Selim Güven i zorlukla kaldırırken kış bahçesine geçtik Eve giremeyecek kadar nefessiz kalmıştı Kendini biraz toparladığında Güneş in bizde olmadığını ikna edemedik Tüm evi aradıktan sonra tekrar yanımıza geldi

"Defne burada olmasa bile nerede olduğunu bilirsin sen Senden başka konuşabileceği yardım isteyebileceği kimse yok Bana yardım et ne olur" dedi "Güneş e yaptıklarından sonra sana yardım edeceğimi düşündüren nedir"

"Yapma Defne Biz o zamanlara aşmak için çok çaba sarf ettik Çok emek verdik Güneş in gitmesine sebep olanda benim ona yaptıklarım değil zaten Beni seviyor o Beni affetmese nasıl sevsin"

"Seni sevmesi her şeyi silmesi anlamına gelmiyor Güven"

"Benim giydiğim eşofmanları giyerek çıkmış Defne Beni sevmeyen bir kadın neden kokumu hissetmek, benim varlığımı hissetmek için üstümden çıkardıklarımı giysin Bana mektup yazmış Tek düşündüğü babamın ölümünü aşamayacağımız Ama ben onu bir an bile suçlamadım Sonuçta teyzesi bana olan takıntısı yüzünden bizi hedef aldı Güneş ile alakası bile yok Ayrıca biz neleri aştık Benim ne hatalarımı, yaralarımızı sardık biz Bunu mu aşamayacağız Ne olur Defne O olmadan yapamam ben

"Daha ona sevgimi gösteremedim ben Daha fotoğrafçılık dersi alacaktı" Güven in boğazı düğüm düğümdü "Biz sinemaya gidemedik hiç Deniz kenarında yeteri kadar yürüyemedik Yatağına kahvaltı bile götüremedim Şımartamadım onu hiç Hem o karanlıktan korkar Ya gittiği yerde elektrik kesilir de karanlıkta kalırsa Ya tek başına ağlamak zorunda kalırsa" derken gözlerimden yaşlar düştü "Gerçekten ne yapabildim ki ben onun için Beni terk etmesi zaten olması gereken değil mi"

Defne haline acırken "Güven" dedi "Biz Güneş ile konuştuk Yani gitmeden önce Gitmesinin zamanının geldiğini söyledi Bende sen yine bir şey yaptın zannettim Sebebini anlatmak istemedi Biz yardım edebileceğimizi ve kalacak yer ayarlayabileceğimizi söyledik Ama istemedi Annesinin eşyalarının olduğu kutuda onun için biriktirilmiş para bulmuş Annesi başkası kapmasın diye Güneş e verilecek eşyalar arasına koymuş Kalacak yerim var zaten dedi Üstelesem de hiç bir şey öğrenemedim Yufka yürekli olduğum için sana söylememden korktu sanırım" dedim

Güven derin nefes alırken "nereden bulabilirim ki onu Sabahtan beri gitmediğim yer kalmadı Bu zamana kadar dışarıya çıkmamış biri Babasının verdiği dört duvarda hayatını geçirmiş Nereden bulacağım şimdi onu Ayrıca benim dostum olduğu kadar düşmanım da var Ya ona bir zarar gelirse Bilmediğim bir yerdeyken nasıl koruyabilirim ki"

Saatlerce konuşsak da bir çözüm bulamadık Güneş in bizden başka kimsesi yok Bir yere gittiği yok Arkadaşı yok Tamamen bir bilinmezlik içindeydik

Bir hafta sonra

Güneş ile uygulama üzerinden konuşsak bile asla yerini söylemedi Sadece deniz kenarında olduğunu biliyorduk Aklımıza gelen tüm deniz kenarlarına baksak da bir sonuç elde edemedik İyi olduğunu söylese de gözlerindeki kırmızılıktan belliydi ne halde olduğu Her görüşmemizde gözümüzün önünde biraz daha eriyordu

Güneş in ne zaman bizimle iletişim kuracağı belli olmadığı için Güven bizde kamp kurmuştu resmen Ama Güneş ne zaman Güven i görse kapatıyordu Onun ismini bile geçirmiyordu Bir daha sizinle görüşmem diye tehdit edince bari iyi olduğunu bilelim diye Güven i uzaklaştırdım

Güven ise uyumuyor, yemek yemiyor, saçı başı dağılmış bir şekilde, evden sadece Güneş i aramak için çıkıyordu Bitmişti, yorgundu Güneş olmadan nefes bile alamıyordu

Güneş bu durumdayken tüm mutluluklarım tüm gülüşlerim yarım ve eksikti Selim in elini bile tutamıyordum O tek başınayken nasıl sevdiğim adama sığınabilirdim ki Selim e haksızlık yaptığımı bilsem de beni anlayacağını da biliyordum

Kendimi tamamen çalışmaya verirken, sadece uyumak için eve gidiyordum

İlk çalışmam sonunda bitti Herkes tarafından beğenilmesi beni daha da yüreklendirirken, otelin sahibinin yakınlığı gözle görülür şekilde artmıştı İlk baş sadece ne yapacağımızı konuşurken kendince beni tanıma aşamasına geçmişti Çalışırken kendimi kaybederken, açlığım, kahve ihtiyacım ya da üşümemle ilgilenir olmuştu

Bu durum ilk baş Selim in ilgisini çekse de sonuçta oda benim üzerime titriyordu Sonrasında benimde dikkatimi çekmeye başlamıştı Aramıza mesafe koysam da yanlış adımlar atmaya devam ediyordu Bu durum Selim ile ateşli biten kavgalarımıza sebep olurken bu duruma sevinsem mi üzülsem mi şaşırmıştım

Bir ayı çabucak yarılarken Güneş hala kayıp, otel sahibi hala benle ilgili, Selim in tepkili hali hala devam ediyordu

İkinci resmin detaylarında boğulurken Selim yanıma geldi Onu görünce yüzüm aydınlanırken masamdaki yemek poşetini görmesiyle yine gerilmişti Kollarımı boynuna dolarken, "sevgilim bu ne güzel sürpriz" dedim Selim in suratı sirke satarken "ama bana bazı şeyler hiç sürpriz olmuyor" dedi Yemeği kast ettiğini anlamak zor değildi Çalışanlardan birine yemeği verirken "ama ben beraber yeriz diye seni bekledim Selim" diyerek boynu bükük moda geçmiştim bile "Çok acıktım ama senin getirdiğin yemeği yemezsem çalışamıyorum biliyorsun" dedim Selim pek yemese de yüzü aydınlanmıştı "Hadi ama sevgilim cidden açım" diyerek masaya yönlendirdim

Selim i tavlamak için konuşsam da sabahtan beri bir şey yememiştim Otel sahibi ile olan gerilim beni daha da gererken midemde kasılmalar bile başlamıştı Bir de anlamsız mide bulantılarım bana eşlik ediyordu Gözüm kararmadan bir şeyler yiyebildiğim için şükür ediyordum

Selim in yanağıma dokunmasıyla kendime gelirken "çok solgun gözüküyorsun güzelim Kendine fazla yüklenmiyor musun" diye sorduğunda "bir an önce bitsin istiyorum sevgilim Yoksa bu gerilime yüreğim dayanmayacak" dedim "Ne gerilimi yoksa o seni daha da mı rahatsız ediyor" diye celallenirken "bir saniye sen sevgilim mi dedin" diye gözlerimin içine bakıyordu Ben elimi koluna dolarken "tabi ki diyeceğim sevgilim Sadece eşim mi olacaksın yani Sevgilim olmayacak mısın" diye çocukca naz yaparken saçlarımı okşadı

Güneş ise sadece yaşıyordu Yapması gerekeni yaptığını bilse de ya kalbi Kalbi bunu nasıl kabul edecekti Güven in olmadığı eski hayatına dönebileceğini düşünmüştü Tüm olanlara göğüs gerebileceği Ama hiç de düşündüğü gibi olmadı Güven in yokluğu onu da yok ederken nasıl hayatta kalacaktı ki

Annesinin hiç bilmediği fotoğraf koleksiyonuna bakarken içinde fotoğraf çekme isteği daha da artıyordu Kesinlikle bu alanda çalışmalıydı Bu sanki annesiyle arasındaki en büyük bağdı Çocuksu bir istekle annesine sığınmak istiyordu

Annemin fotoğraf atölyesinde dinlenmek için yaptırdığı alanda yaşıyordum Dışarıya sadece deniz kenarında yürümek için çıkıyordum Çıkıyordum dediysem zamanımın çoğunu orada geçiriyordum Çimlerde oturup saatlerce denizi izliyordum

Ne yapacağım ve nasıl yaşayacağımı bilmiyordum Burada belirli bir süre kalabilirdim Boşanma davası açmam gerekiyordu Hayatımı devam ettirmem için çalışmamda Ama şimdilik tek istediğim durmaktı Güven in darbeleri, yaşadıklarımız, son olanlar o kadar hızlı gelişmişti ki O yüzden şimdi sadece durmak istiyordum Hayatın yükleri bir süre daha bekleyebilirdi İlla ki sırtlanacaktım Ama şimdi değil Şuan değil

Bir ay sonra

Yine deniz kenarında yürümek için çıkıyorum Bu son yürüyüşüm Artık hayatın yüklerini omzuma alacak kadar güçlü hissediyorum kendimi Güçlü olmak zorundayım

Kafamın içerisinde planlar yaparken onu görüyorum karşımda Saçı sakalı birbirine karışmış, uykusuzluktan gözlerinin altında siyah halkalar oluşmuş, ağlamış da gözlerindeki kırmızılıktan belli Zayıflamış da Ben onu süzerken o da beni süzüyor

Elim istemsizce karnıma giderken gözlerim doluyor Ne kadar da özlemişim onu Aslında nasıl da ihtiyacım var ona