Siz: Sonunda engelimi açmışsın.

Siz: Nasıl oldun daha iyi misin?

Efken: Kimsin sen?

Efken: Okuldansın biliyorum, Ama kimsin?

Efken: Sıramın altına pomadı koyan sensin değil mi?

Siz: Sana kim olduğumu söylemeyeceğimi söylemiştim. Ve evet pomadı koyan benim.

Siz: Şimdi bana nasıl olduğunu söyle lütfen.

Efken: Neden benim nasıl olduğumla ilgileniyorsun ki?

Siz: Çünkü senin gibi olmak istiyorum. Bunu sana söylemiştim.

Efken: Gerçekten sadece bir et ve kemik parçasından ibaret mi olmak istiyorsun?

Siz: Kendini böyle görmeni istemiyorum.

Efken: Sen de beni böyle gördüğün için yazmadın mı bana?

Efken: Duyguları olmayan bir insan, etten ve kemikten ibaret değil midir yalnızca?

Siz: Hayır Efken. Ne sen öyle birisin ne de ben seni öyle görüyorum.

Efken: Bana adını neden söylemiyorsun? Üstelik sen benim adımı biliyorsun. Bu haksızlık.

Siz: Sana adımın bir diğer deyişini söyleyebilirim. Böylelikle sana haksızlık olmaz. Olur mu?

Efken: Olur.

Siz: Benim adım yara. Ben babamın yarasıyım.

Efken: Neden öylesin. Neden babanın yarasısın.

Siz: Çünkü ben doğmaması gereken o kişiyim.

Siz: Benim babam bir Kadir Tönge değil ama ben, bir Timur’um.

Efken: Neyden bahsettiğini anlamıyorum.

Siz: Ne demek anlamıyorum. Bülbül Kapanı’nı gerçekten okumadın mı?

Efken: O ne?

Siz: ^_^. Gerçekten bu dünyada mı yaşıyorsun?

Efken: Dediğin şeyleri bilmiyorum diye laf mı yiyorum şu an?

Siz: Tabii ki de hayır.

Siz: Bana artık nasıl senin gibi olabileceğimi söyleyecek misin?

Efken: Bence bugünlük bu kadar konuşma yeter.

Siz: Bekle!

Efken: Ne oldu?

Siz: Mark Eliyahu – Hope

Efken: Bu ne?

Siz: Müzik. Sen de bana önersene. Her gece birbirimize bir şarkı önerelim. Ne dersin?

Efken: Peki.

Efken: Taylor Swift – Cardigan

Siz: İyi geceler Efken.

Efken: İyi geceler Yara.