Akşam yemeğinde daha biz bir şey söylemeden annem parmağımızdaki yüzükleri fark etmişti Gözleri ile ellerimizi işaret ederek "hayırdır kızlar" demesiyle ben omuz silkerken Ahu ballandıra ballandıra evlilik teklifini anlatmış, büyük aşklarını hülyaları bir şekilde dile getirmişti Tüm bunlar daha çok canımın sıkılmasına sebep olurken bizimkiler bana doğru döndü "Aras'ı biliyorsunuz zaten Onunla evleneceğim"

Annemle babamın kaşları çatılırken Ahu'nun anlattığı büyük aşktan sonra benimki yavan gelmişti "Bakmayın öyle" diye itiraz ettim "Aramızda büyük bir aşk falan yok Ben selvi boylum al yazmalım gibi Sevgi neydi Sevgi emekti Demek istiyorum Ona güveniyorum Hayatımızı paylaşabileceğimizi düşünüyorum" desem de annem gibi aşkı savunan birinin bunu kabul etmesi uzun sürecekti

İlginin benim üzerimde olmasına dayanamayan Ahu "biz bir ay içerisinde evlenmek istiyoruz" diyerek tüm ilgiyi tekrar üzerine çekti İtiraz sesleri yükselirken ben bir an önce olup bitmesini istiyordum Ailemize girecek olması daha fazla görmeme sebep olacak olsa da Ben de Aras ile evlendiğimde Ahu ile tamamen farklı yollara gidecektik Artık bağlarımız tamamen kopacaktı Neden eskisi gibi kardeş olamadığımızı bilemesem de artık takılmıyordum Hatta bu durumda seviniyordum bile

Aras ile evliliğimiz şirkette büyük bir coşku ile karşılanırken kendimi tamamen işe vermiştim Ahu'nun sadece angarya işlerine koştururken Ateş Mirza ile beni yan yana getirmediği için rahattım Sanki özellikle benden saklıyor gibiydi ama bunu umursamayacaktım

Aras ile hemen evlenmeyi düşünsem de Ahuların yurt dışına yerleşecek olmaları evlilik planımı erteletmişti Bahar gelini olacaktım Çimlerin üzerinde bir kır bahçesinde denize bakarak evlenecektim

Aras ile akşam yemeği için sözleşmiştik Bu attığı adım sayesinde daha çok yakınlaştık Evlenecektik sonuçta Şirketten çıktıktan sonra ilk defa elimi tutarken güven verse de kalbim atmamıştı Onunda isteğinin bu olmadığını bildiğim için rahat olsam da bu eksikliğin zamanla önemsizleşmesini diledim Ne diyordum ben Bu kararımdan pişmanlık duymayacaktım

Sonunda restauranta geldiğimizde sandalyemi çekerek oturttu Yemeklerimizi sipariş ettikten sonra Aras "açıkcası hayatında biri olmadığını bilsem de teklif ederken gerildim Belki arkadaşlığımız bile etkilenirdi" söylediklerine gülerken "bende aramızdaki şakanın ciddiye dönüşeceğini bilmiyordum" derin bir nefes alıp arkama yaslanırken "benim delice bir aşk yerine güvenebileceğim bir hayat arkadaşına ihtiyacım var" bu düşünceme onu mu kendimi mi inandırdığımı bilmiyordum

Aras uzanıp elimi tutarken "sana delice bir aşk yerine sonsuz bir sevgi verebilirim Seni seviyorum Esila Elini tuttuğum kişinin sen olmanı istiyorum" elini yavaşça sıkarken "bende seni seviyorum Aras" Bunu söylemek beni rahatlatırken buna tutunmayı seçtim

Sevgililer ilk etapta arkadaş olarak başlarlar Hatta bazıları iki arkadaş gibi paylaşım yapamadıkları için problem yaşarlardı Biz buna sahiptik Birbirimize saygı duyuyorduk Ben yerimden memnun iken o yükselmek istiyordu Ona destek olabilirdim Yanında duracak o güçlü kadın olabilirdim

Hiç arkadaşım yoktu Ailem gibi herkesin beni seveceğini düşünerek hata yapmıştım Kimsenin hayatında bir iz bile olamamıştım İkizim bile beni terk ederken artık yalnız o küçük kız çocuğu olmak istemiyorum Çok yoruldum Çok darbe aldım Artık dinlenebileceğim bir yerim olmasını istiyorum

Bir ay göz açıp kapayıncaya kadar geçmiş Ateş Mirza'yı mecburiyetler haricinde görmemiştim Bir araya geldiğimizde de bir iki kelime etmek yeterli olmuştu Bugün ikizimin evdeki son gecesiydi Evlenirken birbirimizden ayrılacağımız için çok üzüleceğimizi hatta beraber yatağımızı düşünürdüm Ama Ahu partilerinden birindeyken ben davetli bile değildim Ona doğru attığım tüm adımlar geri tepmişti Yıllar sonra bugünleri hatırlayıp anlamsızlığına gülebilir miydik

Bembeyaz gelinliği ile aynada kendine bakan kız kardeşimi izliyordum O kadar güzel olmuştu ki Üzerinde yeni moda pahalı bir gelinlik vardı Saçları dağınık bir şekilde toplanmıştı Yanına gidip elini tutarken "bizim için ayrılık vakti sanırım Nasıl bu hale geldiğimizi, neyin bizi ayrı düşürdüğünü bilemesem de mutlu ol Ahu Eğer bir gün bana ihtiyacın olursa, gidecek bir kapı ararsan ben buradayım" sözlerim gözlerimin dolmasına sebep olurken Ahu "Ateş Mirza yeter bana Onunla çıktığım bu yolda geriye dönüp bakmayacağım O her şeyi ile mükemmel, tam aradığım biri" içinden kolayca elinden aldığım biri dedi

Düğün abartılı ve masallardaki gibi olurken sadece kenardan izlemekle yetindim Düğünün sonunda yine arabaya binip gidişini arkasından izledim Ahu'nun hep ben evlenip giderken arkamdan ailenin tek kızı olarak kaldığı için sevinen kişi olacağını düşünmüştüm Bize arkasını dönüp gideceğini değil

Dört yıl sonra

Arabamın içinde ağlayarak gidiyordum Her şeyin başka olmasını istemiştim Güveneceğim biriyle yola çıkmanın doğru olduğunu düşünmüştüm Ne büyük aptallık Dört yıl boyunca tek mutlu olduğum an evlendiğim andı

Düğünüm tam istediğim gibi kır düğünü olmuştu Her yerde papatyalar, açık saçlarımda küçük çiçekler vardı Güneş batarken muhteşem manzara da evet demiştik İlk dansımızı gözlerimizin içine bakarak yaparken mutlu olacağım demiştim Bu adamla çok mutlu olacağım

Şirkette istediği yere gelebilsin diye ona destek oldum Tüm davetlere taşıdığı kişi, imajını toparlayan kişi olmuştum Kendimden çok onun hayatını düşünmüştüm Ama sonuçta elimde kalan ne vardı

Kendimi düşünerek yaptığım ne vardı Asıl istediğim neydi Asıl yapmak istediğim iş neydi Aslında ben kimdim

Pişman olmuştum Yıllar önce pişman olmayacağım dediğim karardan pişman olmuştum Şimdi yeniden bir şansa ihtiyacım vardı Yeniden başlamak için bir şansa

Gözyaşlarım görüşümü kapatırken karşımdan gelen araç ile kontrolü kaybettim Arabam şarampole yuvarlanırken gözlerimi kapattım Belki de benim yeni bir şansa değil yolun sonuna gelmeye ihtiyacım vardı

"Sil baştan başlamak gerek bazen"