Sabah erken saatlerde kalkıp notlarımı tekrar gözden geçirdim Bu derste vizeden yüksek almalıydım Final için kendime güvenim yoktu Sonunda sınav zamanı geldiğinde gerginliğim en üst seviyedeydi Deniz' i de görememiştim zaten Sonunda sınav kağıtları dağıtıldığında beton surat sayesinde kolaylıkla yapabileceğimi gördüm Hızlıca cevaplarımı verdikten sonra çıktım

Bugün aynı zamanda işte son günümdü Bu bir hafta nasıl da geçmişti İlk baş çok zorlansam da belli bir rutin oluşturmuştum Hatta bürodakileri özleyecektim bile

Ofise geçtiğimde beton surata teşekkür amaçlı sade bir kahve yaptım Onun gibi acı bir insan bitterden hoşlanacağı için yolda da çikolatasını almıştım Kapısını çalarak içeri girdim Yüzümde bir gülümseme ile bakarken onun betonluğuna aldırmadım "Sayenizde sınavım çok iyi geçti Teşekkür kahvesi ve çikolatası" masasına bıraktıktan sonra "bu arada günaydın" dedim

Bir haftadır günaydın demiyordum Benden daha fazlası da çıkmazdı Yüzü yumuşamış hatta yanlış görmediysem dudağının kenarı bile kıvrılmıştı Ama o bir beton surat tabi hemen kendini toparladı Hemen o günün programının üzerinden geçtik Bugün davası yoktu ve iki görüşmesi vardı Bu da bütün gün ofiste olacağının göstergesiydi Eskisi gibi rahatsız etmediği için ya da alıştığım için takılmadım

Aradaki boşluklarda Batu ile uğraşıp en sevmediği emojileri yollamaktan geri kalmadım E yokluğum ona huzur vermemeliydi

Son günüm ofisteki herkesi hüzne boğarken anlam verememiştim Alt tarafı beş gün çalışmıştım Meğersem kendi asistanı beton suratı bu kadar iyi zapt edemiyormuş Büronun huzuru için bana ihtiyaçları varmış Onlara koca bir gülümseme sunarken o kadar da delirmedim bakışları atıyordum

Beni aylık yaptıkları yemeğe davet etmişlerdi Beton suratın isteyeceğinden emin olamadığım için işimi bahane etmiştim Kibarca işimle zamanı çakışmazsa gelebileceğimi söyledim

Şuan son günümün son dakikalarıydı Asistanı zorluk yaşamasın diye notlarımı kontrol ediyor, unuttuğum bir şey olmamasını sağlıyordum İlk hafta ki vizelerim önemli dersler olmasına rağmen rahat geçtiği için keyfim yerindeydi

Sonunda gün biterken masayı toparlayıp çantamı aldım Beton suratta odasından çıkarken karşı karşıya geldik "Bu hafta bana çok yardımcı oldun ve beni büyük bir yükten kurtardın Teşekkür ederim" dedi Ben beton suratın bu kadar kibar olmasına şok olurken madem bu kadar kibardın bir haftadır nerelerdeydi diye düşünmedim edemedim

Kibarca "asıl ben teşekkür ederim Benim için çok iyi bir deneyim oldu Ayrıca borcumun bir kısmını ödeyebilmişsem ne mutlu bana" dedim Beton surat elime yine 500 sayfalık not tutuştururken "hatırlattığın iyi oldu Bunu yarın almaya gelirim" dönüp giderken ayaklarımı yere vurarak tepinmek istiyordum Betonun niyeti hiç değişmiyordu

Uzun bir gece beni beklerken bu sefer beni kurtaracak bir Batu bile yoktu Ki onu arayıp tatlı ses tonumu kullanmıştım Ama bu sefer yememişti Başka yollar düşünmem gerekiyordu

Sabaha karşı artık benliği kaybederken son sayfayı yazıyordum Yazım hatası olmaması için tekrar tekrar kontrol ederken 500 sayfa 1000 2000 gibi bir hal almıştı Sonunda son kelimemi yazıp kayıt edip olduğum yerde kıvrılıp uyumuştum

Daha şimdi gözümü kapattım diye düşünürken kapım yumruklanarak çalıyordu Bir an nerede olduğumu bilemedim Hatta zaman yolcuğu yapıp geçmişte bir yerde esir olduğumu bile düşünmeye bile başlamıştım Zorlukla kendime gelirken kapıyı açtığımda benim bir kaç katım adamlarla baş başa kaldım

Ne olmuş olabilirdi Kaçırılacak mıydım Organ mafyası beni gözüne mi kestirmişti Şahit olduğum gizli bir çatışma ya da kavga bile yokken adamlar neden kapımdaydı Adam sabırsız bir şekilde tekrar beni duyuyor musunuz dediğinde dikkatimi ona vermeye çalıştım Duymam gereken gerçekleri erteleyemezdim

Adam kentsel dönüşüm için binanın yıkılacağını söylerken bir hafta içinde evden çıkmam gerektiğini söylüyordu Ben bu evi zorlukla bulmuşken yeni bir yer, özellikle okula yakın bir yer nereden bulacaktım Kendimi bina çoktan yıkılmış ve altında kalmış gibi hissediyordum

Şimdi ne yapmam gerekiyordu Buranın kirasını bile zorlukla karşılıyordum Dönem ortasındaydım Yurtlar çoktan dolmuş, özel yurtlarda bile yer kalmamıştı Ev arkadaşı arayan birini bulma ihtimalim yüzde kaçtı acaba

Saate baktığımda iki saat zor uyuduğumu fark ettim Böyle bir haber sonrasında uyumam mümkün değildi zaten En azından hazırlanıp işe gideyim diye düşündüm Kendime gelmek için hızlı bir duş aldım Hazırlandıktan sonra gecemin katili notları alarak çıktım Cafeye geçtiğimde Batu halime şok olsa da sesimi çıkarmadım Akşam bana yardım etmediği için vicdan azabı çekmesini izledim E bir yerden güçlenmem lazımdı

Sonunda sorunumu anlattığımda "neden bu kadar dert ediyorsun ki Benim evim var Ayrıca Balımlar da hazır bir odan var Boş yere kendine yüklenme" dese de ben onunla aynı fikirde değildim Batu'nun evi çok küçük kendine göreydi Düzenini bozamazdım Balım'ın ailesine de kendi ayaklarımın üzerinde duracağım diye dik başlılık yapmıştım Kuyruğumu kıstırıp gidemezdim Ah benim bana hiç bir şey kazandırmayan gururum

Günün ilerleyen saatlerinden en karamsal çalma listem cafeyi dolduruyordu Müşteriler nasıl kaçmadı anlamasam da demek ki herkesin bir derdi vardı Gözlerim kapıda en azından Deniz' i görüp keyfim yerine gelsin diye bekliyordum Ama tabi ki gele gele beton surat gelmişti Arkasında da bürodakiler vardı Bu biraz da olsa gülümsememi sağlamıştı

Hızlıca yanlarına gidip siparişlerini aldım Beni görmek onları mutlu ederken sık sık geleceklerini söylediler Beton surat sade kahvesinden sonra çıkan ilk kelime notlar oldu Kafasına vurmamak için zor dursam da kendime hakim oldum

İçler acısı halimi ilk Oğuz fark ederken "sende bir haller var dökül bakalım" dedi İlk baş nazlansam da başıma gelenleri hızlıca anlattım Herkes üzülürken ev arkadaşı arayan var mı bir bakalım dediler Onların çevresi zengin olacağı için pek de bir umudum yoktu Yine de gülümseyerek teşekkür ettim

Akşam ki yemek için ısrar etseler de canlarını sıkmamak için kabul etmedim Düşünün insanlarla uğraşacak halim bile kalmamıştı Allah'ın sopası yok diye boşuna söylemiyorlar

Sonraki haftamda enkazdan farkım yoktu Sınavlarımı çalışıp okula gidip geliyordum Derslere kendimi çok zor verirken hafta içi çalışmadığım için her fırsatta ev arıyordum Zamanım git gide azalıyordu kendimi derslere vermeye çalışarak günü bitiriyordum Bayılıncaya kadar sokaklarda dolaştığım günlerden sonra kendimi işe atmıştım Dolaştığım yerleri tutabilmem için günlük yüzlerce metin çevirmem gerekirdi Oflayarak otururken önüme yorgunluk kahvesi gelip Batu karşıma oturmuştu "Gördüğüm kadarıyla enkazdan çıkamamışsın" dedi

Hafta sonu artık eşyalarımı toplamam gerekiyordu Şimdilik eşyalarımı Batu'nun evine koymaya razı olma evrensindeydim Biz derin bir sohbet ve beyin fırtınası yaparken kapıdan beton surat girdi Onunla savaşacak halim olmadığı için başkasını yönlendirdim Gözlerini üzerimde hissetsem de aldırmadım

Ama tam kapıdan çıkacakken bir aydınlanma yaşadım Hızlıca kalkıp kolunu tutarak bana doğru dönmesini sağladım Yüzümde kocaman bir gülümseme ile "oda kiralamayı düşünür müsünüz" dedim