TANITIM

Bu benim ilk kitabım. Umarım beğenirsiniz. Eğer bir hatam olursa lütfen yorum yapmayı unutmayın. Oylamayı unutmayın.

Yayınlanma Tarihi: 26 Ağustos 2024

Keyifli okumalar!

​​

2010 - Bitlis

Küçük kız salladığı ayaklarına bakıyordu. Kocaman bir binanın içindeydi. Annesi bir kadınla konuşuyordu. Babasını 3 aydır görmediği için kendini kötü hissediyordu. En son annesiyle kavga etmişlerdi.

Tamay'ın babası sevgisini göstermeyen babalardandı.

Annesi kızının yanına gelip, saçlarını düzeltti. Annesinin saçlarıyla oynamasını seviyordu. Karşıdan bir tane adam yanlarına gelmişti. Bu adamı babasının yanında görmüştü. Adam annesinin elini sıkmıştı.

Küçük kız kendini tutamayıp konuşmaya başladı. "Anne, babam nerede?" Annesinin gözleri dolmuştu. Kızına çok üzülüyordu. O kadar masumdu ki. Ona babasından ayrılacağını nasıl söyleyecekti?

Genç kadın kızını öpüp konuşmaya başladı. "Tamay'ım, birtanem... Arrık baban yok." Küçük kız annesine dönüp, dolu kahverengi gözleriyle konuşmaya başladı. "Babam melek mi oldu?" Genç kadın gülümsemeye başladı. Kocasından ne melek olurdu ne de şeytan olurdu.

"Hayır, bazı ebeveynler anlaşamadıkları için ayrılırlar. Bizde şuanda bunun için buradayız." Bunları söylerken içi acıyordu. Küçük kız bir şey demedi. Annesiyle babası zaten sürekli kavga ederdi.

Genç kadın kızının elinden tutup mahkeme salonuna doğru ilerledi. Küçük kız minik adımlarla annesini takip ediyordu. Herkes gelmişti, amababası yoktu. Babası doğru düzgün yanında bile olmamıştı. Doğduğundan beri tek arkadaşı annesiydi.

Küçük kız salladığı ayağına bakıp ofluyordu. Canı çok sıkılmıştı. Ali amcası olsaydı onu hemen güldürürdü. Ali amcası ne zaman, 'Seni oğluma alıcam.' dese babası sinirlenirdi. Ali amcasının oğlunu çok merak ediyordu. Babasından çok onu görmüştü.

Annesi babasına hep kızardı, kızıyla ilgilenmiyor diye. Ne zaman küçük kız hakkında tartışsalar kavganın ertesi günü babası karargaha Tamay'ı da götürürdü. Orada bir sürü üniformalı adamlar olurdu. Onları seyretmeyi çok seviyordu. Babası onları seyretmesine kızıp onu eve getiriyordu.

Annesi ayağa kalkmasını işaret edince aniden ayağa kalktı. Karşısında ki adam elindeki tokmağı sertçe vurunca irkildi. "Gereği düşünüldü küçük kız annesiyle kalacak!" Annesi ona gülümseyince o da gülümsedi.

Genç kadın kızına doğru eğilip konuşmaya başladı. "Artık burada yaşamayacağız. Şehir dışına gidicez." Küçük kız hevesle konuşmaya başladı.

"Nereye gideceğiz anne?"

Annesi kızının merakını seviyordu.

"Mersin'e. Orada yaşayacağı artık."

"Babam da gelecek mi?"Genç kadın ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

"Tamay, seni üzmek istemiyorum ama baban artık yanımızda olmayacak."

Küçük kız sinirle ağlamaya başladı.

"Bana yalan söyledin!"

Genç kadın anlamayan gözlerle kızına baktı.

"Baban seni seviyor dedin. Babam beni hiç bir zaman sevmedi."

Genç kadın gözyaşlarını tutamadı. "Yalan söylemedim. Baban seni çok seviyor. Sadece... Sevgisini gösteremiyor."

Küçük kız sustu. Ne zaman babası kalbine yara açsa susuyordu. Babasına karşı yarası susuyordu.

Bu bölüm bu kadardı. Umarım beğenmişsinizdir. Sınav senemde olduğum için pek fazla bölüm atamaya bilirim. Oylamayı unutmayın.