O gece Ateş Mirza'nın ailesi bizde kaldı Onları misafir odalarına yerleştirirken odama çekilmiştim Üzerimi değiştirip, yatağımda bağdaş kurup oturdum Başımı yatağın başlığına dayarken nasıl da yorucu bir gündü diye düşüyordum

Belli bir süre sonra kapım çalarken Buse elinde kahvelerle odaya girdi Kahveleri gösterdiğin de "tam da ihtiyacım olan şey" diye uzanıp birini aldım Cebinden çikolata çıkardığında "ya sen bir tanesin" dedim Kısa sürede konuyu konuyu açarken sohbet hararetlendi En son abisinin utandıran fotoğraf ve anılarında bulduk kendimizi siz düşünün Buse hukuk birinci sınıf öğrencisiydi Abisini savunmasından da belli oluyordu Dişli bir avukat olacaktı

Dedikodu dışında ailesinden ve kendinde bahsetti Sonra sıra okuluna geldi Okul açılalı kısa bir süre olmuştu ama şimdiden ortalığı birbirine katmıştı Çok canlı bıcır bıcır biriydi Benim ona anlatabileceğim bir şeyim yoktu Burada sadece bir aydır vardım Berbat giden bir evliliğim belki de buraya gelmeden bitmişti Ailemden kimseye ulaşamıyordum Ona sadece eski üniversite anılarımı anlatabildim Saatler hızla geçerken neredeyse sabah olduğunu fark ettik

Zorlukla bir iki saat uyurken gün başladı Aşağıya indiğimde Sipahi ailesi, ikizler ve Ateş Mirza masadaydı Lilya babaannesinin kucağında Asel ise dedesinin kucağındaydılar Beni görünce "günaydın annecim" diye atlasalar da engel oldum "Yerinizi bozmayın kızlar" diyerek yerime geçtim "Kusura bakmayın biraz geç yattım da kalkamadım" Ateş Mirza'nın annesi "ne kusuru kızım Buse'nin seni uyutmadığını biliyoruz" dediğinde Buse söylendi "Aksine birbirimizi uyutmadık" diye gülümsedim

Kahvaltıdan sonra aile ayaklandı Ne kadar engel olmaya çalışsam da ikna edemedim Onun yerine yakın zamanda görüşme sözü aldım Buse ile numaralarımızı da aldık Buraya yakın bir üniversitede okuyordu Onlar gidip, kızlarda kreşe, Ateş Mirza işe gidince ev bir anda boşaldı

Deniz abla bir şey demese de duvarlarını yıktığımı hissediyordum Asya zaten beni sevmişti

Öğleden sonra kulaklığımı takarak deniz kenarına indim Belli bir süre oturduktan sonra yanımda Doğa gelip oturdu Belli bir süre konuşmadan denizi izledik Sonrasın da "e anlat bakalım neymiş senin hikayen" diye sorumu bu sefer geçiştirmedi Anlatmaya hazırdı demek ki

"Sizin yanınızdaki evde büyüdüm ben Annem ve babam o ailenin çalışanıydı Tek çocukları bendim Kendi halimizde sıcak bir aileydik Liseye giderken annem ve babamı bir kazada kayıp ettim Gidecek hiç bir yerim yoktu Akrabalarım da sahip çıkmazken o aile benim sorumluluğumu alarak eğitim masraflarımı karşıladı

O aileden çok önce kopup gidebilirdim ama büyük bir kalp ağrısı vardı Oğulları Efe Ona aşıktım Gözümü açtığımda ilk onu görmüştüm Annesi durumu fark edip hep uzak tutmaya çalıştı benden Ama benim bir zararım yoktu Uzaktan kendimce seviyordum

Üniversiteye geçince işler değişti Bana bakmaz dediğim Efe beni görmeye başladı Arkadaşlarından kıskanmaya başladı O bana gelir gelmez de ilişkimiz başladı zaten Annesi sürekli laf söyleyip engel olmaya çalışsa da biz pek aldırmadık Dört sene boyunca ilişkimiz devam ederken Efe'nin iş hayatına tamamen geçmesi ile kopukluklar başladı Ailesinin bir holdingi vardı Patron oğlu olduğu için gösterilen ilgi gözünü boyamaya başladı

Para, güç onu değiştirmeye başladı Ben ise en başa dönüp uzaktan izlemeye başladım Zaten bana gelmesi kabul edebilir bir durum değildi Sadece boşluğunu doldurdu benimle Hiç beni tüm kalbiyle sevmedi

Bir gün odasına konuşmak için gittiğimde onu başka bir kadınla gördüm Benimle bitirmeye bile gerek görmedi Her yaptığına boyun eğeceğimi düşünüyordu Çünkü o evde doğmuştum Gidecek yerim yoktu Ama ben bunların hiç birini düşünmeden ayrıldım o evden Zaten böyle bir durumla karşılaşacağımı bildiğim için birikimim vardı Biz ayrılmasak bile annesi illaki kovacaktı

Üniversiten mezun olmam en büyük şansımdı En azından diplomam vardı Şimdi 1+1 eve yerleştim Bir iş buldum Kalp ağrımda zamanla geçecektir" Doğa cümlesini bitirdiğinde Uzanıp elini tuttum "Çok üzgünüm Doğa ama onun bu kalp kırıklığını bile hak ettiğini düşünmüyorum Gerçek aşk böyle bir şey değil Bunu doğru zamanda doğru adamla tanışınca anlayacaksın"

Doğa ile belli bir süre daha oturduktan sonra dağıldık Benim hikayem onun ki kadar kolay anlatılacak ya da sadece bir kalp kırıklığı hikayesi değildi Beni deli sanabilirdi Kardeşimin kocası ile olduğum için beni suçlayabilirdi O yüzden sonraya bıraktık

Kızlar kreşten geldikten sonra yemeğimizi yedik Herkes son olanlardan dolayı yorgun olduğu için odalarımıza dağıldık Ben gelecek planlarım için bir kaç iş kovaladıktan sonra bunaldığım için bahçeye çıkmaya karar verdim

Bahçede ilk baş çıplak ayak dolaştıktan sonra bağdaş kurarak çimlere oturdum Ellerimi arkaya doğru koyarken geriye yaslanıp gökyüzüne baktım Yaşadığım yerde yıldızlar bu kadar gözüküyor muydu En son ne zaman gökyüzüne bakmayı bırakmıştım Şirket ve ev arasında mekik dokurken kendimi ne zaman kayıp etmiştim Ben ne zaman yaşamayı bırakmıştım

Ateş Mirza yanıma elinde kahveler ile gelirken "bahçede çıplak ayak dolaşmayı seviyorsun" yorumuna cevap verecekken o da yanıma oturdu Elindeki kahveyi alırken "hep bahçeli bir evim olsun istemiştim Evlenince olmuş baksana" diye takıldım Ateş Mirza gülerken "hayalinin bu olduğunu düşünmemiştim İlk burayı gördüğünde yüzünde hayal kırıklığı vardı" diye gerçekleri yüzüme vurmuştu Sen Ahu değilsin

Kahveme bakarken verebileceğim cevapları sanki cam kesiği alıp götürmüştü Ateş Mirza elimi tutarken "canını sıkmak istememiştim" açıklaması sadece acı bir tat bıraktı Sesim titrerken "Biliyorum Her şey senin için daha zor onu da görebiliyorum Ben seni tanımadığım için sıfırdan başlayabiliyorum Ama sen benim bir çok halimi gördün Benimle dört yıl geçirdin Birden bire böyle değişmem de garip biliyorum" Ateş Mirza'nın gözlerinin içine bakarken "ama hayatımda ilk defa içimden geldiği gibi davranmak istiyorum Belli bir kalıbın arkasına saklanmak istemiyorum Bu seni zorlasa da yapabilirim değil mi Eğer bu çok zor dersen senden uzak dururum İlk zamanlardaki gibi hayalet gibi dolaşırım beni görmezsin bile Ama bunu yapmak istemiyorum Mirza" Ateş Mirza ile konuşurken aslında kendim ile konuşur gibiydim

Ateş Mirza elimdeki kahveyi alıp kenara koyarken karşıma geçip ellerimi tuttu "Bana kalbini göster Bana gerçek seni göster Ne kadar zorlandığım umurumda değil Benden tekrar uzaklaşırsak asıl bununla başa çıkamam" Ateş Mirza'nın ellerini sıkarken bir adım daha attık

Bu yolda bende gerçekten kim olduğumu bulacaktım