sınavı sonucumla ilgiliydi. Netlerim ailem için, özellikle babam için, yeterli değildi, bunu her hareketiyle belli ediyordu. Onun için başarı konusunda asla yeterli değildim. Başarılarım değil başarısızlıklarım daha önemliydi. Bu küçüklüğümden beri böyleydi. Fakat bu sefer ki sözleri her zamankinden daha da ağırdı.

​​Onun ağır sözlerine alışmıştım aslında ama aile yemeğinde herkesin içinde yapması fazlasıyla utanmama sebep olmuştu. Orada daha fazla durup kimseyle göz göze gelmeden kendimi hızlıca odamın balkonuna atmıştım.

Belki de o yemek masasından hızla kalktığım için çok çocuksu davrandığımı düşünmüşlerdir. Ve bu düşünce babamı daha da sinirlendirmiştir. Ama ben daha 19. yaşına bugün girmiş biriydim, fazla şey bekliyorlardı.

Evet, bugün benim doğum günümdü.19.yaşıma girmiştim. Tahmin edersiniz ki, kimsenin haberi bile yoktu. Olsa bile kutlarlar mıydı? Hiç sanmıyordum. Doğum günlerim sadece 7 yaşıma kadar kutlanmıştı sonrasında artık büyük bir kız olduğumu ve böyle şeylere gerek olmadığını söyleyip kutlamayı bırakmışlardı.

​​​​​​Küçükken fazlasıyla üzülmüştüm ama büyüdükçe alışmaya başlamıştım.

Şimdi ise kafamı soğuk duvara yaslamış, bacaklarımı kendime çekmiş kollarımı da etrafına sarmıştım. Kulaklıkla müzik dinliyordum ama ne dinlediğimi bile bilmiyordum. Sadece düşünmek istemediğim için dinliyordum.

Gözlerimi yukarıya doğru dikmiş balkondan gökyüzünü izliyordum. Hayır, ağlamamak için değil. Sadece gökyüzünü sevdiğim için.

Gökyüzünü izlemeyi küçüklüğümden beri severdim. Annemle yere yatar ve saatlerce yıldızları izlerdik. O bana gökyüzü hakkında sürekli masallar anlatırdı. Ben de hepsini hevesle dinlerdim hatta bazılarını o kadar severdim ki sürekli anlattırırdım. Üstelik adımın anlamı da buradan geliyordu.

Meyra, parıldayan ışık demekti. ​​​​Yıldızlar kadar parıldayan bir ışık.​​​​​​​​​​​​​

​​​​​kulaklığımdan gelen art arda bildirim sesiyle kendime geldim. Saate baktığımda gece yarısına geliyordu. Önemli bir şey olsa gerekti.

​​​​​​Mesajlar uygulamasına girip baktığımda kayıtlı olmayan bir numaradan peş peşe mesaj geldiğini gördüm. Merakıma yenik düşüp bastım.

Mesajda şunlar yazıyordu.​

054******; Doğum günün kutlu olsun. Bu bensiz geçirdiğin 6. doğum günün, yanında olamadığım bütün doğum günleri için özür dilerim. Söz veriyorum, hepsini telafi edeceğim.

​​​​​​

๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑⁠๑⁠˙⁠❥⁠˙๑⁠˙⁠❥⁠˙

​​​Bittiii, bir daha ki bölüm görüşmek üzere kendinize iyi bakın 💘💘​​​

​​​​​​

​​​​​

​​​

​​