“Leyla Hanım siz bir şeyler söylemek ister misiniz?”diye sorunca “Tabii ki de,”dedim ve mikrofonu aldım. “Öncelikle ben de teşekkürlerimi sunmak istiyorum. Buraya kadar geldiğiniz için. Söylemek istediğim şeylere gelecek olursak, yaşadığımız şeyler gerçekten korkunç ve insanlık dışı bizim için.”dedim ve konuşmaya devam ettim. “Yıllar önce doğum yapmış olmanın verdiği dayanılmaz acı ve o anın mutluluğuyla hiçbir şeyin farkında olmayan annemden, baba olmanın verdiği sevinçle böyle bir şeyi aklına bile getiremeyen babamdan, aylarca aynı karında yaşadığım ikizimden, beni ve ikizimi merak ve heyecanla bekleyen ağabeylerimden ve o zaman henüz dünyada bile olmayan kardeşlerimden beni ayırmak elbet kolaydı. Ama herkes bilir ki hiçbir sır ya da gerçekler sonsuza kadar gizli kalamaz.” Dedim ve derin bir nefes aldım. Tam karşımdaki beni çeken kameraya bakıp, “Kim olduğunu bilmiyorum. Ama bu yayını şu an izliyorsun. Korktuğunu hissedebiliyorum ve korkmalısın da, çünkü yıllar önce senin kurduğun bu oyunu şu an ben oynuyorum. İstediğin kadar saklan ama seni bulacağımı sakın unutma. Seni bulacağım ve yirmi yılın hesabını soracağım. Ben hazırım peki sen hazır mısın?”dedim ve teşekkür ederek lafımı sonlandırdım.

Aslında şu an böyle bir şey yapmak aklımda yoktu ama @mervecaglayan ın güzel yorumu sayesinde gaza geldim ve on ikinci bölümün bir kısmını yazdım. Bu kısımda bana aşırı havalı geldiği için sıcak sıcak gececi tayfayla paylaşmak istedim. Son bölüm yine beş oy alınca sabah yeni bölümü atarım. Oy veren elleriniz dert görmesin. :))