Cansel hazırlıklardan dolayı eve geç dönmüştü Güne Yaprak ı kontrol ederek başlamak istedi Korktuğu gibi Alpaslan canını yakacak bir şey yapmasa da Yaprak ı tüm olumsuzluklardan korumak zor olacaktı Odaya girdiğinde Alpaslan ın başında uyukladığını gördü Tüm gece ilgilenmiş olmalıydı Sessizce ateşini ölçüp düştüğünü gördüğünde rahat bir nefes aldı Girdiği gibi sessizce çıktı

Bugün evdeki tadilatlar biterken eşyalar gelmeye başlayacaktı Kalabalık olmasın diye az eşya seçilmişti Anlaşmalı olsa da bir çok konuda Cesur ile anlaşabilmesi Cansel i rahatlatıyordu Cansel Aylin ve Selin in yanına giderken iyice eve ve aileye alıştıklarını hatta aileden biri olduklarını düşündü Ama ailesi zaten hep böyle değil miydi Lise de babası alkolik olan bir arkadaşı vardı Adam sürekli eşini dövünüyordu Arkadaşını dövmeye başlayınca Cansel ortalığı birbirine katmıştı Arkadaşı belli bir süre onlarda kalırken ailesi adamın hem tedavi olmasını hem de eşinden boşanıp rahat bırakmasını sağlamıştı Arkadaşının annesi yardımcı olarak yakınlarında işe başlarken Cansel den mutlusu yoktu

Geçmiş ile ilgili düşüncelerini kovalarken kızların çoktan annelerine tedavide de destek vermek için hazır olduklarını hatta kahvaltı bile yapmış olduklarını gördü Biraz onlarla oynayıp gıdıklayarak sevdikten sonra bakım evine gitmek için çıktılar Cansel Peri nin saatlerce uğraştığı saçlarını bozarak gittiğinde evde büyük bir gürültü de koptu tabi Cansel arabasında kahvesini yudumlarken bu duruma pek aldırmadı

Yaprak ise bugün kendini daha iyi hissediyordu Ateşi düşmüş aldığı ilaçlar sayesinde çabucak toparlamış ve deliksiz uyumuştu Uyandığında Alpaslan hala başındaydı Yorgunluktan dağılmış olsa da bu hali ayrı yakışıklıydı Yaprak Alpaslan a doğru dönerek izlemeye başladı Uyurken ne kadar da savunmasız duruyordu Belli süre sonra Alpaslan ın sesi duyuldu "Yüzümü eskiteceksin" Yaprak utanıp diğer tarafa dönerken gülümsedi "Ama beni izlemeni sevdim güzelim" diyerek doğruldu Tutulmuş vücudunu esnetmeye çalıştı

Biraz kendini toparladıktan sonra "evet prenses ben şimdi kahvaltınızı getiriyorum Sonrasında ilaçlarımızı içip kendimize geliyoruz tamam mi" diyerek sorunun cevabını duymadan odandan hızlı adımlarla çıktı Yaprak yalnız kaldığında artık bir karar vermesi ve kendine bir yol haritası oluşturması gerektiğini biliyordu Alpaslan ve Cansel ondan bir cevap bekliyorlardı

Alpaslan gidişi gibi hızlıca güzel bir kahvaltı tepsisiyle geldi İçinde beyaz gül bile vardı Hiç bir şey konuşmadan sadece kahvaltıya odaklandılar Arada birbirleriyle uğraşsalar da ağızdan tek kelime çıkmadı Kahvaltıdan sonra ilaçlar içildi Yaprak utansa da duş almak istediğini söylediğinde ikisi de kendilerine gelip toparlanmak için ayrıldılar

Bir kaç saat sonra Yaprak rahatlamış kahvesini içip düşünürken Alpaslan geldi Karşısına otururken "artık konuşmamızın zamanı gelmedi mi sence de" diyerek lafa başladı "Yaprak ben o gece olanlara engel olmadığım, senin koruyamadığım çok pişmanım Ne kadar uğraşsam da benim yüzümden yara almış oldun Çok üzgünüm" derken Yaprak kafasını salladı "Olanlar da senin bir suçun yoktu Ben bu kadar kolay yara alabilen biri olduğum sürece sen ne yapabilirsin ki" sözleriyle ortama bir sessizlik çöktü Alpaslan ın kendine olan güveni sarsılmıştı Ne olursa olsun Yaprak ı koruyabileceğine onun yanında olunca iyi olacağına olan inancı da

Yaprak tekrar söze başladı "O gece etrafımda söylenenleri duyduğumda beni nasıl gördüklerini asla umursamadım Tek düşündüğüm sendin Senin onların düşüncelerindeki biriyle olmanı istemedim Seni korumak istedim Benim yüzünden canın sıkılsın istemedim Alpaslan sen kalbinle çok daha iyilerini hak ederken ben hayatında ayağına takılmış taş olmak istemedim Daha beni ve ailemi bilmezken bunlar söyleniyorsa ileride olabileceklerden korktum ve kaçtım Senden kendimden kalbimden Yıllardır yaptığım gibi kaçıp kendimi bir odaya hapis ettim" Bunları söylerken gözünden bir kaç yaş damlamıştı

Alpaslan hemen yaşlarını yakalarken "bunu bize kendine neden yapıyorsun Yaprak Neden bizden kaçıyorsun Birbirimizi bu kadar severken neden bu acıları çektiriyoruz Kendini nasıl ayağımda ki taş olarak görebiliyorsun güzelim"

Yaprak bahçeye bakıp derin bir nefes alırken "Benim bir zamanlar mutlu sevgi dolu bir ailem vardı Tıpkı sizinki gibi Ama bir gün dağıldı Her şeyinde farkında olduğum zaman korkup kaçtım ve saklandım O günden beri saklanıyorum Ama artık bunu yapmak istemiyorum Alpaslan O küçükken mutlu olan o kızı bulmak istiyorum Yanında kendime güvenerek dimdik durmak ve elini tutmak istiyorum ben çok düşündüm ve bir karar verdim Alpaslan Artık ne kendimden ne geleceğimden ne de senden kaçmamaya karar verdim Çünkü çünkü seni seviyorum"

Alpaslan pür dikkat dinlerken son duyduğuyla yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu "Ne dedin sen" diye sormadan edemedi Yaprak ın utanmasıyla önünde diz çökerek "ne dedin sen" diye tekrar etti Yaprak gözlerinin içine bakarken tekrar "seni seviyorum" der demez Alpaslan "ah Yaprak bu anın o kadar çok hayalini kurup bekledim ki Seni seviyorum" der demez dudaklarına yapıştı Böyle kalpleri durduran öpücük Yaprak ın ilk öpücüğü gerçekleşmiş oldu

Cansel çocuklarla bakım evine gittiğinde onların koşarak annelerine gitmelerini izledi Ayşe hanım beklenenden çabuk toparlanmış, çocukları için ekstra bir çaba harcamaya başlamıştı İlgilenen uzman umutlu konuşurken Cansel onlar için bir ev ayarlamaya başlaması gerektiğini biliyordu

Cansel çocukları bıraktıktan sonra atölyesine geçti Atölye ailesinden sonra ikinci evi gibi olmuştu Çok emek harcamıştı Yarı Paris yarı Türk izleri taşırken tam köşede sıcaklığıyla duruyordu Atölyedekilerin motivasyonunu yükselttikten sonra Ahu ile kısa bir kahve sohbetinden sonra hemen çalışmaya başladıEğer kendi tasarladığı gelinliği giymek istiyorsa çok çalışmalıydı Gözlerini kapattığı an kendini gelinlikle görürken kalemi adeta kayıp gidiyordu

Saate baktığında çok geç olduğunu fark etti Çalışanlar yavaş yavaş çıkarken Cansel son eksikleri tamamlamak istediği için kaldı Daha modelin dikilmesi ve sayısız provası vardı Bir nefes almak için gözünü kapattığında Cesur ile hiç konuşmadığını fark etti Hafta başında asistanları programlarını atarken birbirlerinden haberleri oluyordu Yarın da eşyalar için buluşacaklardı

Cansel iki dakika dinlenmek için uzanırken atölyenin ışığını gören Cesur merak ederek durdu Temkinli adımlarla içeriye girerken Cansel i gördü Uzanmış uyuyordu Neyine güvenerek kapıyı bile kilitlemeden tek başına kalıp bir de uyuyordu ki Onun gibi bir çok kişi girebilirdi Cesur sinirle solurken Cansel yan dönerek kıvrıldı

Ah ah Cesur bu küçük baş belasıyla ne yapacaktı