Olaylar 2021 tarihinde yaşanmaktadır.

14.04.2001 herkes için sıradan bir Cumartesi günüydü. Tabii bu durum Akay ailesi için geçerli değildi. Doğumhanede ikizlerini sağlıkla kucağına alabilmek için tüm gücüyle mücadele eden Halide Hanım, ikizlerini beklerken aynı mücadeleyi eşi Boran Bey’de doğumhane kapısında vermekteydi. İkisi de olacaklardan habersiz aylarca bekledikleri evlatlarının gelmelerini beklemekteydi.

“ Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir.” demiş, John Lennon. Ne yazık ki Akay’lar bu sözü iliklerine kadar yaşayacaklardı uzunca bir süre. Dakikalar geçti ve ikizlerden Selim dünyaya geldi. Öyle bir bağırışla dünyaya gelmişti ki, hissetmişti sanki olacakları.

“ Erkek olanın doğum tarihi 23.04.”dedi doktor ve iki dakikanın ardından ikizi Selin dünyaya geldi. Oysa ki Selin olarak gelip bambaşka bir isimle yaşayacaktı koca bir ömrü. Selin doğar doğmaz önceden ayarlanan hemşire kız bebeğini aldığı gibi doğumhaneden ayrıldı. Doğumhane kapısından çıktığı gibi çaldığı bebeğin babasıyla karşılaşan kadın kısa süre bir panik yaşasa da hemen kendini toparlayarak yürümeye devam etti. Tam o sırada Boran Bey “ Benim bebeğim mi?” diye sordu. “ Hayır. Bu başka bir hastanın bebeği. Kontrollerini yapmam gerek izin verin lütfen.” diyerek oradan ayrıldı kadın. Yıllar sonra en büyük pişmanlığı kuşkusuz bu an olacaktı Boran Bey’in. Yaşanan yıllar içerisinde geriye dönme şansı elde etse hep bu âna gidecekti.

Bebeği hazırlayan kadın hastanenin arka kapısında bekleyen adama hızlıca bebeği vermiş ve “ Bir sorunu yok sağlıklı bir bebek.” demişti. Adamdan yaptığı işin parasını alıp, adamın ona “Ortadan kaybol, sakın kimseye bir şey söyleme yoksa sen de o kurtarmaya çalıştığın oğlunda ölürsünüz.” demesi üzerine hızlıca başını sallamış ve adamla beraber hastanenin arka kapısından kaçmışlardı. O an şiddetle başlayan yağmurla ağlamaya başlamıştı. Bebeği kadından alan adam yeni doğmuş kız çocuğu ile ileride bekleyen arabaya binmiş ve “ Bu çocuk patron.” demişti. Ağlamaya devam eden bebekle gür bir kahkaha attı korkunç adam. “Ver.” dedi sadece. Kucağına aldığı bebeğe bakıp “Korkuyorsun değil mi? Korkmalısın da” dedi. “Sen ailenin bedelisin kız çocuğu, bedel sensin.” dedi ve ekledi. “Senin adın Leyla. Sen artık Leyla’sın.” ve tekrar bir kahkaha attı. Kucağındaki bebekse o an sustu. Ağlamayı kesti ve henüz yeni doğmuş olmasına rağmen meydan okur gibi açtı gözlerini. Kucağında olduğu adama baktı. Yıllar sonra da bakacaktı. Çok uzun yıllar sonra da…