Gözlerimi açtığımda ilk gördüğüm bembeyaz tavandı Hızlıca yerimde doğrulurken odamdaydım Ailemin evinde odamda ve ağlıyordum Hepsi bir rüya mıydı yani Tüm olanlar Ateş Mirza, ikizler

Hızlıca kalkıp aynada kendime bakarken yüzümdeki izleri gördüm Demek ki buradaki kazadan sonra eve gelmiştim Yaralar o yaralardı Ama etrafıma baktığımda bu odaya uzun zamandır girilmemiş gibiydi Kazadan sonra buraya geldiysem en azından çalışma masası dolu olurdu Ya da baş ucumdaki komodin Dolaba baktığımda elbiselerimde olmadığını gördüm Belki de bir gece kalmaya gelmiştim

Odadan çıktığımda ailemi kahvaltı masasında gördüm Kahvaltı üç kişilikti Tam gidip sarılacakken diğer odadan Ahu çıktı Bizi bıraktığı halinden çok başkaydı Geri mi dönmüştü yani Benim olduğunu düşündüğüm yere otururken neşe saçıyordu

Ailem Ahu ile güle oynaya kahvaltı ediyordu Sayısız kere anne baba desem de sesimi duyuramadım Dokunmaya kalktığımda değdiğim elim yandı Ne olduğunu anlamazken koşarak evden çıktım Korkuyordum Bu olanlar çok anlamsızdı Aras'a gitmeliydim Koştum koştum Sonunda evimize vardım

Derin bir nefes alıp dışarıdan izledim Artık bu ev bana yabancı geliyordu Bu nasıl olabilirdi Dört yılım burada geçmişti Ellerime baktığımda yüzük olmadığını gördüm Bu beni daha da korkuttu Tam merdivenleri çıkıp kapıyı çalacakken Aras kapıyı açtı Ne diyeceğimi bilemezken Aras elini uzattı

Demek ki bir gariplik yoktu Ailem belki de bana küsmüştü Belki dikkatsiz araba kullandığım için kızmışlardı Ahu da zaten Ateş Mirza ile arası iyi olmadığı için kazamı bahane ederek buraya gelmişti Her şey şimdi netleşmişti

Tam Aras'ın eline uzanıp tutacakken içerinden bir kadın gelerek tuttu Kucağında da yeni doğduğu belli olan bir bebek vardı Kapıyı kapatıp yanımdan geçip giderken öylece kalakaldım Arkalarından izlerken sesimi bile çıkaramamıştım Gözyaşlarım süzülürken kalbimde tarifsiz bir acı oluştu Sanki biri kalbimi sıkıyordu Öyle bir sıkıyordu ki patlayınca ölecektim Acıdan iki büklüm olup yere düşerek kıvrandım

Gözümün önüne görüntüler gelirken kaza yapma sebebimi gördüm Aras ve bu kadın, bu kadın Kadın karnı burnundayken görmüştüm onları Aras benden hiç çocuk istemezken beni aldatarak hamile bırakmıştı

...

İkisi de birbirine bakıp gülümserken Aras gelip sarıldı Sonra eğilip karnındaki bebekle konuştu Gözyaşlarım süzülürken Aras ile göz göze geldim Arkamı dönüp gidecekken Aras koşarak bana yetişti Beni tutup kendine döndürürken "üzgünüm Esila" Ama hiç de üzgün gibi gözükmüyordu "Nedeni neydi Aras Benden yıllarca çocuk istemezken neden başka bir kadından" Aras başını eğerken "benim içinde sürpriz oldu Seninleyken bebeğe bir aile veremeyeceğimizi düşünüyordum Bizi hiç bir aile olarak hayal etmedim Ama Asu ile her şey çok başka gelişti" Aras'ın sözlerine inanamazken kendimi tutamayarak bir tokat attım Ama ondan çok benim canım yanmıştı

"Neden başka bir kadın Ne eksikti Ne veremedim ben sana" cevap vermemesi ile devam ettim "Benden daha güzel olduğu için mi Benden daha mı çok sevdi seni Benden daha çok mu mutlu etti seni" diye söylenirken bir yandan da onu ittiriyordum En sonunda "yeter Esila" diyerek beni durdurdu "Bana ihtiyacı vardı tamam mı, oldu mu Sen her zaman çok güçlüydün Ben olmasam da hayatına devam edebilirsin ama o edemez" sözleri balyoz etkisi yaratırken "evet Aras benim sana ihtiyacım yoktu Ben seni seçmiştim Ama bir daha seçme şansım olsa seni seçeceğimden emin değilim Ne kadar acı değil mi" kendi hayatımı kendi ellerimle yok etmiştim Yanında geçip giderken arabama bindim Sonrasında da kaza yaptım zaten

....

Kıvrandığım yerden zorlukla kalkarken gidecek hiç bir yerim olmadığını fark ettim Bir yanda ailemin sabah ki görüntüsü, öbür yanda Aras, Asu ve bebeğinin görüntüsü belirdi Ben artık onların hayatlarında yoktum

İleride ise Ateş Mirza ve kızların görüntüsü belirdi Onların yanına gidebilir miydim gerçekten Yoksa onların yanında da mı yerim yoktu Yere çökerken ağlıyordum Onların yanına gitmek istiyordum Ateş Mirza'nın eşi ikizlerin annesi olmak istiyorum Ne olur Ne olur bir şansa ihtiyacım var

Gözlerim karanlığa teslim olurken ben hiç bir şeyi hak etmiyorum diye düşündüm Ben ölecektim Belki de çoktan ölmüştüm

Derinlerde Ateş Mirza' nın öfkeli sesini duyuldu "Acı çekiyor doktor" diyordu "Günlerdir acı çekiyor İnliyor, kıvranıyor ve ağlıyor" Doktor yaralarımı kontrol ederken "bende anlayamıyorum Ateş Mirza bey Ciddi bir yarası yok Tüm kontrolleri yapıldı İç kanama şüphesi bile kalmadı Çoktan uyanması gerekirdi ama en güçlü ağrı kesiciler bile etki etmiyor

Ruhsal olarak acı çekiyor olmalı Uyanmak istemiyor da olabilir Bir önceki kazasının üzerinden çok bir süre geçmedi Bir travma olabilir Biz elimizden geleni yaptık Ateş Mirza bey gerisi Ahu hanıma kalmış"

Doktor odadan çıkıp giderken Ateş Mirza Ahu'nun yanına oturarak elini tuttu "Ah be güzelim Neden böyle acı çektiğini bilsem keşke O acıları senden söküp alabilsem

Ahu, kızlar da bende perişanız Sözümü tutup onlara sevgimi vermeye çalışıyorum ama eğer bizi böyle bırakıp gidersen onları toparlayamam Bende yaşayamam Ahu Yıllar sonra tam birbirimize adım atmışken, yıllar sonra tam kalbim atmışken olmaz Bir şansa daha ihtiyacım var Sana ihtiyacım var Ahu" Sözleri ile Ahu tekrar ağlamaya başladı Ateş Mirza yerinden kalkıp onun yaşlarını silerken yanına yatarak kollarına aldı Böyle tüm kabuslarını, tüm acılarını ondan çekip almak istedi