Ateş Mirza'nın varsayımları beni gererken odadan çıkmak istesem de içimden ikizler için dedim

Koltukta dikleşirken "bunların hiç birini istemiyorum Benim için hiç bir şey yapmanı da Eşyalarım olmadığına göre belki de seni terk ettim Boşanma aşamasında mıyız" keskin bir şekilde sordum Ateş Mirza sert bir şekilde "boşanma aşamasında değiliz Beni terk ettiğini düşündüren ne" kendince basit bir soru sordu

"Ortada ne eşyalarım ne çantam ne valizim var Ayrı odalarda kaldığımız belli Seni sürekli izliyorum Aşık bir koca gibi gözükmüyorsun Ama bizim ikizlerimiz var Ateş Mirza Onların bir aileye, çocukluklarını yaşamaya ihtiyaçları var Bizden önce onlar önemli" Ateş Mirza gülerken "şimdi mi çocuklar kıymetli oldu Yüzlerine bile bakmıyordun" artık sabrım taşmıştı

Ayağa kalkarken "bu seninle kazadan önce yarım kalan kavgamızdı sanırım Sinirini çıkarmaya çalışıyorsun Ama ben seninle gözlerimi açtığım an tanıştım Ateş Mirza Seni tanımıyorum Çocuklarımı hatırlamıyorum Bu evi hatta şehri hatırlamıyorum Bir anda bir fanusa hapis olmuş gibiyim Bir anda ailem, hayatım yok oldu ve al sana bu kocan, çocukların, burası evin dendi Yine de ben bir adım atmaya çalışıyorum Sende bir adım atmasan da en azından yargısız beni dinleyemez misin"

Ne zaman ağladığımı fark etmemiştim bile Ama sözlerimle Ateş Mirzada ki buzun bir parçasını yok etmiştim Cama doğru gidip nefes almaya çalıştım Belli bir süre sonra Ateş Mirza "tamam Ahu sesimi çıkarmadan seni dinlemeye çalışacağım" sözü ile yaşlarımı silip tekrar yerime geçtim

"Bir kaç sorum var Çalışıyor muyum" sorusu Ateş Mirza'yı eğlendirip güldürdü "Hayır tabi ki Sen sadece alışveriş yapıp parti vermek için yaşarsın" cevabına artık şaşıramıyordum "Peki çantam, telefonum bulunamadı mı" soruma kafasını sallayarak cevap verdi Ahu olarak bile hiç bir şeyim yoktu

Biri beni yeni doğurmuş da hayatını kur dermiş gibiydi Yeni doğarken bile yanında annen baban olurdu Ben benden nefret eden adamla ne yapabilirdim ki

"Kızlar için ayırdığın bir bütçe var mı" soruma katılarak güldü "Şimdi derdin anlaşıldı Ben sert yaptığım için kızlar üzerinden para istiyorsun Baştan desene" sözleri artık beni de öfkelendirdi Sesim yükselirken "var mı yok mu" tek cevap istiyordum "Tabi ki var Onların ihtiyaçları önceliğim" içimden sakin Esila sakin diyordum "Odaları ve kıyafetleri yetersiz Bunları değiştirmek istiyorum Ya benimle gelip seçersin ya da beni hem getirdiğim faturalardan hem de ayrıntılı raporlardan takip edersin" konuşma benim için bitmişti

Ayağa kalkarken "yarın kızlarla beraber seçeceğiz Kendim için sadece kimliğimi istiyorum Bunu verebilirsin değil mi Burada işler nasıl yürüyor bilmiyorum Onun dışında başımın çaresine bakabilirim" Arkamı dönüp gidecekken tekrar döndüm "Beni eleştiriyorsun ama kızlarınla ne kadar ilgileniyorsun Ne zaman onlarla akşam yemeği yedin Kahvaltıda ne zaman bir şeyler paylaştınız Onlara masal anlatarak uyuttun mu Bahçe de oynadınız mı Ya da evde saklambaç Biraz da kendine dön bak istersen Ben yabancı olsam da burada bir aile göremiyorum" sözlerini sıraladıktan sonra odadan çıkıp gittim Her şeyin bir sınırı vardı

Kızlara bakmak için odalarına girdiğimde yatmışlardı Açılan üstlerini örtüp saçlarını okşadım Yaptıkları resimlere baktım Sayısız resim vardı Ama hiç birinde aile resmi yoktu Genellikle karamsardı Bulutlu ya da yağışlı Genellikle birbirlerini el ele çizmişlerdi Demek ki sadece birbirlerine güveniyorlardı Tek farkı Lilya' nın bale kıyafeti Asel'in barbie merakı buna gülerken odadan çıktım

Bahçeye çıktığımda zaten çorap bulamayıp çıplak ayaklarla dolaştığım ayaklarımı toprağa bastım Ne zaman yerime dönebileceğim ya da dönebilme şansım var mı belli değildi Acele etmeliydim En azından ikizlere yeni bir hayat verebilmeliydim Ahu gelse bile babaları ile hayatta kalmalıydılar

Sabah erkenden uyanırken çalışan kızın elinde kıyafetler gördüm Ateş Mirza'nın idi Dağıtmalarını söylemiş Ben burada neredeyse çıplak gezerken adamın yaptığına bak Kızın elinden kapıp duşa geçtim Dolaplarda bulduğum taytlar ise kurtarıcım oldu

Kahvaltıya geçtiğimde Ateş Mirza'nın gitmek yerine masada oturduğunu gördüm Kızlar ile bir çizgi film hakkında konuşuyorlardı Sesimi çıkarmadan onları dinledim Kahvaltı gene bir şeye benzemiyordu Ateş Mirza kahve içerken kızların tabaklarında bir kaç kahvaltılık vardı

Kızların kahvaltıları bittiğinde mutlu bir şekilde odalarına gittiler Ateş Mirza bana doğru dönerken önüme bir kart koydu "Kızlar için Şifresi arkasında yazıyor" karta bakarken "ne kadar harcayabilirim" sorum kaşlarını çatmasına sebep oldu "O limitsiz bir kart istediğin kadar harca ne alacaksın görelim" sözleri hafif bir tehdit barındırıyordu "Market alışverişi de yapacağım haberin olsun" diye yapıştırdım

"Evde eksik olduğunu sanmıyorum Alışveriş kızların sorumluluğunda" aklınca bana karışma diyor Arkama yaslanırken kızların tabağını gösterdim "Böyle kahvaltı olmaz Ayrıca artık mutfağa karışmaya da karar verdim Düzenini alt üst edeceğim" cevap vermesine izin vermeden mutfaktan çıkıp gittim Limitsiz kart ha Bu adam gerçekten zengin olmalı

Camdan evden çıkıp gittiğini görür iken mutfaktan portakal suyu ile bir dilim ekmek içinde peynir aldım Görürse buna bile laf ederdi belki Ondan yemeğini bile istemiyordum

Kızların odasına girerken gülümsemeye çalıştım "Resimler hazır mı bakalım" soruma hevesle kağıtlarını kaldırdılar Hepsine tek tek baktım "Resimleri çok beğendim ama odanızla ilgili bir şey yok İstediğiniz bir şey yok mu" soruma kafalarını sallayarak cevap verdiler Eşyalar hakkında bilgileri olmayabilirdi "Bugünü alışveriş günü yapalım diyorum Benim bir kaç ihtiyacım var Benimle gelir misiniz" soruma yerlerinde zıplayarak "evet evet" dediler "Hadi o zaman" hep beraber ayaklandık Dışarıya üstümdeki kıyafetlerle çıkmam garip olabilirdi ama pek önemsemedim Dolapta bulduğum eski spor ayakkabı beni kurtarırken, bir de bu kıyafetin üstüne çıplak ayak dolaşmam olay olabilirdi

Kızlardan en ucuz mobilyacılar, kıyafet dükkanları, hatta nerede ne bulurum diye bile liste yaptık İki çalışanımız vardı Kızlar bana ilk etapta tepkili olsalar da Zaman içerisinde halime acıdılar Hatta arkadaş bile olduk sayılır İki çalışan evin düzeni, temizliği ve yemeği ile ilgileniyordu Biri orta yaşlı Deniz abla diğeri yirmili yaşlarda Asya idi Yıllardır buralardaydılar Onları yanıma çekmem benim için artı olacaktı

Evin adresini alırken taksi ile işleri halledebileceğimi düşünürken kapının önünde şoförün beklemesi şok etkisi yaptı Ateş Mirza' nın ikizler için yaptığını bilsem de bir adım atmış olması gülümsetti

İlk mobilya mağazasına giderken içeri girdiğimizde eğilerek kızlar aynı boya geldim "Etrafınızdaki kimseyi rahatsız etmeden bakın beğendiğinizi söyleyin tamam mı" sorum ile canavarları saldım

Odalarını beraber beğenirken bir iki eşyayı ben seçmiştim Odalarının büyük olması onlara rahat bir alan sağlayacaktı Sonraki durak kıyafetlerdi Kızlar bana küçük bir defile bile yaparken bol bol tüllü süslü kıyafetleri almıştık Kırtasiyeden hem işime yarayacakları, masal kitapları ve oyun hamurları aldık

Son durağımız marketti Kızları arabaya yerleştirirken istediklerini söylemelerini istedim Çok az şey isterlerken iyi yetiştirildikleri belliydi Şımarık değillerdi Beni hiç yormayıp, kimseyi rahatsız etmemişlerdi Büyük bir markette olduğumuz için bakım ürünleri, oyuncak, kırtasiye hatta elektrikli eşya bile vardı En çok zamanı oyuncak bölümünde geçirirken, çocuklar için oyuncakları tek tek inceledim

Eve döndüğümüzde kendimi koltuğa zor attım Kızlarda ise bitmeyen bir enerji vardı Onlara oyun hamurlarını verip oyaladım Mobilyaları geldiğinde onları Deniz ablaya emanet ederken odalarını düzenledim Eşyalarını onlar seçmiş olsa da sürpriz olsun istiyordum

Saatler sonra odaları biterken Ateş Mirza da erken gelmeyi seçmişti Aklınca beni denetliyor Dolabı ittirmeye çalışırken arkamdan "hop hop" diye bir ses duydum "O küçücük halinde yerinden oynar mı Ayrıca yeni yataktan kalktın Neden yardım istemiyorsun" sorusuna "o kadar ağır olduğunu düşünmemiştim" diye cevap verdim Ateş Mirza kolayca istediğim yere çekerken odaya şöyle bir baktı Yüzünden etkilendiği belli olsa da iyi bir şey demeyeceğini biliyordum

"Hiç fena değil" diye incelerken gözlerimi devirmeden yapamadım Ortada cibinlikli yataklar, bir köşede çocuk çadırı, barbie evleri, mini çalışma masası, dersler için tahta, masal kitabı standı, mini bir dolap

Gibi bir oda Hatta tavanına fosforlu yıldızlardan bile yaptım Ateş Mirza'ya "kızlara seslenir misin" diye sorarken Lilya için bale kıyafetini asıyordum Köşede minderlere otururken kızları bekledim Kapıdan girerken gözleri büyürken büyük bir hevesle etraflarına baktılar Beni gördüklerin "annecim" sözü ile kollarımı açarken koşarak kollarıma atladılar

Bu halleri ister istemez gözlerimi doldurdu Bir anda onların annesi oluvermiştim Sanki ilk defa konuşup bana anne demişlerdi Lilya bale elbisesine, Asel barbie evine bayılmıştı Lilya' ya dönüp "sadece kıyafete ilgi yerine öğrenmek istersen kurs araştırabilirim" soruma kafasını sallayarak cevap verdi Asel'e dönüp "senin gitmek istediğin bir kurs var mı" diye sorarken hevesle "dans" diye zıplarken yanağını okşadım "Neden olmasın" cevabım ile ikisi de zıplamaya başladı

İkizlere bakarken zihnimde Nil Karaibrahimgil Benden sana şarkısı çalışıyordu

Bende dedim Bende kızlarım size hepsini öğreteceğim

Akşam yemeği bugün yaptıklarımızı anlatmak ile geçerken huzurla gülümsedim Kızları yatırmayı Ateş Mirza devir alırken kendimi odaya attım İlk adım başarılı geçmişti Yarın çaktırmadan bilgisayarı kullanmam gerekiyordu Hem iş hem de çocuklar için araştırma yapmalıydım

Ayak sesleri ile Ateş Mirza'nın çalışma odasına geçtiğini anlarken elimdeki faturalarla yanına gittim Kapıyı çalarken "gir" sesi ile içeriye girip kapıyı kapattım Faturaları masaya koyarken "bugünkü harcamalarım Aslında biraz fazla tuttu ama limitsiz kartın varsa ödeyebilirsin diye düşündüm" lafım ile göz göze gelince masumca sırıttım Kartını da masaya koyarken "sende kalabilir" dese de "kızların ihtiyaçlarından fazlasını bile aldım Kart bende diye huzursuz olmanı istemem Bir şey isterlerse sana söylerim" kartı eli ile bana ittirirken "huzursuz olmam Sonuçta eşinim senin de sorumluluğun bende" sözü beni düşündürürken daha dün beni suçlarken bugün ne değişmişti Birden bire sorumluluğu oluvermiştim Çekmeceden çıkardığı kimliğimi uzatıp verdi

Hevesle elime alırken gerçek olmasa da bir kimliğim vardı artık Bu yapacağım işleri kolaylaştırırdı Hesap açtırmam ya da kimlik bilgilerimi göndermem gerekebilirdi Gülümseyerek "Teşekkür ederim" kimliğime bakarken kafamı kaldırdığım da Ateş Mirza beni ilk defa görmüş gibi bakıyordu Ahu belki de teşekkür etmeyen biriydi Ama şuan bu umurumda değildi